GASTON BATY: (Από σειρά εικονοκλαστικών άρθρων του Γάλλου σκηνοθέτη με τον γενικό τίτλο «Το θέατρον που φεύγει και το θέατρον που έρχεται».) «Το θέατρο του βουλεβάρτου είναι τόσον αλήθεια, ότι πέθανε, ώστε και αυτή η έκφρασις, “θέατρο του βουλεβάρτου” δεν έχει πια παρά ιστορική σημασία. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι όταν θα το θυμόμαστε με κάποιαν αποκρουστικότητα θα βλέπουμε τα χρώματα με τα οποία εφκιασιδώνετο η γάγγραινά του. Ψευτοσκηνοθέται, που επεστρατεύοντο μεταξύ των επιτηδείων, ανακατωμένοι με πράκτορας δημοσιότητος, με μπακάληδες ή με πολεμιστάς. Κοριτσόπουλα του δρόμου μετημφιεσμένα εις ηθοποιούς. Τεντωμένοι λαιμοί για να πνίξουν καθώς περνά τον πλούσιον ερασιτέχνην. Επιγραφές κρεμασμένες στα άλλοτε ενδοξότερα ιδρύματα: “Το παρόν θέατρον ενοικιάζεται με το μήνα, με την ημέρα, με την παράστασι”. Τα έργα εμαγειρεύοντο σύμφωνα με τις συνταγές. Εμάθαινε κανείς πώς να μαγειρεύη εις τρεις πράξεις την Απιστον, τον Εραστήν, τον Απατημένον Σύζυγον. Με τη σάλτσα “όπως στη ζωή” όταν επρόκειτο περί δραματικού έργου ή με σάλτσα “τελείως παριζιάνικη” αν επροτιμούσατε κάτι ελαφρό. Καμμιά φορά εραντίζετο το μαγείρευμα με κλαψιάρικη αισθηματολογία χάριν εκείνων που έχουν ευαίσθητον την καρδίαν. Προσπαθούσαν ν’ ανοίξουν την όρεξι με μια δόσι πορνογραφίας. Τολμηροί εξερευνηταί εκέντριζαν την περιέργειαν προχωρούντες πέραν της εποχής μας προς τα Σόδομα […]. Το θέατρο του βουλεβάρτου πέθανε. Ζήτω το θέατρο! […].» [Σημ. «Φ»: Το γαλλικό πρωτότυπο άρχισε να δημοσιεύεται στην Le Figaro της 26 Ιανουαρίου 1937 (και όχι Φεβρουαρίου, όπως λανθασμένα αναφέρουν ορισμένες γαλλικές μελέτες) και μπορεί κανείς να το βρει στην Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας ψηφιοποιημένο στην διεύθυνση http://gallica.bnf.fr/ark:/12148/bpt6k409376w/
texteBrut.]
ΣΠΑΤΑΛΑΣ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΩΜΑΔΑΚΗ: (Συνέχεια της περί τον Σολωμό αντιπαράθεσης με νέα επιστολή του Γεράσιμου Σπαταλά.) « […] Πίσω από τον Τωμαδάκη έχει κατατραυματισθή το κύρος του Πανεπιστημίου Αθηνών και της Ακαδημίας. […].»
ΠΡΟΣ ΝΕΟ ΠΟΙΗΤΗ: Μ. Μ., Αθήνας.- Με εξαιρετικήν ευχαρίστησιν ελάβομεν την χειρόγραφον συλλογήν των ωραίων ποιημάτων σας. Την ευχαρίστησίν μας καθιστά πανηγυρικωτέραν η εύλογος υπερηφάνειά μας ότι διεκρίναμεν ευθύς εξ αρχής το ποιητικόν σας τάλαντον. […] Θα δημοσιεύσωμεν προσεχώς μερικά από τα ποιήματά σας. […]. [Σημ. «Φ»: Μάλλον πρόκειται για την Μόνα Μητροπούλου (1919-1999), της οποίας τα ποιήματα «Χρέος» και «Η ανυφάντρα» δημοσιεύθηκαν στην «Κ» στις 26-IV-1937.]