ΒΡΥΞΕΛΛΕΣ ΑΝΤΑΠΟΚΡΙΣΗ. Η μεγαλύτερη ήττα στις ολλανδικές εκλογές που έχει και άμεση σχέση με την Ελλάδα δεν είναι άλλη από αυτή του Εργατικού Κόμματος, του Γερούν Ντάισελμπλουμ. Χάνοντας το 75% των εδρών του, δύσκολα θα παραμείνει στη νέα κυβέρνηση συνεργασίας, με αποτέλεσμα να ανοίγει και ο δρόμος αντικατάστασης του Ολλανδού υπουργού από τη θέση του επικεφαλής του Eurogroup.
Tο πιθανότερο σενάριο είναι ότι από τη στιγμή που θα σχηματιστεί κυβέρνηση στην Ολλανδία, πρέπει να ξεκινήσει και η διαδικασία για την εκλογή νέου προέδρου στο Eurogroup, δημιουργώντας νέο πονοκέφαλο στις Βρυξέλλες, καθώς πρέπει να τηρηθούν ιδιαίτερες ισορροπίες για την κάλυψη αυτής της σημαντικής θέσης στην Ε.Ε. Ο ίδιος ο κ. Ντάισελμπλουμ προτίθεται να μείνει στη θέση του μέχρι τη λήξη της θητείας του, τον Ιανουάριο του 2018. Οπως είπε, μέσω του εκπροσώπου του, «η εντολή μου ως επικεφαλής του Eurogroup διαρκεί έως τον Ιανουάριο του 2018», προσθέτοντας ότι πριν από κάθε σχετική συζήτηση «πρέπει πρώτα να σχηματιστεί ένας νέος κυβερνητικός συνασπισμός στην Ολλανδία».
Αλλά ακόμα και αν το κόμμα των Εργατικών συμμετάσχει στη νέα κυβέρνηση, θα είναι σίγουρα ο αδύναμος κρίκος, καθώς, έχοντας μόλις 9 έδρες από τις 38, που είχε μέχρι τώρα, δύσκολα θα κρατήσει και ένα από τα υπουργεία με μεγαλύτερο κύρος όπως αυτό των Οικονομικών.
Παραμονή του κ. Ντάισελμπλουμ στην προεδρία του Εurogroup, χωρίς να είναι υπουργός Οικονομικών στη νέα κυβέρνηση, δεν είναι κάτι το οποίο θα δεχτούν εύκολα τα υπόλοιπα μέλη του Eurogroup. Οι κανόνες μπορεί να είναι ιδιαίτερα ασαφείς, καθώς το άρθρο 2 αναφέρει πολύ γενικά πως «οι υπουργοί της Ευρωζώνης θα εκλέγουν τον πρόεδρο για 2,5 χρόνια, ο οποίος εκλέγεται από την πλειοψηφία αυτών των κρατών-μελών», αλλά η ερμηνεία που έχει δοθεί είναι πως «ένας υποψήφιος για τη θέση του προέδρου του Eurogroup πρέπει να είναι υπουργός Οικονομικών». Σύμφωνα με Ευρωπαίο αξιωματούχο, πάντως, ανοικτό παραμένει το ενδεχόμενο να εξαιρούνται ήδη εκλεγμένοι υπουργοί Οικονομικών στη μέση της θητείας τους, δίνοντας έτσι ελπίδες στον Ολλανδό πολιτικό πως θα μπορούσε να παραμείνει μερικούς μήνες μετά τον σχηματισμό της κυβέρνησης στη χώρα του (δεν αναμένεται πριν από το καλοκαίρι) και μέχρι τη λήξη της θητείας του, στο τέλος του 2017.
Ο βασικός υποψήφιος που θα μπορούσε να διεκδικήσει τη θέση του κ. Ντάισελμπλουμ είναι ο Ισπανός υπουργός Οικονομικών, Λουίς ντε Γκίντος. Εκτός του ότι η Ισπανία παραμένει η μεγαλύτερη ευρωπαϊκή οικονομία στην οποία δεν έχει δοθεί σημαντική θέση στην Ε.Ε., ο ίδιος απολαμβάνει την εκτίμηση του Βερολίνου και του υπουργού Οικονομικών κ. Βόλφγκανγκ Σόιμπλε. Παρόλο που θεωρείται από τους πιο έμπειρους στο τραπέζι του Eurogroup, έχοντας θητεύσει στον ιδιωτικό τομέα (Lehman Brothers και PWC), το γεγονός ότι προέρχεται από κεντροδεξιό κόμμα κάνει την υποψηφιότητά του δύσκολη. Αυτή τη στιγμή όλες οι βασικές θέσεις στην Ε.Ε. έχουν κεντροδεξιούς πολιτικούς.
Ετσι αν η θέση διαθέτει προδιαγραφές κεντροαριστερού υπουργού, δυνατός υποψήφιος είναι ο Σλοβάκος υπουργός Οικονομικών, Πίτερ Κάζιμιρ. Ο κ. Κάζιμιρ, από τους «σκληρούς του Eurogroup», είχε αντίστοιχα αυστηρή γραμμή με τον κ. Σόιμπλε όσον αφορά την Ελλάδα και παραμένει αυστηρός κριτής των πολιτικών της Αθήνας. Τέλος, δεν πρέπει να αποκλείεται και ο επόμενος υπουργός Οικονομικών της Γαλλίας, αν βεβαίως δεν εκλεγεί η κ. Λεπέν πρόεδρος.