Η ΓΕΡΜΑΝΙΑ ΘΕΛΕΙ ΑΠΟΙΚΙΕΣ: Βερολίνον, 1.- Ο κ. Γιοακείμ φον Ρίμπεντροπ, πρεσβευτής της Γερμανίας εν Λονδίνω, εξεφώνησεν εις Λειψίαν […] λόγον εξετάσας το πρόβλημα του τετραετούς σχεδίου «αυτάρκειας» και τας αποικιακάς αξιώσεις της Γερμανίας. […] Ο κ. Ρίμπεντροπ, αναφερόμενος εις το αποικιακόν ζήτημα, είπεν: Η συνθήκη των Βερσαλλιών διήρεσε τα έθνη εις πλούσια και πτωχά. […] Είναι συμφέρον όλων των Κρατών να διασκεδασθή η καχεξία διά μιας νέας ισορροπίας. […] Η ισορροπία αύτη είναι αδύνατον να πραγματοποιηθή παρά διά των εξής: α) διά της επιλύσεως του ζητήματος των παλαιών γερμανικών αποικιών, β) διά της αναγνωρίσεως των ιδίων δυνάμεων του γερμανικού λαού. […] Η Γερμανία διεκδικεί το δικαίωμα να έχη αποικίας και αποκρούει κατηγορηματικώς τα αντιθέτως υποστηριζόμενα.
«ΚΡΑΤΙΚΟΣ ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΣ»: (Από πρωτοσέλιδο κύριο άρθρο της «Κ» υπό τον τίτλο «Κρατικός σοσιαλισμός».) «Δύο ειδήσεις δημοσιευόμεναι εις τας εφημερίδας συγκρατούν την προσοχήν του αμερολήπτου αναγνώστου. Η μία ομιλεί περί της απορροφήσεως όλων των ανέργων καπνεργατών εις τα κυριώτερα κέντρα επεξεργασίας του καπνού –εις την Θεσσαλονίκην, Βόλον, Πειραιά, Αγρίνιον και Πάτρας– με καταφανή την έλλειψιν εργατικών χειρών είς τινα εξ αυτών. Η δευτέρα, επί της οποίας και αι δημοσιευόμεναι δηλώσεις του κ. Προέδρου της Κυβερνήσεως «Ιωάννου Μεταξά», αναγγέλλει την εντός της εβδομάδος έναρξιν της λειτουργίας του θεσμού των Κοινωνικών Ασφαλίσεων «ΙΚΑ». […] Ισως δεν έχει άδικον μία γαλλική εφημερίς, ο «Μικρός Μασσαλιώτης», γράφουσα περί της Κυβερνήσεως Μεταξά, ότι είναι μία κυβέρνησις σοσιαλιστική, κυβέρνησις εφαρμόζουσα δηλ. σαφές και μελετημένον πρόγραμμα ανακουφίσεως του εργάτου, διά της τιμίας προσπαθείας προς μίαν δικαιοτέραν διαρρύθμισιν της κοινωνίας. […] Αυτή η ολοκλήρωσις της κοινωνικής ευημερίας διά της μεταθέσεως των επαχθεστέρων φορολογικών βαρών από των ασθενεστέρων ώμων εις τους ισχυρούς, διά της κοινωνικής προνοίας –εις το μέγα κεφάλαιον της οποίας περιλαμβάνονται ασφαλώς αι κοινωνικαί ασφαλίσεις– διά της εξασφαλίσεως της εργασίας, της παντοειδούς ενισχύσεως κάθε προσπαθείας η οποία θα απετέλει πηγήν χαράς, ανέσεως και ευζωίας εις τον εργάτην, ημπορεί ίσως να χαρακτηρισθή κρατικός σοσιαλισμός. Ενας σοσιαλισμός εις την πραγματικήν κοινωνικήν του έννοιαν, απηλλαγμένος δημοκοπίας και δρων εντός του εθνικού πλαισίου του οποίου αποτελεί και τον κυριώτερον στύλον. […].»