Ο ονειροπόλος πυγμάχος και η επιστροφή ενός «θρύλου»

Ο ονειροπόλος πυγμάχος και η επιστροφή ενός «θρύλου»

3' 34" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Τη μεγάλη επιστροφή ενός κινηματογραφικού θρύλου της δεκαετίας του ’90 κι επιπλέον ένα εντυπωσιακό ντεμπούτο έχουμε αυτή την εβδομάδα. Ξεκινώντας από το δεύτερο, έχουμε την περίπτωση του Φινλανδού Γιούχο Κουοσμάνεν, ο οποίος με την πρώτη ταινία του απέσπασε το βραβείο «Ενα κάποιο βλέμμα» στο Φεστιβάλ Καννών. «Η πιο ευτυχισμένη μέρα στη ζωή του Ολλι Μάκι» είναι τυπικά μια ιστορία με θέμα το μποξ. Οποιος, ωστόσο, περιμένει ένα φιλανδικό «Ρόκι» ή κάτι παρόμοιο μάλλον θα απογοητευθεί. Το ασπρόμαυρο φιλμ αφηγείται την πραγματική ιστορία του πυγμάχου Ολλι Μάκι, ο οποίος το 1962 έφθασε να διεκδικήσει τον παγκόσμιο τίτλο ενάντια στον Αμερικανό πρωταθλητή Ντέιβι Μουρ. Η δράση επικεντρώνεται στις μέρες λίγο πριν από τον αγώνα, καθώς ο Ολλι μετακομίζει στο Ελσίνκι, έτοιμος να ζήσει το μεγάλο όνειρο. Εν μέσω εξαντλητικής προετοιμασίας και χορηγικών υποχρεώσεων, ωστόσο, την προσοχή του αποσπά ο έρωτας για τη γλυκιά Ράιγια.

Αν και πρωτάρης, ο Κουοσμάνεν κρατάει τον ρυθμό και τη φόρμα της ταινίας του με στιβαρότητα βετεράνου. Κάθε πλάνο, κάθε κίνηση της κάμερας, κάθε ματιά μεταξύ των πρωταγωνιστών, μοιάζει υπολογισμένη και τοποθετημένη στην εντέλεια. Ο Ολλι βρίσκεται να εκπληρώνει ένα όνειρο ζωής, αλλά όχι με τους δικούς του όρους. Ο δεσποτικός μάνατζέρ του, πρώην πρωταθλητής και ο ίδιος, τον σέρνει από εκδήλωση σε εκδήλωση, ενώ ταυτόχρονα υποβάλλεται σε απάνθρωπη δίαιτα προκειμένου να φθάσει στο απαιτούμενο βάρος για τον αγώνα. Μπροστά στο βάρος της ευθύνης, παρ’ όλα αυτά, έχει τις ελπίδες μιας ολόκληρης χώρας πίσω του – ο πρωταγωνιστής θα αναγκαστεί να επανεκτιμήσει την ουσία της πραγματικής ευτυχίας. Το ηρωικό σκηνικό χτίζεται προσεκτικά μόνο και μόνο για να γκρεμιστεί(;) για χάρη της αγάπης.

Η μεγάλη επιστροφή

Οσο για την επιστροφή της εβδομάδας, αυτή ανήκει βέβαια στο θρυλικό «Trainspotting» (***), την ταινία-σταθμό για την ποπ κουλτούρα της δεκαετίας του ’90, η οποία επανέρχεται με επετειακό σίκουελ 20 χρόνια μετά. Ο Ντάνι Μπόιλ συγκεντρώνει ξανά τη γνώριμη παρέα στο Εδιμβούργο για άλλον ένα γύρο «ευκαιριών και προδοσίας». Αντί, βέβαια, να υποκύψει στον πειρασμό της νοσταλγικής κάψουλας, ο Βρετανός σκηνοθέτης ρίχνει το βάρος της νέας ταινίας στην ψυχολογία των τεσσάρων (έτσι κι αλλιώς μοναδικών) ηρώων του.

