Η πρώτη ημέρα επιστροφής των τεχνικών κλιμακίων και της κυβέρνησης στο τραπέζι της διαπραγμάτευσης κατέδειξε ότι ήταν μάλλον πρόωρη η πολύ πρόσφατη και στο υψηλότερο δυνατό επίπεδο κυβερνητική επιλογή να πανηγυρίσει έως το «τέλος της λιτότητας» τη συμφωνία του Eurogroup. Η απουσία ανακοινωθέντος μετά την ολοκλήρωση των εργασιών του τελευταίου Eurogroup έδωσε στην κυβέρνηση τη δυνατότητα μιας ακόμα επικοινωνιακής ακροβασίας, από αυτές στις οποίες ειδικεύεται. Να διαμορφώσει το δικό της αφήγημα, όσον αφορά το τι ακριβώς συμφωνήθηκε μεταξύ των υπουργών Οικονομικών της Ευρωζώνης. Πολύ σύντομα διαπιστώθηκε ότι διαφορετικά αντελήφθησαν τα συμφωνηθέντα οι υπόλοιποι. Η κυβερνητική ηγεσία αναζητεί σχεδόν απεγνωσμένα ένα θετικό αφήγημα, το αναγκαίο «καύσιμο» για να συνεχίσει η κυβέρνηση να πορεύεται.
Οσο και αν επιμένουν ότι «εκλογές θα γίνουν στο τέλος της τετραετίας», όσο και αν σταθερά υπενθυμίζουν τα λάθη των δημοσκοπήσεων στο παρελθόν, στην κυβέρνηση αντιλαμβάνονται ότι η φθορά τους έπειτα από δύο χρόνια διακυβέρνησης είναι υπολογίσιμη. Γνωρίζουν, επίσης, ότι, πλέον, «έχουν γράψει χιλιόμετρα», έχουν αφήσει το αποτύπωμά τους, υλοποιούν το δικό τους μνημόνιο. Ως εκ τούτου, δεν μπορούν να επικαλούνται αγαθότητα προθέσεων και να ζητούν πίστωση χρόνου με επίκληση της «αριστεροσύνης» τους, για την οποία, παρεμπιπτόντως, δέχονται εξ αριστερών βολές.
Οσο η δεύτερη αξιολόγηση παραμένει ανοικτή, όσο η διαπραγμάτευση συνεχίζει να κινείται σε δύσβατο τοπίο, η συζήτηση για πρόωρες εκλογές θα παραμένει επίσης ανοικτή. Βεβαίως, έχει διαχρονικά παρατηρηθεί ότι είναι μάλλον απίθανο οποιοδήποτε σύστημα εξουσίας να παραιτηθεί οικειοθελώς από αυτή. Στην κυβέρνηση ομνύουν στο συμπαγές της κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας τους. Στις ιδιαίτερες συζητήσεις τους, κυβερνητικά και κομματικά στελέχη θεωρούν ότι οι περισσότεροι βουλευτές για λόγους καθαρά βιοποριστικούς θα συνεχίσουν να στηρίζουν όποιες επιλογές και αν γίνουν, γνωρίζοντας ότι, με τον συγκεκριμένο εκλογικό νόμο και με βάση τη δημοσκοπική εικόνα, οι πιθανότητες επανεκλογής τους έχουν περιοριστεί δραστικά. Βεβαίως, υπάρχει πάντοτε η αγωνία, δεδομένης και της ισχνής πλειοψηφίας, των λίγων εκείνων που δεν θα αντέξουν την πίεση που υφίστανται από την εκλογική βάση. Αλλωστε, στην κοινοβουλευτική πλειοψηφία της κυβέρνησης «στεγάζονται» σήμερα ουκ ολίγοι βουλευτές που εγκατέλειψαν προηγούμενες κυβερνήσεις αρνούμενοι να ψηφίσουν μνημονιακά προγράμματα. Ολοι αυτοί, εάν κλείσει η αξιολόγηση, θα κληθούν να ψηφίσουν μια δύσκολη δέσμη επιπλέον μέτρων. Εξ ου και η σπουδή της κυβερνητικής ηγεσίας να προεξοφλήσει ότι τα όποια νέα μέτρα θα εξουδετερωθούν από ικανά αντίμετρα και να προαναγγείλει το τέλος της λιτότητας. Στην προσπάθειά τους να πείσουν εαυτούς και αλλήλους, δε, για το πόσο θετική θα είναι η νέα συμφωνία, αρκετοί υπουργοί και βουλευτές έσπευσαν από τηλεοράσεως να επαναφέρουν τη 14η σύνταξη, να καταργήσουν τον ΕΝΦΙΑ, να χορηγήσουν φοροελαφρύνσεις. Το πόσο σχετικοί και ενήμεροι είναι για τους πραγματικούς όρους της διαπραγμάτευσης φάνηκε από την αμηχανία που κυριαρχεί μετά την ψυχρολουσία της πρώτης ημέρας των νέων διαπραγματεύσεων και τη μετατροπή της βεβαιότητας εκ νέου σε «θα δούμε»…