Επειδή φαίνεται ότι η υποστήριξη που παρέσχε στον Σόιμπλε ο Π. Καμμένος, την περασμένη εβδομάδα, δεν έγινε όσο θα έπρεπε αντιληπτή, ανέλαβε χθες να σαλπίσει το μήνυμα ο λυρικός Νίκος Ξυδάκης, που ως διανοούμενος της Αριστεράς έχει συνηθίσει να εκφράζει τον λαό και τη συνείδηση του Ελληνισμού διαχρονικά. «Εχουμε φτάσει σε ένα σημείο που δεν υπάρχουν άλλες φυσικές αντοχές ενός πληθυσμού», είπε και συνέχισε: «Εγώ νομίζω ότι θα πρέπει να γίνει μια συζήτηση επί της ουσίας, πολιτική και εθνική, που δεν έχει γίνει τα τελευταία 7 χρόνια. Και φυσικά πρέπει να ξεκινήσει η συζήτηση από τη Βουλή. Τα περασμένα χρόνια, δαιμονοποιήθηκε μια κουβέντα, εγώ είχα πει ότι και επί δραχμής η Ελλάδα μεγαλούργησε. Το 1910, το 1912, το 1930, το 1960 κάτι έκανε μια χώρα, κάπως ζούσαμε, ζούσαμε και σε άλλες περιόδους. Εγώ τη βάζω ιστορικά τη συζήτηση αυτή. Δεν υπάρχουν ταμπού όταν κουβεντιάζουμε για τη μοίρα του λαού». Ελπίζω όταν τα έλεγε αυτά να φορούσε τουλάχιστον περικεφαλαία και φουστανέλα και όχι τα φράγκικα (γραβάτες, μαντιλάκια κ.λπ.).
Και δεν είναι το μόνο. Την ίδια ώρα που η κυβέρνηση, μέσω του Ξυδάκη, δοκιμάζει την αποδοχή της ρήξης από την κοινή γνώμη, βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ, όπως ο Χρ. Σιμορέλης των Τρικάλων, ρίχνουν στη συζήτηση την ιδέα του δημοψηφίσματος, αν δεν ξεπερασθεί το αδιέξοδο με την Ευρώπη. Ακόμη σοβαρότερο είναι ότι ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, από την Πορτογαλία, βάλλει κι εκείνος κατά της Ευρωπαϊκής Ενωσης, αμφισβητώντας ευθέως τη νομιμοποίηση του Eurogroup και την οικονομική πολιτική της Ευρώπης. «Οι χώρες μας και οι λαοί μας», είπε ο Πρ. Παυλόπουλος προς τον Πορτογάλο ομόλογό του, «έχουν υποστεί και συνεχίζουν δυστυχώς να υφίστανται τις συνέπειες μιας συγκεκριμένης οικονομικής πολιτικής λιτότητας, που είναι όχι μόνον αδιέξοδη αλλά και αντίθετη προς τις αρχές και τις αξίες, πάνω στις οποίες θεμελιώθηκε το ευρωπαϊκό οικοδόμημα». Η κριτική του Προέδρου διατυπώνεται πάντα στο όνομα της Ευρώπης· όμως, δεν παύει να συνιστά ευθεία αμφισβήτηση της σημερινής πραγματικότητας στην Ευρώπη, προερχόμενη μάλιστα από αυτόν τον αρχηγό του κράτους μας. Συμπληρώνει, με τον τρόπο της, την άρνηση να ληφθούν νέα μέτρα που διατυμπανίζει η κυβέρνηση. Στο μεταξύ, έχει τη σημασία του ότι αναλόγως κινούνται και άλλοι. Η παρουσίαση βιβλίου, προχθές, που αποδίδει ευθύνες στην κυβέρνηση Σημίτη για την οικονομική κατάσταση της περιόδου 2004-2009, παρόντων του ίδιου του Κώστα Καραμανλή και των επιφανέστερων εκπροσώπων του «γαλάζιου ΠΑΣΟΚ (Κακλαμάνης, Βλάχος, Μεϊμαράκης κ.ά.), ήταν ουσιαστικά μια πράξη αμφισβήτησης της μεθόδευσης με την οποία εντάχθηκε η χώρα στο ευρώ.
Αυτό είναι το πλαίσιο μέσα στο οποίο η κυβέρνηση στέλνει αντιφατικά μηνύματα, τα οποία κινούνται εκτός πραγματικότητας («ούτε ένα ευρώ νέα μέτρα», λέει στη μία συνέντευξη ο πρωθυπουργός· «η εκκρεμότητα θα διευθετηθεί», λέει στην επομένη κ.ο.κ.). Την ίδια ώρα, αποκαλύπτεται η επιστολή Τσαλακώτου στο Eurogroup, στην οποία παραδέχεται ότι μόνον το ένα τρίτο των ανειλημμένων υποχρεώσεων της χώρας έχει εκπληρωθεί. Ομως υπόσχεται (!) ότι τα υπόλοιπα δύο τρίτα θα πραγματοποιηθούν σχεδόν αμέσως μόλις κλείσει η αξιολόγηση και πέσει το παραδάκι. Οτι ο Τσαλακώτος δεν ντρέπεται να προσπαθεί να πείσει τους εταίρους με παρόμοια, παιδαριώδη, επιχειρήματα προς τους ομολόγους του δεν ξενίζει (τους λόγους τούς ανέπτυξα –νομίζω, επαρκώς– στο κυριακάτικο σημείωμα). Υπό το φως της συγκεκριμένης αποκάλυψης, όμως, πώς ακούγεται πλέον το βασικό επιχείρημα που εξέπεμπε σταθερά επί τόσους μήνες η κυβέρνηση, ενώ συγχρόνως έμενε άπρακτη; Εμείς εκπληρώσαμε το δικό μας μέρος της συμφωνίας, να εκπληρώσει το δικό της και η Ευρώπη – αυτό ήταν που έλεγε ξανά και ξανά ο πρωθυπουργός με τη χαρακτηριστική αυταρέσκειά του, επαναλαμβάνοντας μάλιστα με κάθε ευκαιρία τη λατινική φράση «pacta sunt servanda», που είχε μόλις μάθει από τον Σόιμπλε. Πώς ακούγεται τώρα, όταν οι ίδιοι παραδέχονται ότι τα δύο τρίτα των υποχρεώσεων της χώρας δεν έχουν πραγματοποιηθεί; Ποιον κοροϊδεύουν; Ολους, υποθέτω· ξεκίνησαν με σκοπό να κοροϊδέψουν την Ευρώπη, κατέληξαν να κοροϊδεύουν τον εαυτό τους.
Από την πλευρά των Γερμανών, το μόνο που υπάρχει είναι ένα παγερό «ουδέν νεώτερον για το θέμα της Ελλάδας». Ανεπισήμως, εντούτοις, η συζήτηση περί Grexit έχει ξεκινήσει και πάλι, εξ ου και η επανεμφάνιση των σχετικών αναφορών στον διεθνή Τύπο. Με λίγα λόγια, το σκηνικό της ρήξης προβάλλει μέρα με τη μέρα καθαρότερα. Εχετε δει μήπως τη «Μελαγχολία» του Τρίερ; Η κατάσταση μου θυμίζει την ταινία: τον μετεωρίτη που πλησιάζει κάθε μέρα και πιο κοντά, ενώ οι άνθρωποι το μόνο που μπορούν να κάνουν είναι να συνεχίζουν ό,τι έκαναν πάντα. Πριν από λίγο, λ.χ., διάβαζα ότι ο Γιώργος πήγε προχθές να δει τη Βανδή στο «Mamma mia»…
Πτώση από τα σύννεφα
Ψάχνω τα λόγια, αφού έμεινα πολλή ώρα άλαλος, να μιλήσω για την αποκάλυψη του προέδρου της Επιτροπής Ανταγωνισμού Δ. Κυριτσάκη, χθες στη Βουλή. Πάγωσε η Ελλάδα με τα όσα είπε. Ωστε υπάρχουν βουλευτές (πέραν του γνωστού με το σχετικό κουσούρι…) που καταθέτουν κοινοβουλευτικές ερωτήσεις επί πληρωμή; Τι πράγματα είναι αυτά! Λίγο ακόμη και θα μας πουν ότι υπάρχουν και δημοσιογράφοι που τα πιάνουν!..