Κύριε διευθυντά
Κάθε φορά που, λόγω απεργίας, «κλείνει» η Ακρόπολη θυμάμαι τον Ιάπωνα τουρίστα που έκλαιγε μπροστά στην κλειστή είσοδό της. Αμέσως μετά θυμάμαι τις απεργίες στην Ολλανδία, το 1980, όταν ζούσα εκεί για λίγο. (Ναι, εκεί τα εφάρμοζαν, ήδη, πριν από το 1980…) Απεργούσε το προσωπικό των μουσείων. Τα μουσεία όλα παρέμεναν ανοιχτά, με μία πινακίδα στην είσοδο που έγραφε: «Απεργούμε, περάστε χωρίς εισιτήριο.» Απεργούσε το προσωπικό των τραμ; Οι πλευρές των τραμ ήταν καλυμμένες με πανό που έγραφε με πελώρια γράμματα: «Απεργούμε, ελάτε να σας πάμε στη δουλειά σας δωρεάν». Η παγκοσμιοποίηση έχει αποδυναμώσει το συνδικαλιστικό κίνημα, ο καπιταλισμός έχει «ξεσαλώσει» και οι συνέπειες στις ζωές των εργαζομένων είναι τραγικές. Οι δικοί μας συνδικαλιστές καταφέρνουν, επιπλέον, να κάνουν πάρα πολλούς, αν όχι τους περισσότερους Ελληνες να κατακρίνουν τον ίδιο τον συνδικαλισμό. Κρίμα! Αλλο ένα ελληνικό «κρίμα!».
Συμεων Ρωμυλος
Αγία Παρασκευή