Ο κανόνας λέει ότι όσοι επιδιώκουν να απαξιώσουν πολιτικά τον χώρο του Κέντρου τον υποτιμούν με βασικό επιχείρημα ότι ποτέ δεν έχει παρουσιάσει κάτι μεγάλο – που να κερδίζει τις εκλογές. Oμως, η πολιτική γεωγραφία στη μεταπολιτευτική Eλλάδα έχει μία…τρύπα στη μέση. Είναι αυτή που ο Κώστας Καραμανλής βάφτισε «μεσαίο χώρο», η ίδια με την οποία συγκυβέρνησε ο Αντώνης Σαμαράς και αυτή στην οποία απευθύνεται ο Κυριάκος Μητσοτάκης όταν επιμένει δημοσίως ότι οι διαχωριστικές γραμμές Αριστεράς – Δεξιάς έχουν ξεπεραστεί.
Και η αλήθεια είναι ότι έχουν ξεπεραστεί και από τις εξελίξεις και από τον κατακερματισμό του Κέντρου. Την περασμένη Τετάρτη, στη Βουλή, ο πρόεδρος της Ν.Δ. έθεσε το διακύβευμα των επόμενων εκλογών με όρους πολιτικούς: ανευθυνότητα και αποτυχία ή μεταρρυθμίσεις, κοινή λογική και μέτρο. Στην πραγματικότητα, το δίλημμα θα λάβει και προσωπικά χαρακτηριστικά στο ερώτημα «Τσίπρας ή Μητσοτάκης», απεικονίζοντας και με όρους προσωπικού ύφους και καταλληλότητας τον νέο διπολισμό που διαμορφώνεται.
Στην Πειραιώς γνωρίζουν ότι οι επόμενες εκλογές θα διεξαχθούν σε κλίμα πόλωσης, το οποίο θα συμπιέσει τα μικρότερα κόμματα. Η εκλογή του κ. Μητσοτάκη στην προεδρία της Ν.Δ., ενός πολιτικού με σαφές κεντρώο πρόσημο, συμπιέζει τα κόμματα του «μεσαίου χώρου».
Κι αυτό διότι το τοπίο του Κέντρου είναι κατακερματισμένο: λίγο ο πολυκερματισμός του πάλαι ποτέ κραταιού ΠΑΣΟΚ που εμπεριείχε ιστορικά, πολιτικά και στελεχικά το Κέντρο, λίγο η ένταξη του ΚΙΔΗΣΟ στο ΠΑΣΟΚ, λίγο ο κατακερματισμός του Ποταμιού, η μάχη εντοπίζεται και πάλι στον διεμβόλιση του Κέντρου.
Η εδώ και καιρό κυοφορούμενη συμπόρευση της Δράσης με τη Ν.Δ., που ανακοινώθηκε λίγο μετά τις εξελίξεις στον χώρο της Κεντροαριστεράς, δεν υπαγορεύθηκε από τα εν λόγω γεγονότα, επιμένουν στενοί συνεργάτες του προέδρου της Ν.Δ. Ωστόσο, δείχνει τον δρόμο μικρών σχημάτων που αναπόφευκτα εντάσσονται σε ευρύτερες οικογένειες σχηματίζοντας διακριτούς πόλους.
Δεν θα είναι η μόνη κίνηση προς την κατεύθυνση της διεύρυνσης, καθώς η Πειραιώς ναι μεν δεν βιάζεται, από την άλλη αναγνωρίζει ότι στον ευρύτερο χώρο σημειώνονται μετακινήσεις και παρασκήνιο που σηματοδοτούν ότι η… μεταγραφική περίοδος έχει ανοίξει, παρότι δεν έχουν προκηρυχθεί ακόμη εκλογές. Από την άλλη, υπάρχει η κίνηση τριών (Διαμαντοπούλου, Ραγκούσης, Φλωρίδης), η απίσχνανση της δύναμης του Ποταμιού και οι άστεγοι ψηφοφόροι του Σεπτεμβρίου του 2015 που δεν έχουν ενταχθεί ακόμη σε κόμματα. Αυτοί αποτελούν και την πολύφερνη νύφη. Τι θα γίνει με όλες αυτές τις κινήσεις; Θα συνενωθούν ή θα συμπράξουν με κάποιον άλλο;
Στο κομμάτι της σύμπραξης η Ν.Δ. μπαίνει με συγκριτικό πλεονέκτημα και ισχυρές αξιώσεις. Η Πειραιώς φαίνεται να επενδύει τόσο στην αυτοσυντήρηση των σχημάτων όσο και στην «αντι-ΣΥΡΙΖΑ» ρητορική τους. Αυτό ισχύει και για το Ποτάμι. Οχι μόνο για πρόσωπα που θεωρείται βέβαιο ότι θα ενταχθούν στη Ν.Δ., όπως ο Ιάσονας Φωτήλας, αλλά ίσως και για περισσότερα. Αυτά θα εξαρτηθούν και από τις προθέσεις του Σταύρου Θεοδωράκη –ο οποίος διατηρεί ανοικτούς διαύλους με τον κ. Μητσοτάκη– αλλά και από εκείνες των βουλευτών του. Θεωρείται απίθανο, για παράδειγμα, ο Γρηγόρης Ψαριανός ή ο Σπύρος Λυκούδης να συμπορεύονταν με τη Ν.Δ. Και, βέβαια, όσο δεν γίνεται σαφές και δημόσιο άνοιγμα από τη Ν.Δ. για λόγους δικών της εσωτερικών ισορροπιών, το τοπίο παραμένει θολό.
Πρόκειται για άσκηση ισορροπίας πάνω σε τεντωμένο σχοινί που επιβάλλει φειδωλές δηλώσεις και ανακοινώσεις, τουλάχιστον μέχρι να προκηρυχθούν εκλογές, εξέλιξη που θα επιτάχυνε τις ζυμώσεις. Για την ώρα, το βέβαιο είναι ότι δεκάδες άνθρωποι από ολόκληρη τη χώρα που ανήκουν στο ΠΑΣΟΚ και στο Ποτάμι θα ενταχθούν στα ψηφοδέλτια της Ν.Δ., ενώ στις πολυπληθείς περιοχές του Λεκανοπεδίου, καθώς και στις άνω των τεσσάρων εδρών περιφέρειες, όπως έλεγε στην «Κ» στενός συνεργάτης του προέδρου της Ν.Δ., «θα υπάρχει πολύ σημαντική εκπροσώπηση του κεντρογενούς στοιχείου».
Στον ευρύτερο χώρο του προοδευτικού Κέντρου, η συμπόρευση δεν εξαρτάται πάντα μόνον από το ιδεολογικό πρόσημο και τη σύμπτωση απόψεων. Είναι και θέμα χαρακτήρων και ισορροπιών. Το ίδιο θα μπορούσε να ισχύει και για το ΠΑΣΟΚ μετά την επιστροφή του Γ. Παπανδρέου και στελεχών που διακρίνονται στην αντιδεξιά ρητορική. Δεν αισθάνονται, βέβαια, όλοι έτσι και κυρίως στελέχη που συγκυβέρνησαν με τη Ν.Δ. του κ. Σαμαρά.
Σε περίπτωση επίτευξης αυτοδυναμίας από τη Ν.Δ., παρότι δεν λέγεται επισήμως, οι επιτελείς της Πειραιώς εκτιμούν ότι το ΠΑΣΟΚ θα μείνει εκτός κυβερνητικού σχήματος, προκειμένου να αποτελέσει τον έτερο πόλο της αντιπολίτευσης μαζί με τον ΣΥΡΙΖΑ. Αυτό δεν αποκλείει τις a la carte συνεργασίες με βουλευτές προθύμους να ψηφίσουν νομοσχέδια. Αλλά είναι ακόμη πολύ μακριά. Η Ν.Δ. του κ. Μητσοτάκη ενδιαφέρεται συνολικά για τον χώρο του Κέντρου και δεν το κρύβει. Ακόμη πιο κρίσιμο για τους επιτελείς της Πειραιώς είναι ότι τα αισθήματα είναι αμοιβαία. Οπως προκύπτει από σειρά μετρήσεων, οι ψηφοφόροι των κομμάτων του μεσαίου χώρου δηλώνουν ότι θα ήθελαν συνεργασία με τη Ν.Δ.
Ενας «ροκ» καθηγητής στην Πειραιώς
Οι τοίχοι του γραφείου στην (πρώην) ΑΣΟΕΕ είναι γεμάτοι από πτυχία και αριστεία διδασκαλίας –επί 13 συναπτά έτη οι φοιτητές του δίνουν τον υψηλότερο βαθμό αξιολόγησης–, μία γκραβούρα της Κρήτης – δώρο από φοιτήτριά του που πέτυχε εισαγωγή με πλήρη υποτροφία στο ΜΙΤ χωρίς να έχει μεταπτυχιακό. Περισσότερο απ’ όλα ξεχωρίζει ο πίνακας με τα μοναχικά ανθρωπάκια. Και ο πιο αδαής παρατηρητής καταλαβαίνει ότι είναι Γαΐτης χωρίς να δει την υπογραφή. Αυθεντικότητα. Αυτή είναι η βασική αρχή του Χρήστου Ταραντίλη, ο οποίος την Τρίτη ανέλαβε τη Γραμματεία Στρατηγικού Σχεδιασμού και Επικοινωνίας της Ν.Δ.: «Πρέπει να φέρεσαι όπως είσαι, να είσαι original», λέει στην «Κ» ο 43άρης Εξαρχειώτης καθηγητής Διοικητικής Επιστήμης και Συστημάτων Λήψης Αποφάσεων. Τι γυρεύει στην «αυλή» του Κυριάκου; Ο Ταραντίλης δεν είναι μόνο πανεπιστημιακός, είναι και άνθρωπος της αγοράς. Συμβουλεύει επιχειρήσεις, ενώ βρίσκει ο ίδιος πόρους για το πανεπιστήμιο. Είναι, μάλλον, μια «ροκ» φυσιογνωμία που μιλάει με αυθορμητισμό. Οχι μόνο επειδή αγαπά τους Rolling Stones. Αλλά επειδή δηλώνει ότι στην πολιτική δεν πρέπει να μπαίνει κανείς για να κάνει καριέρα: «Δεν είναι σωστό οι άνθρωποι να φτιάχνουν καριέρες μέσ’ από τα κόμματα, θα πρέπει να μεταφέρουν την εμπειρία τους στα κόμματα», λέει. Γι’ αυτό και αν δεχόταν παρόμοια πρόταση πριν από 10 χρόνια, μάλλον δεν θα δεχόταν. Στόχος του είναι να κινητοποιήσει ανθρώπους που έχουν αναγνωριστεί στον επαγγελματικό τους χώρο να ασχοληθούν με την πολιτική. Πιστεύει ότι η υποβάθμιση της πολιτικής ζωής και των θεσμών πρέπει να σταματήσει. Αλλά για να γίνει αυτό, «πρέπει κάποτε να σταματήσει η κριτική και να αρχίσει η συμμετοχή».