Βαδίζοντας πια στην τέταρτη δεκαετία της ζωής τους, αυτοί μοιάζουν ακόμη, με διάφορους τρόπους, εγκλωβισμένοι στο παρελθόν: άλλος στα ναρκωτικά, άλλος σε παλιές βεντέτες, άλλος στις τύψεις που δεν στάθηκε στο ύψος της φιλίας τους.

Πλέον, ωστόσο, δεν βρισκόμαστε στην εποχή όπου ο Μάρκ Ρέντον θα βούταγε στην πιο άθλια τουαλέτα της Σκωτίας ψάχνοντας το φιξάκι του. Αντιθέτως, η αξία όσων πραγματικά ενώνουν τους ανθρώπους πασχίζει εδώ να επιβληθεί της παράνοιας. Με αυτό το όχημα, το φιλμ καταφέρνει να ξεπεράσει τους περισσότερους από τους γνωστούς σκοπέλους των σίκουελ, αποκτώντας φρέσκο ενδιαφέρον. Φυσικά και δεν έχει την επαναστατικότητα ούτε πρόκειται να γράψει ιστορία, όπως ο προκάτοχός του, αποτελεί όμως ένα ευχάριστο νεύμα σε όσους έχουν μείνει «εθισμένοι» στη μυθολογία του.

Κυκλοφορεί ακόμη το «Glory» (***), ρεαλιστικό δράμα συμπαραγωγής Βουλγαρίας-Ελλάδας, των Κριστίνα Γκρόζεβα και Πέταρ Βαλχάνοφ. Ο Τσάνκο, εργάτης στους σιδηροδρόμους, βρίσκει μια μέρα, κυριολεκτικά, ένα σωρό λεφτά δίπλα στις ράγες. Χωρίς δεύτερη σκέψη θα τα παραδώσει στην αστυνομία, πράξη για την οποία η πολιτεία αποφασίζει να τον τιμήσει με μια εκδήλωση. Κατά τη διάρκειά της, ωστόσο, η επικεφαλής Δημοσίων Σχέσεων του υπουργείου Μεταφορών παίρνει το παλιό του ρολόι –αγαπημένο οικογενειακό κειμήλιο– προκειμένου να του απονεμηθεί ένα καινούργιο. Οταν το ρολόι θα χαθεί, ο Τσάνκο θα αρχίσει έναν απελπισμένο αγώνα για να βρει το αντικείμενο το οποίο εκτός της συναισθηματικής αξίας, ταυτίζεται με την ίδια του την αξιοπρέπεια.

Οι δημιουργοί του «Glory» φτιάχνουν μια ιστορία με δύο πόλους: από τη μια, ο αγριωπός στην όψη, αλλά αγαθός και τίμιος στην καρδιά Τσάνκο και, από την άλλη, η αδίστακτη καριερίστα του υπουργείου Τζούλια Στάνκοβα. Οι καθημερινότητες των δυο τους μοντάρονται ιδανικά, καθώς, έστω από σύμπτωση, οι τελείως διαφορετικοί τους χαρακτήρες συγκρούονται εκτοξεύοντας λογής λογής κοινωνικοπολιτικά ρινίσματα.

CINEMA ALERT

Ενα ωραίο ντοκιμαντέρ τοποθετημένο στο μοναδικό νησί της Αμοργού προβάλλεται αυτή την εβδομάδα (4-5/3 στις 4 μ.μ.) στο Αστορ. «Τα Σημάδια του Ουρανού» της Μάρως Αναστοπούλου αφηγούνται την ιστορία δύο ντόπιων, ενός βοσκού κι ενός καπετάνιου, η καθημερινότητα των οποίων ορίζεται σημαντικά από τις προβλέψεις του καιρού. Οι άνεμοι, τα αστέρια, τα σύννεφα και η θάλασσα, αιώνιοι οδηγοί ανθρώπων σαν κι αυτούς, κυριαρχούν στα πλάνα της ταινίας, προσφέροντας μια διαφορετική προοπτική στους λάτρεις του νησιού. Το φιλμ βραβεύθηκε από την Επιτροπή Fipresci στο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή