Ριζικές προτάσεις ανάκτησης αξιοπιστίας

Ριζικές προτάσεις ανάκτησης αξιοπιστίας

3' 17" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Σε τάξεις μεγέθους, από το 2007 έως το 2015, οι επενδύσεις στην Ελλάδα έπεσαν από το 25% του ΑΕΠ στο 10%, περίπου το μισό του μ.ό. της Ευρωζώνης. Από το 2010 και μετά, κάθε χρόνο, οι νέες επενδύσεις, δημόσιες και ιδιωτικές, είναι λιγότερες από ό,τι χρειάζεται για την αναπλήρωση απόσβεσης του επενδεδυμένου κεφαλαίου. Για πρώτη φορά μεταπολεμικά, αποεπενδύουμε. Η οικονομία μας μοιάζει με κολόνα πάγου στον ήλιο που λιώνει. Ποια είναι η πραγματικότητα σχετικά με τις επενδύσεις; Το χρήμα επενδύεται εκεί όπου οι συνθήκες είναι ελκυστικές. Στην παγκοσμιοποιημένη οικονομία τα κεφάλαια που διατίθενται –που ψάχνουν ευκαιρίες– έχουν πλήθος επιλογών και οι διαχειριστές τους μελετούν και γνωρίζουν καλά το έδαφος. Βασική συνθήκη για τον επενδυτή είναι το καθεστώς που διέπει το επιχειρείν σε κάθε κράτος: φορολογία, ρυθμίσεις, εργατική νομοθεσία, υποδομές. Πέρα από αυτά θα προσέθετα τη φιλικότητα και την προθυμία συνεργασίας των Αρχών, την ταχύτητα αποφάσεων, την ασφάλεια δικαίου, την ύπαρξη ή μη διαφθοράς. Σε όλα αυτά η Ελλάδα έρχεται ανάμεσα στους τελευταίους στη διεθνή κατάταξη. Εξίσου βασική συνθήκη που επηρεάζει την απόφαση του επενδυτή είναι η προοπτική –εγγύηση– ενός σταθερού περιβάλλοντος. Η μαγική λέξη εδώ είναι «αξιοπιστία». Η χώρα μας την έχει χάσει. Εχουμε βγάλει κακό όνομα, και όπως λένε, «κάλλιο να σου βγει το μάτι…». Στην έλλειψη σταθερότητας ενός ήδη μη ελκυστικού περιβάλλοντος, έρχεται τώρα να προστεθεί το τρίτο αποτρεπτικό για τον επενδυτή: ο φόβος ότι η χώρα θα βγει από το κοινό νόμισμα.

Η κατάσταση που περιγράφω οφείλεται στον τρόπο που κυβερνήθηκε και συνεχίζει να κυβερνάται η Ελλάδα. Τα αίτια είναι πολιτικά και μόνον διά της πολιτικής μπορεί ο κατήφορος να αντιστραφεί. Είμαστε τώρα στο σημείο που ή θα αλλάξει ριζικά ο τρόπος διαχείρισης και διακυβέρνησής μας ή θα χρεοκοπήσουμε de jure και όχι όπως έως τώρα de facto, με ολέθριες συνέπειες. Η διαπραγμάτευση της κυβέρνησης είναι παράσταση που δίνεται για εσωτερική κατανάλωση. Χάνεται έτσι πολύτιμος χρόνος και σπαταλιέται καλή θέληση σε συγκρούσεις, η έκβαση των οποίων είναι προδιαγεγραμμένη. Η αντιπολίτευση με τη σειρά της ταλαντεύεται απέναντι σε αυτήν τη συγκρουσιακή στρατηγική, γιατί φοβάται ότι θα κατηγορηθεί για μειοδοσία. Αυτά είναι λάθη. Μας συμφέρει να δεχτούμε ό,τι μας ζητούν, όσο επίπονο και αν είναι. Και να τα κάνουμε. Με τον τρόπο αυτό εξασφαλίζουμε τη μεσοπρόθεσμη επιβίωση της οικονομίας μας και απομακρύνουμε τον κίνδυνο του Grexit. Μας δίνεται έτσι χρόνος για να οργανώσουμε μέτρα απαραίτητα για μόνιμη ανάκαμψη. Αλλωστε, πολλές από τις μεταρρυθμίσεις που μας επιβάλλουν αποβλέπουν ακριβώς στο να ξαναγίνει η οικονομία μας ανταγωνιστική και ελκυστική για επενδύσεις. Εχουμε πρόσφατο το παράδειγμα της Κύπρου που, ακολουθώντας τις συνταγές των δανειστών και του ΔΝΤ, ανακάμπτει και βγαίνει από τα μνημόνια. Χρειάζεται κι εδώ μια πραγματιστική και ευέλικτη αντιμετώπιση της κατάστασης, δίχως ιδεολογικές εμμονές. Πρέπει ειδικότερα να είναι σκληρή η αντιμετώπιση των αγκυλώσεων του πελατειακού κράτους, είτε αυτές αφορούν κεκτημένα αριστερών είτε δεξιών αποκλίσεων. Εάν περάσουμε αυτόν τον κάβο, για να φέρουμε σοβαρές επενδύσεις πρέπει να ανοίξουμε διάπλατα τις πόρτες μας, να διαπραγματευτούμε προνόμια και διευκολύνσεις στους επενδυτές όπου είναι αναγκαίο. Να δώσουμε στα χρήματα Ελλήνων στο εξωτερικό τη δυνατότητα να επιστρέψουν δίχως στίγμα και τιμωρία. Να αντιγράψουμε τι κάνουν άλλα κράτη, όπως η Ιρλανδία, και να τα εφαρμόσουμε. Αλλά και όλα αυτά να κάνουμε και περισσότερα, πάλι δεν θα πείσουμε πολλούς νέους επενδυτές, γιατί θα φοβούνται ότι πολύ σύντομα μια άλλη κυβέρνηση θα τα ανατρέψει. Για να εμπεδωθεί εμπιστοσύνη, θα χρειαστεί πολύ πιο ριζική παρέμβαση στον τρόπο της διακυβέρνησης. Σ’ αυτό θα συνέβαλλε αποφασιστικά η αναθεώρηση του Συντάγματος. Αναθεώρηση που να εξασφαλίζει τετραετίες, ανεξαρτησία διοίκησης, συνέχεια διοίκησης, που να ενισχύει την προστασία της ιδιοκτησίας. Αλλαγές τέτοιας εμβέλειας είναι δυνατόν να οδηγήσουν σε μεταστροφή του οικονομικού κλίματος και να φέρουν νέες επενδύσεις. Δικαιολογημένα θα με κατηγορήσετε ότι αυτά που εισηγούμαι είναι εκτός ελληνικής πραγματικότητας. Συμφωνώ – αλλά είναι μια άθλια πραγματικότητα, που μας έχει φέρει εδώ όπου βρισκόμαστε.

* Ο κ. Π. Βουρλούμης είναι πρώην πρόεδρος του ΟΤΕ και της Εμπορικής Τράπεζας. Το κείμενο αποτελεί συμπτυγμένη εκδοχή ομιλίας που εκφώνησε στις 3/2 στο συνέδριο Greek Law Digest.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή