Μέτρα, αξιοπιστία και συνέχεια του κράτους

Μέτρα, αξιοπιστία και συνέχεια του κράτους

2' 45" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

​​άν η Ελλάδα ήταν μια φυσιολογική χώρα, η επιμονή κάποιων Ευρωπαίων να αποδεχθεί και η Νέα Δημοκρατία τα μέτρα που θα εφαρμοσθούν σε βάθος χρόνου, και σε κάθε περίπτωση μετά την ολοκλήρωση της θητείας της σημερινής κυβέρνησης, δεν θα προκαλούσε αντιδράσεις. Το όλο ζήτημα θα είχε τύχει από την αρχή διαφορετικού χειρισμού. Αντί για μικροκομματικά χαρακτηριστικά, θα είχε υπερκομματικά και εθνικά.

Φυσικά, ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε έσπευσε να μας υπενθυμίσει ότι δεν πρόκειται για κάτι καινούργιο, καθώς «σε όλες τις χώρες με πρόγραμμα, επέμεναν οι θεσμοί να υπογράφονται μελλοντικά μέτρα και από την αντιπολίτευση, ανεξάρτητα από τη διενέργεια εκλογών». Επικαλέσθηκε, δε, το συγκεκριμένο παράδειγμα του συνταξιοδοτικού, τονίζοντας πως δεν πρόκειται να υλοποιηθεί πριν από το 2020 και δεν άφησε περιθώρια παρερμηνειών σε ό,τι αφορά τις προθέσεις του, σημειώνοντας ότι μπορεί η σημερινή αξιωματική αντιπολίτευση να δηλώνει αντίθετη, ωστόσο «θα βρούμε κάποια διατύπωση για να έχει υπόσταση η νομοθέτηση των μέτρων, ανεξάρτητα από τις εκλογές και την έκβασή τους».

Σε ένα διαφορετικό ελληνικό περιβάλλον, δεν θα χρειαζόταν να κάνει τη σχετική επισήμανση ένας Γερμανός ή Γάλλος υπουργός Οικονομικών. Θα τους είχε προλάβει ο Ελληνας ομόλογός τους, σε συνεννόηση με τον τομεάρχη Οικονομικών τουλάχιστον της μείζονος αντιπολίτευσης της χώρας. Οι στόχοι που θα είχαν τεθεί θα ήταν εφικτοί και, κυρίως, θα ήταν απόρροια διεργασιών πρωτίστως μεταξύ Ελλήνων πολιτικών και οικονομολόγων. Με λίγα λόγια, το εφαρμοζόμενο πρόγραμμα προσαρμογής θα ήταν «ελληνικής ιδιοκτησίας».

Και εάν το πρόγραμμα ήταν ελληνικής ιδιοκτησίας και οι άνθρωποι που το υλοποιούσαν αξιόπιστοι, τότε στην πορεία και το μείγμα πολιτικής θα ήταν διαφορετικό και οι υπερβολές που ζητούν κάποιοι δεν θα ήταν αναγκαίες.

Αλλά, φυσικά, εάν η Ελλάδα ήταν φυσιολογική χώρα, δεν θα είχε φθάσει εδώ. Για παράδειγμα, το ασφαλιστικό θα είχε αντιμετωπισθεί εγκαίρως, ας πούμε από το 2001, με τη μεταρρύθμιση Γιαννίτση. Και όχι μόνο με τις ψήφους του τότε ΠΑΣΟΚ, αλλά και άλλων κομμάτων. Ωστόσο, όχι μόνο δεν συνέβη αυτό, όχι μόνο δεν υπήρξε τότε εθνική συνεννόηση, αλλά ακόμη και το ίδιο το ΠΑΣΟΚ τον άφησε εκτεθειμένο. Και ας ήταν και φίλος του πρωθυπουργού.

Ολοι δηλώνουν πατριώτες, αλλά όταν έρχεται η ώρα να λάβουν τις δύσκολες, αλλά αναγκαίες για το μέλλον της χώρας, αποφάσεις, αποδεικνύονται, για να το πω ευγενικά, κατώτεροι των περιστάσεων.

Για να έρθουμε και στην τελευταία περίοδο, εάν ήμασταν φυσιολογική χώρα και οι πολιτικοί, αλλά και η κοινωνία, πρότασσαν το κοινό καλό όχι μόνο της δικής τους γενιάς, αλλά και των επόμενων, θα είχαμε από το 2010 είτε μια οικουμενική κυβέρνηση είτε μια διακομματική συμφωνία για διάσωση της χώρας. Αλλά κάποιοι βιάζονταν να γίνουν πρωθυπουργοί, ακόμη και αν αυτό θα απέβαινε εις βάρος της χώρας.

Και φθάνουμε στο σήμερα. Είναι σαφές ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης έχει πιο λειτουργικές προτάσεις για την επανεκκίνηση της οικονομίας. Ωστόσο, αυτήν τη στιγμή προέχει η πολιτική και οικονομική σταθερότητα. Αν καθυστερήσουμε κι άλλο διακυβεύονται πολλά σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα. Να κλείσει, λοιπόν, η αξιολόγηση, να ομαλοποιηθεί η κατάσταση, να αποφευχθούν άσχημες εξελίξεις και μετά ας έρθουν και οι πολιτικές εξελίξεις.

Οσο για τα μέτρα, ακόμη και αν δεν τα ψηφίσει η Νέα Δημοκρατία, είναι προφανές πως το κράτος έχει συνέχεια και όσα συμφωνήσει η σημερινή κυβέρνηση για τη μετά τη θητεία της περίοδο, δεσμεύουν και την επόμενη, η οποία προφανώς θα έχει το δικαίωμα, αφού δώσει δείγμα γραφής και πείσει για τη σοβαρότητα, ικανότητα και αποτελεσματικότητά της, να διεκδικήσει και να πετύχει αλλαγές.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή