Αποχαιρετισμός στον Κώστα Σουλτανόπουλο

Αποχαιρετισμός στον Κώστα Σουλτανόπουλο

Κύριε διευθυντά

Εφυγε από τη ζωή αθόρυβα, όπως έζησε, ένας σπουδαίος επιστήμων, Ελλην και άνθρωπος, ο Κώστας Δημητρίου Σουλτανόπουλος. Καταγόμενος από μια μεγάλη και ιστορική οικογένεια της Αταλάντης, απεφοίτησε ευδοκίμως του Γυμνασίου αυτής το 1948. Και με ολίγα μαθήματα εκθέσεως που του έκαμε ιδιαιτέρως ο συγγενής του διακεκριμένος φιλόλογος Χρήστος Γεωργουσόπουλος, πατέρας του σπουδαίου, συγχρόνου διανοουμένου, φιλολόγου και κριτικού Κώστα Γεωργουσοπούλου και του εξαιρέτου φυσικομαθηματικού Βασιλείου Γεωργουσοπούλου, επέτυχε αμέσως στις εισαγωγικές εξετάσεις της Γεωπονικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών.

Διορίσθηκε στο Μπενάκειο Φυτοπαθολογικό Ινστιτούτο Κηφισίας, του οποίου διετέλεσε διευθυντής. Επεδόθη σε αξιόλογες επιστημονικές έρευνες για τη βελτίωση της γεωργικής παραγωγής. Ηταν αυτός που ανέπτυξε τη δακοκτονία στην Ελλάδα και βοήθησε πολλούς νέους συναδέλφους του να εξελιχθούν. Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι οι νεαροί συνάδελφοί του τον αποκαλούσαν δάσκαλο. Η φυσική εξέλιξή του θα έπρεπε να είναι η καθηγεσία στην Πανεπιστημιακή Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, αλλά η σεμνότητα και η ταπεινότητά του δεν του επέτρεπαν να αναμειχθεί σε πανεπιστημιακές ίντριγκες. Το 1964 ήλθε εις γάμου κοινωνία μετά της συναδέλφου του Αικατερίνης (Καίτης) Εμμανουήλ Μάντακα, εκ Κρήτης, επίσης ιστορικής οικογενείας, ασχολουμένης με την εντομολογία. Η προικισμένη με λαμπρά λογοτεχνική μόρφωση, άοκνη εργατικότητα και εξαιρετική παιδεία, στοργική σύζυγός του, του εξασφάλισε μια ανέφελη και χριστιανική ζωή. Απέκτησαν 3 τέκνα, τη Βασούλα, διδάκτορα της Οδοντιατρικής και μητέρα τριών θυγατέρων, σύζυγον του αρίστου Νορβηγού οδοντιάτρου Ισαάκ Νταλ, τον Δημήτριον οφθαλμίατρον Μονάχου, και τον Εμμανουήλ, εμπορικό ακόλουθο της ελληνικής πρεσβείας στο Βερολίνο. Κατά τη διάρκεια της υπηρεσίας του στο Μπενάκειο Ιδρυμα εστάλη στη Βόννη με υποτροφία και προσέφερε εις το Πανεπιστήμιο αυτής υψίστας υπηρεσίας. Ελαβε το διδακτορικό του δίπλωμα και εδέχθη τα εγκάρδια συγχαρητήρια των Γερμανών καθηγητών του Πανεπιστημίου της Βόννης. Αργότερα εστάλη στην Αγγλία και στην Αμερική όπου εργάσθηκε σε ερευνητικά κέντρα της ειδικότητός του επί δύο έτη. Εγνώριζε αψόγως τα αγγλικά και τα γερμανικά, αγαπούσε όμως περισσότερο τα αγγλικά διότι του άρεσε η αγγλική λογοτεχνία. Ελάχιστοι εγνώριζαν τα προσόντα του. Ουδέποτε υπερηφανεύθη και ουδέποτε εκαυχήθη διά αυτά και την προσφορά του στο κοινωνικό σύνολο. Ο γράφων είχε την τύχη να συνομιλεί συχνά μαζί του τηλεφωνικώς και να αναπολούν τα χρόνια της κοινής μαθητικής ζωής τους στο Γυμνάσιο της Αταλάντης. Αλλά ουδέποτε είχε αποκαλύψει τις περγαμηνές του και ήταν πάντοτε πρόθυμος να δώσει τις συμβουλές του και τις γνώσεις του σε κάθε περίπτωση. Χαρακτηριστικό παράδειγμα της σεμνότητος και της διακριτικότητός του είναι το γεγονός ότι κάποτε, που τον παρεκάλεσα να δει κάποια λεμονόδεντρα, ήλθε στον κήπο μου και τα είδε χωρίς να με ειδοποιήσει για να μην ενοχληθεί κανείς, μου τηλεφώνησε δε ακολούθως για τις παρατηρήσεις του. Ο Κώστας Δημητρίου Σουλτανόπουλος ήταν σε όλους αγαπητός και δεν είχε εχθρούς. Ο θάνατός του αφήνει ένα μεγάλο κενό και μια βαθιά θλίψη στις ψυχές όσων τον γνώρισαν.

Ας είναι ελαφρό το χώμα που σε σκέπασε, αγαπητέ φίλε Κώστα.

Β. Α. Κοκκινος, Επίτ. πρόεδρος του Αρείου Πάγου

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή