ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΟΣ ΛΑΪΚΙΣΜΟΣ ΤΟΥ Γ.Α.Β.: (Από κύριο άρθρο του Γεωργίου Α. Βλάχου υπό τον τίτλον «Οι εργάται», 23-Ι-1937.) «Μέχρι πρό τινος ο εργοδότης, άνθρωπος ευφυής, είχε κατορθώσει να έχη παρά το πλευρόν του ανυπόπτους συμμάχους την Πατρίδα, το Ευαγγέλιον, το Κράτος, τον Στρατόν, την Αστυνομίαν, τα κρατητήρια. Ισχυρότατος ως εξ αυτών των Συμμαχιών, ετακτοποίει τα καθ’ εαυτόν όπως ήθελε, επλούτιζε από την εργασίαν των άλλων, ώριζε διά το κεφάλαιόν του ένα τόκον μεταξύ 30 και 50%, ώριζε διά την εργασίαν ένα ημερομίσθιον το οποίον δεν έφθανε διά ψωμί και όταν μεταξύ του ψωμιού του εργάτου και των τόκων του κεφαλαίου του εγίνετο συμπλοκή, εκήρυττε επιστράτευσιν και εκάλει υπό τας Σημαίας το Ευαγγέλιον, την Πατρίδα, τον Στρατόν, την Αστυνομίαν. Η Αστυνομία διέλυε διά των όπλων τους απεργούς […], η Πατρίς και το Ευαγγέλιον ανεμιγνύοντο εις την μάχην και εις το τέλος η Απεργία κατέληγε εις το κρατητήριον μαζί με τους υποκινητάς της, μαζί με τους στασιάσαντας κατά των αρχών, αλλά και μαζί με το Δίκαιον. Τότε ο εργοδότης επανήρχετο εις το γραφείον του νικητής […] απέλυε τους απεργούς, προσελάμβανε άλλους εργάτας, με ηλαττωμένα ημερομίσθια, […].
Ο Κομμουνισμός ήρχετο βοηθός εις την καλήν αυτήν επιχείρησιν. Διότι ο εργάτης ο οποίος απήργει, ο εργάτης ο οποίος επείνα, ο οποίος δεν είχε ψωμί, ήτο κομμουνιστής, ήτο εχθρός του Κράτους, ήτο όργανον ξένων προπαγανδών. Ούτω τα όργανα αυτά των ξένων προπαγανδών, κοριτσάκια, δώδεκα, δεκαπέντε ετών, ωχρά, ασθενή, σκυμμένα εις τας μηχανάς και τους αργαλειούς των μεγάλων υφαντουργείων, -τα οποία εθησαύρισαν από τους συναλλαγματικούς περιορισμούς,- ηττημένα εις την μάχην των αυτήν εναντίον της ιεράς συμμαχίας, έφθαναν να λαμβάνουν ημερομίσθια μέχρι και δέκα δραχμών… [Σημ. «Φ»: Προς σύγκριση, η τιμή της εφημερίδας ήταν δύο δραχμές…] -Ηλθε λοιπόν η τετάρτη Αυγούστου. Ο εργοδότης θ’ ανέπνευσε βαθύτατα, θα έτριψε τας χείρας του την επομένην αυγήν […]. [Ομως τ]ο Κράτος […] αντί να τον αφήση μόνον [τον εργάτην] με μοναδικόν του όπλον την Απεργίαν, τον αφώπλισε και εστάθη κοντά του. Εκάλεσεν αυτόν αλλ’ εκάλεσε εις το αυτό επίπεδον και ως ίσον προς ίσον τον εργοδότην και ώρισε την Διαιτησίαν, ως υποχρεωτικόν μεταξύ του εργάτου και αυτού Δικαστήν. […].»
ΔΙΚΕΣ ΜΟΣΧΑΣ: Βερολίνον, 23.- Αγγέλλεται εκ Μόσχας ότι σήμερον ήρχισεν αυτόθι η δίκη κατά του Ράντεκ και των συντρόφων του ενώπιον του ανωτάτου στρατιωτικού δικαστηρίου.