Ωστε λοιπόν κυκλοφορούν ακόμα μισθοί των είκοσι χιλιάδων ευρώ εκεί έξω, δηλαδή εκεί μέσα, στο πάντα ζεστό για τους νομείς του Δημοσίου με τα πάντα ξεπαγιασμένα οικονομικά; Ετσι φαίνεται. Το πληροφορηθήκαμε, όσοι δεν το ξέραμε, όσοι ενδίδαμε στην ψευδαίσθηση ότι δεν γίνονται τέτοια πράγματα και δεν δίνονται τόσα χρήματα σε εποχή δεινής κρίσης, με την παραίτηση που υπέβαλαν στον υπουργό Ενέργειας ο πρόεδρος και ο διευθύνων σύμβουλος του ΑΔΜΗΕ. Η αποδοχή της παραίτησης δεν μπορεί παρά να σημαίνει ότι όποιες εξηγήσεις κι αν δόθηκαν, δεν κρίθηκαν ικανοποιητικές.
Αν λοιπόν δεν γινόταν γνωστό, έπειτα και από ερώτηση στη Βουλή, το ύψος του μισθού τους, που μάλιστα το αποφάσισαν μόνοι τους, εμείς θα ξεμέναμε με την αυταπάτη ότι οι νέοι καιροί απαιτούν νέα ήθη, και πιθανόν τα επιβάλλουν, έστω και μερικώς, κι αυτοί θα έμεναν με τις αδρές μηνιαίες απολαβές τους. Απολαβές που θεωρητικά αντιστοιχούν στη «θέση ευθύνης» που κατείχαν, θαρρείς και όλες οι υπόλοιπες θέσεις εργασίας είναι εξ ορισμού και διά νόμου ανεύθυνες. Θα έμεναν επίσης με τις διακόσιες χιλιάδες αναδρομικά έκαστος, ποσό που το προσδιόρισαν επίσης μόνοι τους. Και μάλιστα «νομότυπα» όλα αυτά, αφού ο νόμος 4354/15 κατάργησε το πλαφόν για όσους διορίζονται σε διοικητικά συμβούλια εισηγμένων ΔΕΚΟ. Να το λοιπόν και πάλι το περίφημο βουλγαράκειο δόγμα: «ό,τι είναι νομότυπο είναι και ηθικό». Είναι;
Τα βιογραφικά των δύο παραιτηθέντων στελεχών του ΑΔΜΗΕ είναι πράγματι βαριά από τα πτυχία και τους τίτλους, δεν ξέρω όμως αν αυτό που μέτρησε στο τελικό ζύγισμα ήταν οι σπουδές και η προϋπηρεσία. Εκεί έξω άλλωστε, στην ερημιά της ανεργίας, κυκλοφορούν αναρίθμητα βαριά βιογραφικά ανθρώπων κάθε ηλικίας και ειδικότητας που δεν έχουν και δεν θέλουν να έχουν γνωριμίες, μέσα, συγγενολόι στην Κορώνη ή κομματικά ένσημα και παράσημα. Τα εικοσαχίλιαρα επί ευρώ και τα εκατομμύρια επί δραχμής καταπόντισαν ένα σκαφάκι που, παγιδευμένο από το σύνδρομο του μεγαλείου, πίστευε πως είναι υπερωκεάνιο αβύθιστο. Δεν ήταν. Ναυαγήσαμε. Για χιλιάδες λόγους. Ενας απ’ όλους, από τους σοβαρότερους, η ημετεροκρατία και η λαφυραγώγηση του κράτους, ο τεμαχισμός του σε τιμάρια προς εκμετάλλευση από τοπάρχες, κομματάρχες κ.ο.κ. Ενας τεμαχισμός που κάποια στιγμή, όχι πολύ παλιά, επί τριπλής συγκυβερνήσεως, είχε αποτυπωθεί και σε μαθηματικό τύπο, 5:3:2. Οι καλοί λογαριασμοί κάνουν τους καλούς εταίρους.
Κυκλοφορούν και στον ιδιωτικό τομέα υψηλότατοι μισθοί. Και σε ορισμένα μέσα ενημέρωσης, κυρίως τηλεοπτικά, με τους γυάλινους αστέρες παχυλότατα αμειβόμενους. Και λοιπόν, θα πει ο ελευθεραγορίτης. Ο ιδιώτης κεφαλαιούχος μπορεί να κάνει ό,τι επιθυμεί. Λογικό. Με την προϋπόθεση, βέβαια, ότι ο ιδιωτικός τομέας δεν είναι χρόνια και χρόνια παράρτημα του κρατικού, και σε πολλές περιπτώσεις παράσιτό του.