Matthew «nomadic matt» Kepnes, ταξιδιωτικός συγγραφέας και blogger

Matthew «nomadic matt» Kepnes, ταξιδιωτικός συγγραφέας και blogger

5' 4" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

«Θέλω να δείξω στους ανθρώπους ότι η έλλειψη budget δεν πρέπει να τους εμποδίζει από το να ταξιδεύουν και να ανακαλύπτουν τον κόσμο». Απόσταγμα της ταξιδιωτικής εμπειρίας του «Nomadic Matt», όπως είναι γνωστός ο 36χρονος Matthew Kepnes, δημιουργός του βραβευμένου site που θεωρείται το ευαγγέλιο των ταξιδιών χαμηλού κόστους. Εχει ταξιδέψει σε 80 χώρες και έχει γράψει 5 βιβλία, μεταξύ των οποίων το «Πώς να ταξιδέψετε στον κόσμο με 50 δολάρια τη μέρα», best seller στη λίστα των New York Times. Λίγο πριν αναχωρήσει για το επόμενο ταξίδι του, μας διηγήθηκε τι ακολούθησε όταν έκλεισε την πόρτα στη ρουτίνα κι έγινε νομάς του κόσμου.

Πότε σας μπήκε το «μικρόβιο» των ταξιδιών;

Δεκατρία χρόνια πριν, στα 23 μου, όταν ταξίδεψα στην Κόστα Ρίκα. Ηταν το πρώτο μεγάλο ταξίδι που έκανα και η πρώτη φορά που έφευγα μακριά από τη Βοστώνη, την πόλη όπου μεγάλωσα, αν εξαιρέσεις μια κρουαζιέρα και μια εκδρομή που είχαμε κάνει με το κολέγιο στο Μόντρεαλ. Η Κόστα Ρίκα ήταν το παράθυρο σε έναν κόσμο δυνατοτήτων, γιατί ήρθα σε επαφή με άλλους πολιτισμούς, χάθηκα στη ζούγκλα, συνάντησα ανθρώπους από όλο τον κόσμο. Και τελικά εθίστηκα στα ταξίδια. Ξαφνικά το μόνο που ήθελα ήταν να τα αφήσω όλα και να ανακαλύψω νέους τόπους και διαφορετικούς ανθρώπους.

Πώς αποφασίσατε να κάνετε το μεγάλο βήμα και από εργαζόμενος σε νοσοκομείο να γίνετε full-time ταξιδιώτης;

Στο δεύτερο μεγάλο ταξίδι μου το 2005 στην Ταϊλάνδη γνώρισα μια παρέα από πέντε backpackers, οι οποίοι είχαν καταφέρει ακριβώς αυτό. «Αφού μπόρεσαν αυτοί, σκέφτηκα, μπορώ κι εγώ». Επιστρέφοντας από αυτό το αποκαλυπτικό ταξίδι, παραιτήθηκα από το νοσοκομείο, ολοκλήρωσα το μεταπτυχιακό μου και τον Ιούλιο του 2006 ξεκίνησε η περιπέτεια. Υποτίθεται ότι θα διαρκούσε έναν χρόνο, όμως έχουν περάσει σχεδόν 11 χρόνια και είμαι ακόμα έξω, γυρίζοντας τον κόσμο. Συχνά παίρνω μέρος ως ομιλητής σε ταξιδιωτικές εκθέσεις, συμμετέχω ως επικεφαλής σε γκρουπ στην Ευρώπη, στην Αμερική και στη Νοτιοανατολική Ασία, είμαι ιδιοκτήτης ενός hostel στο Τέξας, έχω ιδρύσει τη ΜΚΟ Flyte, η οποία αναλαμβάνει να στείλει παιδιά στο εξωτερικό για να δουν πώς είναι ο κόσμος έξω από τη σχολική αίθουσα: γεμάτος δυνατότητες.

Περιγράψτε μας κάποιες δυνατές στιγμές αυτής της περιπλάνησης.

Εχω ταξιδέψει σε περισσότερες από 80 χώρες, έχω διανύσει εκατοντάδες χιλιάδες μίλια και έχω κοιμηθεί όπου μπορείς να φανταστείς. Δοκίμασα τα πιο περίεργα φαγητά, ακόμα και τηγανητά σκουλήκια. Εκανα καταδύσεις στα νησιά Φίτζι, πέρασα ένα διάστημα παίζοντας πόκερ στο Αμστερνταμ, δούλεψα στην Ταϊλάνδη ως δάσκαλος Αγγλικών. Χάθηκα στη ζούγκλα στην Κεντρική Αμερική, έμεινα με το αυτοκίνητο σε απομονωμένη περιοχή της Αυστραλίας. Εκανα φίλους καρδιακούς. Εμαθα πολλές ξένες γλώσσες. Επίσης κατάλαβα ότι δεν χρειάζεται να είσαι πλούσιος για να ταξιδεύεις.

