Είμαι πεπεισμένος ότι αν άφηναν στον πρωθυπουργό την ηρεμία που απαιτείται για να ζυγίσει τις επιπτώσεις της μη αξιολόγησης, θα προτιμούσε να κλείσει τη συμφωνία μέχρι τη Δευτέρα. Δυστυχώς όμως, αν εξαιρέσω δυο – τρία άτομα, τα άλλα στελέχη που τον περιτριγυρίζουν προκαλούν πολύ θόρυβο και ελάχιστα προάγουν την ψυχραιμία που απαιτούν οι περιστάσεις. Οι αριστεροί φωστήρες εν Ελλάδι διακρίνονται για την ατελείωτη φλυαρία τους, τις άνευ ουδεμίας αντικειμενικής βάσης εκτιμήσεις τους και τις δήθεν παλικαριές τους, που κατά κανόνα οδηγούν σε ιστορικές ήττες. Αν υπάρχει ένας, τουλάχιστον, σπουδαίος λόγος για τον οποίο στην άλλη πλευρά, στη Νέα Δημοκρατία, πιστεύουν ότι ο Αλέξης Τσίπρας δεν θα πάει, τελικά, σε συμφωνία, είναι κυρίως ότι βάζουν στην ίδια μοίρα τις επιθυμίες τους με τη γεμάτη εκπλήξεις πραγματική πολιτική ζωή. Κι αυτό είναι λάθος. Ξεχνούν, για παράδειγμα, ότι μιλάμε για πολιτικό άνδρα ο οποίος μπόρεσε, μέσα σε λίγες ημέρες, να ζητήσει από τον λαό πάνδημη υποστήριξη στο «ΟΧΙ» και μετά μια νοσοκομειακού επιπέδου προσωπική κρίση, όπως την περιέγραψε ο κ. Βαρουφάκης, να στραφεί προς την Ευρώπη και να απαντήσει «ΝΑΙ», έστω με κάποιες επιφυλάξεις.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης θα κάνει καλά να μην εμπιστεύεται τους Ευρωπαίους «ηγέτες» περισσότερο από τον κ. Τσίπρα, όταν πρόκειται να κριθούν τα πιο κρίσιμα ζητήματα, τα οποία απαιτούν, ως γνωστόν, τον πιο ακραίο μακιαβελισμό.
Εξάλλου, οι Ευρωπαίοι ανοηταίνουν σε βαθμό που θα ήταν γελοίος αν δεν μιλούσαμε για πραγματικές χώρες και πραγματικούς λαούς. Ολόκληρο το 2014 και μάλιστα σε συνεχώς ταχύτερο ρυθμό το πέρασαν κάνοντας τις ζωές των Σαμαρά, Βενιζέλου, Στουρνάρα και ολίγων άλλων ακόμη, δυσκολότερες από όσο ήδη ήσαν. Την αδικία εκείνη θυμήθηκε ο διοικητής της Τράπεζας Ελλάδος όταν, πριν από λίγο καιρό, διαπίστωσε ότι οι τεχνοκράτες του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, κατά την εμπιστευτική συζήτηση που προηγήθηκε της τελικής γραφής της πρόσφατης έκθεσης του Ταμείου, δεν ήσαν διατεθειμένοι να υποχωρήσουν ούτε σε ένα «γιώτα» μπροστά στα ακλόνητα επιχειρήματα ολόκληρου του τεχνοκρατικού επιτελείου της δικής μας κεντρικής τραπέζης. Γι’ αυτό, στις παρατηρήσεις που απέστειλε στον εκπρόσωπό μας στο Ταμείο, κ. Ψαλιδόπουλο, ήταν τραχύς και υπογράμμισε τις εσφαλμένες προβλέψεις και τις ακόμη πιο λανθασμένες εκτιμήσεις που με ασφυκτικό δογματισμό προέβαλαν στα τέλη 2013 και αρχές 2014 οι τεχνοκράτες της τότε τρόικας.
Η σχεδόν ύποπτη εμμονή των ανθρώπων του Ταμείου συνάδει με τη χωρίς καμία αμφιβολία ύποπτη –πολιτικώς, τουλάχιστον– ασάφεια των Ευρωπαίων ομολόγων τους. Αν οι πρώτοι έχουν κολλήσει με τα πρόσθετα μέτρα, οι δεύτεροι καμώνονται πως δεν κατανοούν αυτό που όλες οι αγορές τούς υποδεικνύουν: ό,τι κι αν κάνει η Ελλάδα, χωρίς γενναία μείωση του χρέους, ο λογαριασμός δεν βγαίνει!