Παρότι τα περισσότερα μέλη του υπουργικού συμβουλίου του Τραμπ δεν έχουν ακόμη επιλέξει τους βασικούς συνεργάτες τους, ο Λευκός Οίκος έχει ήδη θέσει γύρω τους ένα πλαίσιο συμβούλων και βοηθών, το οποίο έχει ως κύριο σκοπό του τον έλεγχο της αφοσίωσής τους στον Αμερικανό πρόεδρο, σύμφωνα με οκτώ Αμερικανούς αξιωματούχους εντός και εκτός της κυβέρνησης, αναφέρει σε δημοσίευμά της η εφημερίδα Washington Post. Αυτό το σκιώδες καθεστώς των συμβούλων του Λευκού Οίκου, οι οποίοι θυμίζουν τους κομισάριους της σοβιετικής εποχής που συνόδευαν τους στρατιωτικούς διοικητές, για να ελέγχουν τη νομιμοφροσύνη τους απέναντι στο καθεστώς, έχει εξαπλωθεί σε όλα σχεδόν τα υπουργεία, καθώς και σε μικρότερες υπηρεσίες όπως η NASA.
Σύμφωνα με τις αναφορές των κυβερνητικών αξιωματούχων, οι σύμβουλοι αυτοί δίνουν αναφορά στο Γραφείο Υπουργικών Υποθέσεων, του οποίου ηγείται ο αναπληρωτής προσωπάρχης του Λευκού Οίκου, Ρικ Ντιρμπόρν, πραγματοποιώντας εβδομαδιαίες συσκέψεις. Παρότι φαινομενικά σκοπός τους είναι να λειτουργούν ως μεσάζοντες στην επικοινωνία του κάθε υπουργείου με τον Λευκό Οίκο, ο πραγματικός, παρασκηνιακός τους ρόλος έγκειται στο να ελέγχουν ότι η προεδρική ατζέντα βρίσκεται στο κέντρο της πολιτικής του κάθε υπουργείου, χωρίς να υπάρχουν πολλές παρεκτροπές από αυτήν.
Η πρωτοφανής αυτή πρακτική, την οποία δεν χρησιμοποίησε κανείς από τους τρεις προηγούμενους προέδρους, έχει γίνει ήδη αντικείμενο κριτικής, με πολλούς να πιστεύουν ότι μπορεί να καλλιεργήσει κλίμα χάους, δυσπιστίας και χαμηλής αποδοτικότητας στα υπουργεία, κυρίως από τη στιγμή που οι επικεφαλής τους θα αρχίσουν να επιλέγουν το προσωπικό τους. Επιπλέον, η καθυστερημένη τοποθέτηση ηγεσίας σε ορισμένα υπουργεία αύξησε την εξουσία των συμβούλων σε ορισμένες περιπτώσεις, όπως για παράδειγμα στο υπουργείο Γεωργίας, όπου η καθυστέρηση στην τοποθέτηση υπουργού έχει αφήσει τους νωρίτερα διορισμένους συμβούλους του Λευκού Οίκου να συνεχίζουν να ασκούν το μεγαλύτερο μέρος της υπουργικής εξουσίας. Σύμφωνα με τους αξιωματούχους που περιέγραψαν τους τρόπους λειτουργίας του συγκεκριμένου συστήματος, ο Τραμπ δεν έχει μακροχρόνιες σχέσεις εμπιστοσύνης με κανένα μέλος του υπουργικού του συμβουλίου, με αποτέλεσμα να είναι εξαιρετικά σημαντικό να μπορεί να μετρά την αφοσίωσή τους προς αυτόν.
Μία αντίστοιχη πρακτική διορισμού συμμάχων και απομάκρυνσης αντιπάλων είχε ακολουθήσει στα μέσα του 19ου αιώνα και ο Αβραάμ Λίνκολν, έχοντας ωστόσο να αντιμετωπίσει μία χώρα βυθισμένη στον εμφύλιο πόλεμο, μία κυβέρνηση διχασμένη και έναν στρατό με πολλούς αξιωματικούς που έβλεπαν με συμπάθεια τη Συνομοσπονδία του Νότου.