Οι Ολυμπιονίκες του 2020

7' 54" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Ρεπορτάζ: ΜΑΡΙΟΣ ΔΑΝΗΛΟΠΟΥΛΟΣ

Πέντε Ελληνες αθλητές με μετάλλια και μεγάλες επιδόσεις στις «μικρές» κατηγορίες, μιλούν στο «Κ» για το όνειρο των Ολυμπιακών Αγώνων, το αφιλόξενο περιβάλλον για πρωταθλητισμό στην Ελλάδα της κρίσης, αλλά και πώς αντιμετωπίζουν τις προτάσεις από χώρες του εξωτερικού, που τους προσφέρουν όλα εκείνα που δεν μπορούν να καρπωθούν εντός συνόρων.

Νίνος Νικολαΐδης – Γιάννης Καλανδαρίδης (κωπηλασία)

Οι Ολυμπιονίκες του 2020-1

«Νίνο, κοίταξέ με, όχι απλά θα πάρουμε το χρυσό, αλλά θα κάνουμε και παγκόσμιο ρεκόρ». Ρότερνταμ, 28 Αυγούστου 2016. Ο Νίνος Νικολαΐδης και ο Γιάννης Καλανδαρίδης, ήδη πρωταθλητές Ευρώπης λίγες εβδομάδες νωρίτερα, ετοιμάζονται για τον τελικό της δικώπου άνευ, στο παγκόσμιο πρωτάθλημα κωπηλασίας Εφήβων. Στα μισά της κούρσας, η γερμανική βάρκα προπορεύεται, μιας και, βάσει στρατηγικής, οι Ελληνες αθλητές πατούν «γκάζι» μετά τα 1.000 μέτρα. Κάπου εκεί, το «πάμε» που ακούστηκε από το ελληνικό πλήρωμα, αλλάζει τα δεδομένα και 6’32’’ μετά την εκκίνηση, καταρρίπτουν ένα παγκόσμιο ρεκόρ «στοιχειωμένο» για μια δεκαετία, κατακτώντας το χρυσό. Οι δυο τους, είχαν γίνει πλήρωμα μόλις τέσσερις μήνες πριν, ωστόσο στο διάστημα που μεσολάβησε, δοκιμάζοντας καθημερινά τα όριά τους σε προπονήσεις και αγώνες, πρόλαβαν «να γίνουν αδέλφια», όπως χαρακτηριστικά περιγράφουν στο «Κ».

Μετά τον θόρυβο της δημοσιότητας και τον ενθουσιασμό της νίκης, τους περίμενε, ωστόσο, η επιστροφή στην πραγματικότητα. Οι επιτυχίες τους χάρισαν μεν μια θέση στο πανεπιστήμιο, όπως σε όλους τους αθλητές με ανάλογες διακρίσεις σε ολυμπιακά αθλήματα, ωστόσο, οι ίδιοι αναζητούν το κίνητρο για να συνεχίσουν, με ορίζοντα τους Ολυμπιακούς του Τόκιο. Μοναδικοί αρωγοί στην προσπάθειά τους, οι γονείς τους, μιας και, όπως αποκαλύπτουν, δεν έχουν λάβει ούτε ένα ευρώ ως οικονομική ενίσχυση από το κράτος, ενώ οι χορηγοί είναι… είδος ιδιαίτερα δυσεύρετο στον χώρο της κωπηλασίας. Παράλληλα, οι περιορισμένες δυνατότητες των ναυτικών τους ομίλων (Ε.Ν.Ο.Α στην Αθήνα και ΟΕΑ-ΝΑΒ στον Βόλο), είναι αρκετές μόνο για να τους παράσχουν τα στοιχειώδη, δηλαδή εγκαταστάσεις και εξοπλισμό.

«Ο Γερμανός αντίπαλός μου αμείβεται από την ομοσπονδία και τον όμιλό του, ενώ έχει λάβει και υποτροφία σε πανεπιστήμιο, όπου αθλείται και σπουδάζει. Ενας αθλητής στην Τουρκία, όταν περάσει από τους εφήβους στην κατηγορία U23, όπως εμείς τώρα, εξασφαλίζει μισθό κοντά στα 2.000 ευρώ τον μήνα και μπόνους διακρίσεων», εξηγεί ο Νίνος, συμπληρώνοντας: «Εμείς, γνωρίζοντας την κατάσταση στην Ελλάδα, δεν ζητάμε φυσικά κάτι αντίστοιχο, αλλά μια στοιχειώδη στήριξη ή μια δέσμευση για μελλοντική αποκατάσταση».

