Το σύστημα «εμείς ρωτάμε απλώς – εσείς ας μην απαντήσετε, εμείς θα κάνουμε ότι διαμαρτυρόμαστε – εσείς θα κάνετε ότι δεν ακούτε», αποτελεί πλέον μια αρνητική κανονικότητα για το Κοινοβούλιο, απαξιώνοντας περαιτέρω την εικόνα και τη λειτουργία της εθνικής αντιπροσωπείας τώρα πια και ως προς τον ελεγκτικό της προς την κυβέρνηση ρόλο.
Είναι γνωστό το φαινόμενο της άρνησης υπουργών να προσέλθουν στη Βουλή και να απαντήσουν σε επίκαιρες ερωτήσεις βουλευτών (τις Δευτέρες, τις Πέμπτες και τις Παρασκευές, όταν και προγραμματίζεται η διαδικασία κοινοβουλευτικού ελέγχου της εκτελεστικής εξουσίας). Επίσημη, κατά καιρούς, ενημέρωση έχει ανεβάσει έως και στο 70% το ποσοστό των μη απαντήσεων, πάντοτε με την επίκληση κάποιου «κωλύματος», όπως επί παραδείγματι του «φόρτου εργασίας». Πολλές φορές οι υπουργοί «δικαιολογούνται» λέγοντας ότι θα πρέπει να αλλάξει το σύστημα και να «ομαδοποιούνται» οι ερωτήσεις ανά τομέα κυβερνητικού έργου, ώστε να μην αναγκάζονται να πηγαίνουν στη Βουλή δύο ή και τρεις φορές την εβδομάδα. Το επιχείρημα «ακούγεται» από πολλούς δικαιολογημένο: μάλιστα, εκ του προεδρείου της Βουλής πολλάκις δηλώθηκε ότι θα γίνει ένας τέτοιος σχεδιασμός. Βεβαίως, κάτι τέτοιο δεν έχει γίνει έως τώρα. Τα στοιχεία, όμως, καταδεικνύουν πως η απροθυμία-άρνηση των μελών της κυβέρνησης να δεχθούν τον έλεγχο της Βουλής είναι γενικότερη και δεν συναρτάται από τη φυσική τους παρουσία στον Ναό της Δημοκρατίας.
Συγκεκριμένα, βάσει των επίσημων στοιχείων, οι υπουργοί αφήνουν αναπάντητο και έναν μεγάλο αριθμό γραπτών ερωτήσεων που τους τίθενται από τους βουλευτές. Σε αυτές τις απλές ερωτήσεις, σε αντίθεση με τις επίκαιρες, το μόνο που χρειάζεται είναι μέσω των υπηρεσιών ενός εκάστου υπουργείου να στέλνονται στη Βουλή και στον ερωτώντα βουλευτή γραπτές απαντήσεις – χωρίς, δηλαδή, να είναι αναγκαία η φυσική παρουσία του κυβερνητικού στελέχους. Κατά την τρέχουσα σύνοδο, από τις 3 Οκτωβρίου 2016 έχουν κατατεθεί από βουλευτές όλων των κομμάτων 3.708 ερωτήσεις, εκ των οποίων μόλις στις 2.021 έχει υπάρξει γραπτή απάντηση. Ανά κόμμα αξίζει να αναφερθούν τα ακόλουθα: Από τις 138 του ΣΥΡΙΖΑ απαντήθηκαν οι 71. Από τις 1.028 της Ν.Δ., μόνον οι 513. Από τις 307 της Δημοκρατικής Συμπαράταξης, μόλις οι 173.
Τούτων δοθέντων, άλλαξε και η «ειδησεογραφία», παράλληλα με τον πολιτικό σχεδιασμό των μελών της εθνικής αντιπροσωπείας: οι βουλευτές κάνουν πολιτική μέσω της κατάθεσης ερωτήσεων (τις οποίες και σπεύδουν να δημοσιοποιήσουν για να στείλουν μήνυμα πως ενδιαφέρονται για θέματα που απασχολούν την κοινή γνώμη ή το εκλογικό τους ακροατήριο), και στο πλαίσιο αυτό «είδηση» για τη Βουλή αποτελεί το περιεχόμενο της ερώτησης και όχι η κυβερνητική απάντηση – όταν αυτή δίδεται. Ακραίο παράδειγμα αυτής της «νοοτροπίας» υπήρξε η «ερώτηση» που χρεώθηκε στον κ. Ν. Φίλη και άλλους βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ προς τον υπουργό Αμυνας για τους εξοπλισμούς – και η οποία ποτέ δεν κατατέθηκε. Αλλο παράδειγμα, με αφορμή πρόσφατη ομαδική πρωτοβουλία βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ; Στις 2 Μαρτίου 40 βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ κατέθεσαν ερώτηση προς τον υπουργό Υγείας με αντικείμενο την καλλιέργεια κάνναβης για ιατρική χρήση. Με το ίδιο θέμα είχαν κατατεθεί ερωτήσεις στις 13/6/2016 από 36 βουλευτές, καθώς και στις 8/2/2016 από 20 βουλευτές. Μόνο η πρώτη, εκείνη του περυσινού Φεβρουαρίου, έχει απαντηθεί.