Στη σκιά της θλιβερής επικαιρότητας της κρίσης, με την ανεργία και τα «κανόνια» επιχειρήσεων, την ανησυχία για το αν θα επιστρέψουν οι θεσμοί, αν θα κλείσει η αξιολόγηση, αν θα μπούμε ξανά σε περιπέτειες, αν κινδυνεύει η ευρωπαϊκή πορεία της χώρας κ.ο.κ., ζει και αναπνέει μια «άλλη» Ελλάδα.
Μια άλλη Ελλάδα που, κόντρα στο ευρύτερο περιβάλλον της γκρίνιας και της απαισιοδοξίας, ψάχνει, αναζητά, μαθαίνει, σχεδιάζει και με αισιοδοξία για το αύριο δημιουργεί. Τις προηγούμενες ημέρες πραγματοποιήθηκε το 7ο Πανόραμα Επιχειρηματικότητας και Σταδιοδρομίας και για όσους είχαν την ευκαιρία να συμμετάσχουν ή να παρακολουθήσουν τις εργασίες του ήταν μια μοναδική, αναζωογονητική εμπειρία: μια ηλιαχτίδα φωτός στη μαυρίλα της κρίσης.
Εκατοντάδες νέα παιδιά, κατάμεστες αίθουσες, εξαιρετικές εισηγήσεις νέων αλλά και εμπειρότερων επιχειρηματιών και στελεχών, ενδιαφέρουσες ερωτήσεις, ζωντανές συζητήσεις. Ποιες μπορεί να είναι οι τεχνολογικές καινοτομίες που θα αλλάξουν τον κόσμο της ενέργειας στο άμεσο μέλλον; Τι χρειάζεται να γνωρίζουν οι ιδρυτές startup και οι νέοι επιχειρηματίες για να ξεκινήσουν το ταξίδι τους; Ποιες είναι οι ευκαιρίες απασχόλησης σε μεγάλες επιχειρήσεις; Πώς είναι να δουλεύεις στο εξωτερικό; Θέλεις να γίνεις περιζήτητος; (Μάθε προγραμματισμό!) Ποιο το μέλλον, οι δυνατότητες και οι προοπτικές του ελληνικού κρασιού; Τι είναι το internet of things; Τι θα αλλάξει στη ζωή μας η τεχνητή νοημοσύνη;
Ανάμεσα σε τόσο νέα παιδιά διψασμένα για το αύριο, για την τεχνολογία, για τη μάθηση, για την επιχειρηματικότητα, για τη δημιουργία, για το μέλλον τους, η κρίση έμοιαζε ξένη, μακρινή. Κάτι που δεν αφορά εμάς και τη χώρα. Και αυτή η «άλλη» Ελλάδα είναι παντού εκεί έξω: είναι το φιλότιμο και η δημιουργική επινοητικότητα, είναι εταιρείες που στο περιβάλλον αυτό εξάγουν σχεδόν το σύνολο των προϊόντων τους, είναι το μετρό και το αεροδρόμιο «Ελ. Βενιζέλος» που λειτουργούν χρόνια τώρα άψογα, είναι επιχειρήσεις που καινοτομούν, είναι δάσκαλοι και καθηγητές που δημιουργούν νέους–διαμάντια. Είναι η Ελλάδα που δεν φαίνεται, όχι τόσο γιατί τα πυκνά, μαύρα σύννεφα της κρίσης δεν αφήνουν το φως να φτάσει όσο γιατί η «κανονική» Ελλάδα, της κομματοκρατίας, της ελάχιστης προσπάθειας και της θεσμικής ανεπάρκειας, κάνει τα πάντα να εμποδίσει, να ακυρώσει την Ελλάδα της δημιουργίας.
Αντικρίζοντας όλη αυτή τη φρεσκάδα στο 7ο Πανόραμα Επιχειρηματικότητας, είναι δύσκολο να μην κάνεις συγκρίσεις με πολιτικές εκδηλώσεις, όπως αυτές των διαφόρων τάσεων της Κεντροαριστεράς. Και εδώ εντυπωσιάζει η ηλικία των συμμετεχόντων, αλλά για άλλους λόγους: ηλικίες 55-60 και πάνω, ελάχιστοι νέοι άνθρωποι στο κοινό. Πρόσωπα και φυσιογνωμίες κάπως γνωστές: από τη δεκαετία του 1980, με το ένα ή άλλο καπέλο, είχαν κάποια κυβερνητική η πολιτική παρουσία και τώρα εξακολουθούν να λένε τα ίδια, να σκέφτονται τα ίδια και να δηλώνουν «παρών» όχι ενθαρρύνοντας νέα παιδιά να πάρουν το μέλλον στα χέρια τους, αλλά φιλοδοξώντας οι ίδιοι να ηγηθούν το αύριο του χθες.