Κύριε διευθυντά
Το «σοκ» της εκλογής Τραμπ τροφοδοτεί μια φιλολογία που τείνει να δαιμονοποιήσει την προσωπικότητα και τις πρακτικές του ατόμου, αφήνοντας ενίοτε σε δεύτερη μοίρα τα βαθύτερα αίτια που οδήγησαν σε αυτό το φαινόμενο πολιτικής παρακμής. Η ακατανίκητη γοητεία της επικαιρότητας δεν θα πρέπει να συσκοτίσει μια σειρά από χρόνια αδιέξοδα που επέτρεψαν σε έναν πολιτικό – «κλόουν» να κρατάει στα χέρια του τις μοίρες του κόσμου: η από δεκαετιών διαπιστωμένη έλλειψη δημοκρατικής αντιπροσωπευτικότητας, η υποτίμηση των συνεπειών της άναρχης παγκοσμιοποίησης και των ασύδοτων χρηματαγορών και τέλος η ψευδαίσθηση περί τέλους της πολιτικής έστρωσαν το χαλί σε έναν αριβίστα επιχειρηματία ώστε να αυτοανακηρυχθεί αντισυστημικός, πατριώτης και αυτόκλητος σωτήρας. Η παρακμή δεν είναι ο Τραμπ. Ο Τραμπ απλώς προσωποποιεί την αποτυχία του πολιτικού συστήματος να εκφράσει τις ανάγκες και τα οράματα της κοινωνίας κι αυτό δεν ισχύει μόνο για τις ΗΠΑ. Οσοι λοιπόν όψιμα ανησυχούν και χύνουν κροκοδείλια δάκρυα ας διδαχθούν από την Ιστορία για να μην την ζήσουν ως εφιάλτη.
Ανδρεας Δαβαλας
Δρ Πολιτικής Κοινωνιολογίας
Ιωάννινα