Είναι χρήσιμο να αναγνωρίζουν κάποιοι τα λάθη τους, έστω και εκ των υστέρων. Η επισήμανση γίνεται με αφορμή την παραδοχή του ευρωβουλευτή του κυβερνώντος κόμματος, Στέλιου Κούλογλου, ότι «ήταν στρατηγικό λάθος του ΣΥΡΙΖΑ που έριξε την κυβέρνηση Σαμαρά και δεν την άφησε να κλείσει την αξιολόγηση». Με την πάροδο του χρόνου οι ευρωβουλευτές στην πλειονότητά τους εκπέμπουν μια αίσθηση λογικής και συναίνεσης, με αποτέλεσμα να υπηρετούν πραγματικά το καλώς νοούμενο εθνικό συμφέρον. Είναι προφανώς η λεπτομερής ενημέρωση που έχουν που τους βοηθά να διαμορφώνουν σφαιρική εικόνα, αλλά και το γεγονός ότι εκ της θέσεώς τους προσεγγίζουν τα θέματα της Ελλάδας χωρίς εθνικιστικές υπερβολές και κομματικές παρωπίδες. Οι παραπάνω διαπιστώσεις αφορούν πολλά πρόσωπα, από διαφορετικά κόμματα. Ωστόσο, τα χαρακτηριστικά της σύνεσης και της υπευθυνότητας παίρνουν ακόμη μεγαλύτερη αξία όταν παρατηρούνται σε ευρωβουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος αναρριχήθηκε στην εξουσία υποσχόμενος ανέφικτα πράγματα με κομβικό σημείο παραπληροφόρησης, αν όχι εξαπάτησης, το λεγόμενο «πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης».
Και μπορεί κάποια από τα στελέχη του να μην ήξεραν και απλώς να παραπληροφορούσαν καλόπιστα, ωστόσο κάποια άλλα αντιλαμβάνονταν την πραγματικότητα και εν γνώσει τους παρέσυραν τη χώρα στο χείλος του γκρεμού. Ο κ. Κούλογλου επέκρινε και τη Ν.Δ. –στο πλαίσιο αυτό έκανε, άλλωστε, την αυτοκριτική του– για τη δική της απαίτηση για πρόωρες εκλογές. «Εχουν γίνει στο παρελθόν λάθη από αξιωματικές αντιπολιτεύσεις να προκαλούν πολιτικές εξελίξεις για να γίνουν κυβέρνηση και τους γυρνάει μπούμερανγκ», τόνισε, και εκτίμησε ότι «κάθε καινούργιος έρχεται μετά και σπάει τα μούτρα του». Αφού αναγνώρισε ότι το έπραξε ο Αλέξης Τσίπρας, κάλεσε τον Κυριάκο Μητσοτάκη να μην κάνει το ίδιο. Η ουσία της συγκεκριμένης κριτικής δεν περιορίζεται στον σημερινό αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Αφορά όλους τους πρωταγωνιστές του πολιτικού σκηνικού της χώρας στη διάρκεια της κρίσης. Ο Παπανδρέου έριξε τον Καραμανλή τη στιγμή που ο τελευταίος υποσχόταν, και μάλιστα προεκλογικά, πάγωμα μισθών και συντάξεων. Ο Σαμαράς έριξε τον Παπανδρέου αλλά και τον Παπαδήμο, παρότι είχαν ωριμάσει οι συνθήκες για συναίνεση, και φυσικά, ο Τσίπρας έριξε τον Σαμαρά τη στιγμή που, όπως όλοι αναγνωρίζουν, η Ελλάδα έβγαινε από το τέλμα και εισερχόταν σε πορεία ανάπτυξης. Με καθυστερήσεις, με παλινδρομήσεις, ο Σαμαράς είχε γυρίσει την οικονομία. Προσφέρθηκε να συμφωνήσει σε αριστερό Πρόεδρο της Δημοκρατίας, αλλά και σε πρόωρες εκλογές τον Νοέμβριο του ’15, αλλά όχι, έπρεπε να φύγει, άμεσα.
Δεν είναι απλώς λυπηρό, είναι και εθνικά επιζήμιο, ότι οι «ανατροπές» γίνονται συνήθως τη στιγμή που τα πράγματα αρχίζουν να βελτιώνονται και να προκύπτουν οφέλη για τη χώρα. Σε μια χώρα φωνασκούντων πολιτικών, που διαστρεβλώνουν και παραπληροφορούν, είναι ευπρόσδεκτο ότι κάποιοι αναγνωρίζουν τα λάθη τους, ακόμη και αν το κάνουν για να επικρίνουν τον πολιτικό αντίπαλο.