Την εποχή της περήφανης διαπραγμάτευσης με τα πουκάμισα έξω, η οποία –ας μην το ξεχνάμε– μας κόστισε 85 δισ.–, ο κ. Αλέξης Τσίπρας επισκεπτόταν διάφορες πρωτεύουσες και διαπίστωνε πως η Ευρώπη αλλάζει, σαν κοιτάζει τη δική μας μελαγχολία. Eβλεπε κύμα συμπαράστασης των λαών κι ας μαζεύονταν όπου πήγαινε καμιά δεκαριά πικραμένοι αριστεριστές. Eβρισκε ψίχουλα συμπαράστασης στους Die Linke της Γερμανίας, σ’ αυτούς που καταψήφιζαν όλα τα προγράμματα διάσωσης και φυσικά τα δανεικά που πήγαιναν πακέτο με αυτά.
Η κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ έφτιαχνε με τα λόγια συμμαχίες του Νότου για να κάνει πίσω (go back) η μαντάμ Μέρκελ και τα άλλα ψυχρόαιμα θεριά της λιτότητας. Οι γραφικοί του υπουργικού συμβουλίου ορκίζονταν στα τηλεπαραθύρια, ότι «όπου να ’ναι η διαπραγμάτευση τελειώνει», ότι οι λαοί με την έγνοια μας κοιμούνταν και ξυπνούσαν, ότι διαρκώς πίεζαν τις κυβερνήσεις τους να πληρώσουν περισσότερους φόρους για να μας δανείσουν περισσότερα λεφτά. Αυτά που μετά θα τους ξεπληρώναμε με αέρα. Ενα είχαν σίγουρο οι μεγαλοδιαπραγματευτάδες: «Θα μας πληρώσουν. Δεν τους συμφέρει να μην μας πληρώσουν…».
Το έργο της «πολιτικής διαπραγμάτευσης» ανεβάζεται κάθε φορά που γίνεται αξιολόγηση των πεπραγμένων της κυβέρνησης με βάση όσα η ίδια έχει συμφωνήσει και έχει υπογράψει. Τότε τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ παίρνουν πάλι τις ρούγες για να διακηρύξουν στον ελληνικό λαό πως φτιάχνουν «συμμαχίες του Νότου», «διαιρούν τον Βορρά», «όπου να ’ναι κερδίζουν οι Σοσιαλδημοκράτες» και αν έχουμε εμπιστοσύνη στους μέχρι χθες καφενόβιους, δεν πρέπει να κάνουμε τίποτε. Ετσι κι αλλιώς οι αντιθέσεις στον καπιταλισμό οξύνονται και, όταν η γη θα γίνει κόκκινη από ζωή, οι Ελληνες θα βγαίνουν στη σύνταξη μόλις κλείσουν το 38ο έτος της ηλικίας τους.
Με αυτά κι αυτά ο καιρός περνάει. Η αξιολόγηση που ήταν να κλείσει πριν από ένα χρόνο (και μετά θα έκλεινε τον Μάιο του 2016, και μετά τον Οκτώβριο, και μετά θα καιγόμασταν αν δεν έκλεινε τον Δεκέμβριο ενώ τώρα πρέπει να τρέξουμε να κλείσει τον Φεβρουάριο) μάλλον θα πάει τον Μάιο του 2017 ή μπορεί και το φθινόπωρο, αφού τελειώσουν οι ευρωπαϊκές εκλογές. Τα στελέχη των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, προκειμένου να παίζουν τον καμπόσο στα τηλεπαραθύρια, βρίσκουν συμμάχους σε εκείνους που μας παρηγορούν, αλλά ταυτοχρόνως μας λένε να μην χρονοτριβούμε στην υλοποίηση των μεταρρυθμίσεων. Προφανώς, έχουν επιλεκτική ακοή. Φέρονται σαν εκείνους τους μωρούς που τρώνε τη χυλόπιτα με κάτι σαν «έχεις καλή καρδιά, αλλά ρε παιδάκι μου κοιτάχτηκες ποτέ στον καθρέφτη να δεις πώς είσαι;» και μετά πάνε στην παρέα τους και λένε «έτοιμη την έχω» ή στην ορολογία των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ «υπάρχει πρόοδος στις διαπραγματεύσεις».
Ετσι θα καταλήξουμε μία ακόμη φορά να στραγγίξει η αγορά από χρήμα, οι τράπεζες από καταθέσεις και οι δημόσιοι οργανισμοί από αποθεματικά, αυτά που κρατούν για να αγοράζουν γάζες ή να συντηρούν τα μηχανήματά τους. Τα στελέχη της κυβέρνησης αντί να κάνουν καμιά δουλειά θα γυρνούν στα τηλεοπτικά πάνελ εξηγώντας τι ήθελε να πει ο Μοσκοβισί και τι ψιθύρισε ο Πιτέλα, αλλά η χώρα θα πληρώνει και πάλι ακριβά τους ερασιτεχνισμούς τους και τα μεγάλα οράματά τους, που συνοψίζονται σε διορισμούς ημετέρων με τα λεφτά των άλλων.