«Μην αφήσεις ξανά τα χρήματα να σταματήσουν τα ταξίδια σου» συμβουλεύετε τους αναγνώστες σας. Ακούγεται ελκυστικό, όμως είναι εφικτό;

Από την εμπειρία μου, αυτό που κρατάει την πλειονότητα στο σπίτι δεν είναι η έλλειψη χρημάτων, αλλά η νοοτροπία. Πολλοί άνθρωποι εγκλωβίζονται στη λάθος αντίληψη ότι όποιος ταξιδεύει έχει περισσότερα λεφτά και περισσότερα προνόμια από τους ίδιους. Θεωρούν ότι το ταξίδι είναι πολυτέλεια ή ακατόρθωτο εγχείρημα. Σε όποιον θεωρεί ότι «είμαι πολύ φτωχός» ή «δεν έχω τα προσόντα να ταξιδέψω» θα ήθελα να του πω το εξής: Οχι, δεν είσαι. Κι εγώ έτσι νόμιζα, αλλά δεν ισχύει. Αν πραγματικά επιθυμείς να ταξιδέψεις, θα βρεις τον τρόπο. Κάποιοι θα χρειαστεί να προσπαθήσουν σκληρά και για περισσότερο χρόνο –ίσως και για χρόνια– αλλά στο τέλος θα τα καταφέρουν. Γι’ αυτό δημιούργησα το www.nomadicmatt.com, για να δείξω στους ανθρώπους ότι η έλλειψη budget δεν πρέπει να τους εμποδίζει από το να ταξιδεύουν και να ανακαλύπτουν τον κόσμο.

Πρακτικά πώς γίνεται αυτό; Δώστε μας μερικά παραδείγματα.

Υπάρχουν πολλοί τρόποι για να εξασφαλίσεις δωρεάν μέρος του ταξιδιού. Ταξιδεύοντας κερδίζεις μίλια και πόντους, εκπτώσεις ή ακόμα και δωρεάν εισιτήρια. Μπορείς να κάνεις couch surfing, να συμμετάσχεις σε ανταλλαγές σπιτιών, να αναλάβεις να προσέχεις το σπίτι κάποιου εξασφαλίζοντας διαμονή σε άλλη χώρα. Αν λάβεις μέρος σε εθελοντικό πρόγραμμα, εξασφαλίζεις δωρεάν γεύματα. Επίσης, πολλοί δεν γνωρίζουν ότι μπορείς να ταξιδεύεις και να πληρώνεσαι γι’ αυτό. Καταλαβαίνω ότι υπάρχει όριο στο πόσο χαμηλά μπορεί να πέσει το κόστος ενός ταξιδιού και πόσες δωρεάν πτήσεις μπορείς να κερδίσεις. Και σαφώς, υπάρχουν πάντα παράγοντες όπως η υγεία ή ζητήματα που αφορούν στη βίζα ή σε δάνεια που τρέχουν ή στην οικογένεια. Δεν μπορεί ο καθένας –και ούτε θέλει– να γυρίσει τον κόσμο. Ομως εκατομμύρια άνθρωποι με διαφορετικές προσλαμβάνουσες και διαφορετικό υπόβαθρο βρίσκουν τρόπο να ταξιδεύουν.

Ποιους μύθους που είναι συνδεδεμένοι με τα ταξίδια καταρρίψατε;

Οτι είναι ακριβά. Οτι το οτοστόπ είναι επικίνδυνο και ότι τα ταξίδια είναι για νέους και εργένηδες. Ναι, χρειάζεται καλύτερος σχεδιασμός όταν έχεις οικογένεια. Και όχι, δεν είναι η ηλικία εμπόδιο για να βγάλεις το επόμενο εισιτήριο. Είναι ο τρόπος σκέψης.

Ποιες χώρες βρίσκονται στη λίστα σας με τους καλύτερους προορισμούς χαμηλού κόστους;

Η Κόστα Ρίκα, το Βιετνάμ, η Ουκρανία, η Ρουμανία, η Βουλγαρία, η Γουατεμάλα, η Νικαράγουα, η Αργεντινή. Και φυσικά η Ελλάδα. Οι τιμές έχουν πέσει πολύ, ιδιαίτερα μετά την οικονομική κρίση. Το τελευταίο ταξίδι μου στην Αθήνα ήταν το 2014 για ένα ταξιδιωτικό συνέδριο. Μπορείς να μείνεις σε δωμάτιο με 10-20 ευρώ, να φας γύρο με 2,80 ευρώ, ένα δείπνο με αρνί με 9,50 ευρώ. Η ακριβότερη ημέρα μού κόστισε 51 ευρώ μαζί με τα βραδινά ποτά. Το έχω γράψει, η Ελλάδα είναι η χώρα όπου θα απολαύσεις οικονομικά την Ευρώπη.

Μια ανάμνηση από την Ελλάδα που σας ακολουθεί;

Η ανάμνηση της Ιου. Είναι από τα πιο αγαπημένα μου μέρη σε ολόκληρο τον κόσμο. Αρχικά πήγα για τα πάρτι και για να γίνω μέρος του πλήθους που διασκεδάζει, όμως οι άνθρωποι είναι αυτοί που με έκαναν να μείνω. Πήγα πριν ξεκινήσει η σεζόν, ενώ τα μπαρ και τα εστιατόρια ήταν ακόμα άδεια και είχα την ευκαιρία να γίνω φίλος με τους ντόπιους. Τα βράδια συζητούσαμε για την κακή πολιτική κατάσταση πίνοντας ούζο. Συναντάς πολλούς ανθρώπους όταν ταξιδεύεις, όμως συνήθως τα πρόσωπα και τα ονόματα σιγά σιγά σβήνουν από τη μνήμη. Αυτό δεν συνέβη στην Ιο. Τελικά, μεγαλύτερη σημασία στα ταξίδια, πιο πολύ από τον προορισμό, έχουν οι άνθρωποι που συναντάμε. Οι φίλοι που έκανα λειτουργούν σαν μαγνήτες και πολλές φορές με τραβούν σε τόπους όπου έχω ξαναπάει.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή