Εως και τα μέσα του περασμένου καλοκαιριού, οι περισσότεροι από τους ορόφους του Trump Tower στην Κωνσταντινούπολη παρέμεναν άδειοι. Απελπιστικά, όπως λένε όσοι έχουν εικόνα από «απέναντι». Ελάχιστοι επέλεγαν το συγκεκριμένο κτίριο για να εγκαταστήσουν εκεί τα γραφεία τους και το όλο εγχείρημα κινδύνευε να τιναχθεί στον αέρα, συμπαρασύροντας στην οικονομική καταστροφή και τους Τούρκους συνεταίρους του σημερινού Αμερικανού προέδρου.
Και ξαφνικά, όλα άλλαξαν. Και μαζί με την άνοδο των δημοσκοπικών ποσοστών του κ. Τραμπ, έναντι αρχικά των άλλων Ρεπουμπλικανών συνυποψηφίων του για το χρίσμα του προέδρου και στη συνέχεια της Δημοκρατικής αντιπάλου του, Χίλαρι Κλίντον, για την προεδρία των ΗΠΑ, άρχισαν να «τρέχουν» και οι πωλήσεις των γραφείων του ουρανοξύστη στην… Κωνσταντινούπολη. Το αποτέλεσμα; Τη μέρα της εκλογής του είχαν μείνει απούλητα ελάχιστα, και αυτά πανάκριβα.
Δεν αποκλείεται, στο μεσοδιάστημα, να πουλήθηκαν και αυτά και ο λόγος είναι απλός. Στη Τουρκία δεν υπήρχε, μέχρι πρότινος τουλάχιστον, σοβαρός επιχειρηματίας που να μην ήθελε να αναφέρει στην εταιρική του κάρτα ως έδρα των δραστηριοτήτων του τον πύργο που φέρει το όνομα του νέου πλανητάρχη. Ηταν θέμα πρεστίζ. Ωστόσο, αυτή είναι η μία πλευρά του νομίσματος. Η ματαιόδοξη, θα μπορούσε κανείς να πει.
Υπάρχει όμως και η άλλη, η περισσότερο πολιτική, που έπαιξε επίσης πολύ μεγάλο ρόλο σε αυτή την αναστροφή της εικόνας, σχετικά με τις πωλήσεις στον πύργο, που αποδεικνύεται τελικώς εξαιρετικά σημειολογικός για την εικόνα της Τουρκίας σήμερα. Και αυτό γιατί καθρεπτίζει τον τρόπο με τον οποίο ενεργεί και σκέπτεται η οικονομική – και όχι μόνο– ελίτ, απέναντι.
Προσέξτε: Μέχρι και το περασμένο καλοκαίρι, όταν οι πωλήσεις των γραφείων ήταν «κολλημένες», η επικρατούσα άποψη στους κόλπους του κυβερνώντος πανίσχυρου κόμματος ΑΚΡ και του ίδιου του Τούρκου προέδρου (και ιδρυτή του) Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν ήταν πως ο Τραμπ εξυπηρετεί τα συμφέροντα του αυτοεξόριστου στην Πενσιλβάνια των ΗΠΑ ιμάμη Γκιουλέν, παλιού φίλου και συμμάχου του Ερντογάν, ο οποίος τα τελευταία χρόνια έχει δαιμονοποιηθεί από την Αγκυρα. Το αποτέλεσμα ήταν όχι να μην αγοράζει κανείς χώρους στον ουρανοξύστη, αλλά να μην περνάει καλά καλά ούτε απέξω.
Το μη χείρον
Ωστόσο, όταν διεφάνη ότι η προεδρική εκλογή στις ΗΠΑ θα εξελιχθεί σε μονομαχία μεταξύ Κλίντον και Τραμπ, τα δεδομένα άλλαξαν άρδην. Για τον Ερντογάν η υποψήφια των Δημοκρατικών –για πολλούς λόγους– ήταν ό,τι χειρότερο για την Τουρκία και τα συμφέροντά της (ή τα δικά του). Τουλάχιστον, έτσι ερμηνευόταν από το βαθύ τουρκικό κράτος η υποψηφιότητά της. Εχοντας να επιλέξει, λοιπόν, μεταξύ των δύο, έκρινε ότι το μη χείρον βέλτιστον και στράφηκε στον Ρεπουμπλικανό υποψήφιο. Ο οποίος, ξαφνικά, άρχισε να… αποθεώνεται (και μαζί να πουλάει μαζικά τα γραφεία στον άδειο πύργο της Κωνσταντινούπολης).
Ολα έδειχναν ειδυλλιακά. Μέχρι την ώρα που ο Τραμπ, ως πρόεδρος των ΗΠΑ πλέον, αποφάσισε να νομοθετήσει τη γνωστή απαγόρευση εισόδου στη χώρα σε μουσουλμάνους συγκεκριμένων χωρών. Ο Ερντογάν, ως αυτόκλητος υπερασπιστής του μουσουλμανικού στοιχείου ανά τον κόσμο εδώ και χρόνια, εστράφη λάβρος κατά του Αμερικανού προέδρου. Και κάπως έτσι, όπως γράφει χαρακτηριστικά και το Politico.eu, τελείωσε σύντομα (και άδοξα, θα προσθέταμε) «ο μήνας του μέλιτος» Τραμπ – Ερντογάν.
Το πιθανότερο, πάντως, είναι πως όλα τα γραφεία στον ουρανοξύστη έχουν πουληθεί. Αν όχι, τότε αυτά που έμειναν μην έχετε καμία αμφιβολία ότι θα περιμένουν την επόμενη φάση προσέγγισης των δύο, για να το κάνουν. Αλλιώς, θα παραμένουν άδεια, μέχρι νεωτέρας…