«Οι συνθήκες στην Ελλάδα σε φρενάρουν, σε προτρέπουν να σταματήσεις. Εχω δει αθλητές με περισσότερα προσόντα από εμένα να εγκαταλείπουν. Εγώ έχω την υπομονή και τη θέληση να το παίζω “Ρόκι” και να κάνω βάρη με σίδερα, ωστόσο δεν ισχύει το ίδιο για όλους. Η ελληνική νοοτροπία δεν είναι υπέρ της προστασίας του αθλητή, αλλά διέπεται από τη λογική “και να σταματήσεις εσύ, θα βρεθεί κάποιος πιο τρελός να φτάσει μέχρι το τέλος”», σημειώνει ο Γιάννης.

Αμφότεροι, μετά τις διακρίσεις τους, προκάλεσαν το ενδιαφέρον βρετανικών και αμερικανικών πανεπιστημίων, για σπουδές με υποτροφίες και φυσικά συμμετοχή στις κολεγιακές ομάδες κωπηλασίας. «Μας βολιδοσκοπούν γιατί για εκείνους, οι διακρίσεις σε πανεπιστημιακούς αγώνες συνεπάγονται σημαντικά έσοδα. Ειδικά στη Βρετανία οι αγώνες συγκεντρώνουν πολύ μεγάλο ενδιαφέρον, δεν υπάρχει καμία σύγκριση με την Ελλάδα», εξηγεί ο Γιάννης, ο οποίος, όπως λέει «ακροβατεί μεταξύ του πρέπει και του θέλω». Παρότι η επιθυμία του είναι να μείνει στην Ελλάδα, δεν αποκλείει το ενδεχόμενο της «μετανάστευσης».

Αντίθετα, ο Νίνος έχει απορρίψει αμετάκλητα την ιδέα να φύγει. «Θα είναι σαν να παραιτούμαι», υποστηρίζει και εξηγεί ότι μόνιμη διαμονή στο εξωτερικό ισοδυναμεί πρακτικά με «εξαφάνιση» από τις εθνικές ομάδες. «Τα “κοινόβια”, όπου προετοιμάζονται τα αντιπροσωπευτικά συγκροτήματα, διαρκούν, από μία έως και τρείς, σε ολυμπιακές χρονιές, εβδομάδες κάθε μήνα. Είναι αδύνατον για έναν αθλητή που μένει μόνιμα στο εξωτερικό να τα ακολουθήσει και φυσικά είναι απαραίτητα, γιατί τα πληρώματα δεν χτίζονται από τη μια ημέρα στην άλλη, πρέπει να προπονούνται μαζί για να δέσουν».

Εμμανουήλ Καραλής (στίβος – άλμα επί κοντώ)

Οι Ολυμπιονίκες του 2020-2

(Φωτογραφία: Predrag Vuckovic/Red Bull Content)

Μετά το χάλκινο μετάλλιο στο Παγκόσμιο Παίδων στο Κάλι της Κολομβίας το 2015, η χρονιά που έφυγε σηματοδότησε το μεγάλο «άλμα» για τον 17χρονο επικοντιστή του Γ.Σ. Κηφισιάς, Εμμανουήλ Καραλή. «Ξεχωρίζω το πρώτο μου παγκόσμιο ρεκόρ, το 5,53 στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας τον περσινό Φεβρουάριο, κυρίως επειδή έγινε σε ελληνικό έδαφος», σημειώνει ο ίδιος. Ακολούθησαν ακόμη δύο στην κατηγορία του μέσα στο 2016, καθώς και η τέταρτη θέση στο Παγκόσμιο Εφήβων τον Ιούλιο, στο Μπίντγκος της Πολωνίας.

Παράλληλα, το ξεκίνημά του για το 2017 αποδεικνύει ότι οι παραπάνω διακρίσεις μόνο… «πυροτεχνήματα» δεν ήταν. Πριν μερικές εβδομάδες, και πάλι στο ΣΕΦ, έκλεψε ξανά την παράσταση, πηδώντας πάνω από τα 5,65 και τα 5,70. Βελτίωσε, έτσι, δύο φορές, το Πανελλήνιο Ρεκόρ Εφήβων και πήρε το εισιτήριο τόσο για το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα στο Λονδίνο το ερχόμενο καλοκαίρι, όσο και για το Ευρωπαϊκό Κλειστού Στίβου στο Βελιγράδι. Εκεί, αρχές Μαρτίου, τερμάτισε 11ος στην παρθενική του παρουσία σε διεθνή διοργάνωση στην κατηγορία Ανδρών, συλλέγοντας πολύτιμες εμπειρίες για το μέλλον και αγωνιζόμενος δίπλα στον Κώστα Φιλιππίδη, που κατέκτησε το ασημένιο μετάλλιο. 

Γιος του σπουδαίου δεκαθλητή Χάρη Καραλή και της Σάρας, που ήρθε στην Ελλάδα από την Ουγκάντα σε πολύ μικρή ηλικία, ο Εμμανουήλ, είναι από τους πλέον «τυχερούς» ανερχόμενους αθλητές, σε μια περίοδο που η ροή κρατικού χρήματος προς τις Ομοσπονδίες έχει περιοριστεί δραματικά. Κι αυτό, γιατί, όπως λέει, η στήριξη που παρέχει ο ΣΕΓΑΣ εξακολουθεί να είναι αξιοσημείωτη, αλλά, κυρίως, διότι ο ίδιος έχει καταφέρει, μέσα από τις επιδόσεις και τη σκληρή δουλειά, να προσελκύσει χορηγούς όπως η Red Bull, η Αdidas και η Βιοϊατρική.

Το άστρο του δεν άργησε να λάμψει και εκτός συνόρων, ωστόσο ο ίδιος φαίνεται πως κρατά κλειστά τα αυτιά του στις «σειρήνες» από το εξωτερικό. Ακόμη και στην πρόταση που δέχτηκε το περασμένο φθινόπωρο κατά τη διάρκεια βράβευσης στο Ντουμπάι και αφορούσε υποτροφία σε πανεπιστήμιο του Κατάρ, το οποίο μάλιστα θα του έδινε την υπηκοότητα για να αγωνιστεί με τα χρώματά του. «Η πρότασή τους, όπως μπήκε από το ένα αυτί, βγήκε από το άλλο. Είμαι Ελληνας και δεν πρόκειται ποτέ να αποδεχτώ κάτι ανάλογο», εξομολογείται, με τη γλώσσα του σώματός του, την ώρα της συνομιλίας μας στους ξενώνες των αθλητών στο ΟΑΚΑ, να μαρτυρά ότι εννοεί κάθε λέξη.

Δημήτρης Παπαδημητρίου (ιστιοπλοΐα – Laser)

Οι Ολυμπιονίκες του 2020-3

«Πριν δέκα χρόνια, ένας Ελληνας ιστιοπλόος έκανε ολυμπιακή προετοιμασία, εφάμιλλη με αυτή των αντιπάλων του. Πλέον, τους ανταγωνίζεται με σημαντικά μειονεκτήματα», λέει ο 17χρονος Δημήτρης Παπαδημητρίου του Ναυτικού Ομίλου Βουλιαγμένης, που το καλοκαίρι στέφθηκε πρωταθλητής Ευρώπης και Κόσμου στην κατηγορία U18 του Laser 4,7. 

Στο περιβάλλον το οποίο περιγράφει, ένας νέος αθλητής χωρίς χορηγό και οικογενειακή στήριξη, είναι ουσιαστικά αποκλεισμένος από τα μεγάλα αθλητικά «ραντεβού». Αλλωστε, όπως αφηγείται, η ελληνική αποστολή, στην οποία συμμετείχε, ήταν η μοναδική που διέθετε έναν προπονητή για 15 αθλητές, την ώρα που κάθε αντίπαλός του, είχε τον δικό του και τον περίμενε στο τέλος κάθε κούρσας ο φυσικοθεραπευτής του.

Η χορηγία από τον όμιλο Groupama, μετά τις επιτυχίες του καλοκαιριού, αποτέλεσε ουσιαστικά «σανίδα σωτηρίας» για τον ίδιο, κάτι που κυνηγούσε καιρό. Οι γονείς του, που τόσα χρόνια τον στήριξαν (με μικρή βοήθεια από την Ομοσπονδία και το σχολείο του, το Λεόντειο Λύκειο Νέας Σμύρνης), πληρώνοντας πανάκριβο εξοπλισμό, γυμναστές και διατροφολόγους, δεν θα μπορούσαν να ανταπεξέλθουν σε μια ολυμπιακή προετοιμασία, με ετήσιο κόστος πάνω από 60.000 ευρώ.

«Σε ξένους νέους αθλητές, ακόμη και κατώτερου επιπέδου, η Ομοσπονδία ή οι χορηγοί καλύπτουν όλα τα έξοδα, ακόμη και τις καθημερινές μετακινήσεις», εξηγεί, περιγράφοντας την αντίθεση ενός πλήρως επαγγελματικού πλαισίου στο οποίο κινούνται οι αθλητές που καλείται να αντιμετωπίσει.

Κοιτώντας προς το μέλλον πάντως, ο Δημήτρης έχει αποφασίσει ότι θα φοιτήσει στη σχολή ναυπηγών του ΕΜΠ, ελπίζοντας ότι παράλληλα θα μπορέσει να προετοιμαστεί αξιοπρεπώς για το μεγάλο όνειρο του Τόκιο. «Θέλω να μένω, να προπονούμαι, να σπουδάζω και να εκπροσωπώ την Ελλάδα. Τα γαλανόλευκα που φορώ αποτελούν έναν βασικό λόγο που θα συνεχίζω, όσο μου δίνεται η δυνατότητα, να το κάνω», υποστηρίζει.

Λεωνίδας Τσορτανίδης (ιστιοπλοΐα – ιστιοσανίδα)

Οι Ολυμπιονίκες του 2020-4

(φωτογραφία: Robert Hajduk, RS:X Youth Worlds 2016)

Πολλές ομοιότητες παρουσιάζει η περίπτωση του Λεωνίδα Τσορτανίδη, που αποτελεί το μέλλον της ιστιοσανίδας, βαδίζοντας στα χνάρια των Νίκου Κακλαμανάκη και Βύρωνα Κοκκαλάνη. Ηδη, τις δύο χρονιές που πέρασαν, στην κατηγορία Techno 293 – προθάλαμο της ολυμπιακής RS:X – πανηγύρισε ισάριθμα παγκόσμια μετάλλια σε ιταλικά ύδατα: ένα χρυσό το 2015 στο Κάλιαρι και ένα ασημένιο τον περασμένο Οκτώβριο στο Τρεντίνο.

Αθλητής του Ναυτικού Ομίλου Ανδρου και μόνιμος κάτοικος του νησιού από μικρή ηλικία, ο 16χρονος Λεωνίδας έχει υψηλές βλέψεις, αρχικά, για την Ολυμπιάδα Νέων του Μπουένος Αϊρες, το 2018. Ωστόσο, ολυμπιακή προετοιμασία συνεπάγεται, εκτός από διεθνείς αγώνες κάθε χρόνο, και ταξίδια σχεδόν κάθε Σαββατοκύριακο στην Αθήνα, για προπονήσεις στη Βάρκιζα. Αν σε αυτά συνυπολογιστεί και ο ακριβός εξοπλισμός, είναι προφανές ότι μόνο με επιπλέον στήριξη θα παραμείνει ανταγωνιστικός στο υψηλότερο επίπεδο.

Μια στήριξη που έρχεται λιγότερο από το κράτος και περισσότερο από τον όμιλο, την οικογένεια και τους χορηγούς του. Ο «Βενέτης» από το 2015, ανέλαβε, μεταξύ άλλων, τον εξοπλισμό του, η «Fast Ferries» του προσφέρει δωρεάν μετακινήσεις από και προς την Ανδρο, η Αegean Airlines καλύπτει όλα τα ταξίδια και τις μεταφορές εξοπλισμού από αέρος, ενώ ο όμιλος του, έχει αναλάβει τα έξοδα διαμονής τόσο στην πρωτεύουσα, όσα και στο εξωτερικό. Οσο για την ομοσπονδία, εκτός μικρών χρηματικών επάθλων για τις μέχρι τώρα διακρίσεις του, έχει δεσμευτεί και για έναν «εξοπλισμό υψηλού πρωταθλητισμού», τον οποίο, πάντως, δεν έχει λάβει, παρότι έχει περάσει αρκετός καιρός από τις επιτυχίες του.

Αυτό που κέρδισε πάντως, μέσω των διακρίσεών του, είναι το ενδιαφέρον από το εξωτερικό, μιας και ήδη εξετάζει πρόταση υποτροφίας από πανεπιστήμιο του Μαϊάμι. Ενδεχόμενο που, όπως ο ίδιος εξομολογείται, δεν τον αφήνει ασυγκίνητο, ειδικά από τη στιγμή που θα έχει τη δυνατότητα να αγωνίζεται με τα ελληνικά χρώματα, προπονούμενος στις καλύτερες δυνατές συνθήκες.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή