«Λουκέτο» στα αιμοληπτήρια που λειτουργούν διαγνωστικά κέντρα εκτός των εγκαταστάσεών τους για την εξυπηρέτηση πολιτών, κυρίως απομακρυσμένων περιοχών, βάζει το υπουργείο Υγείας. Πρόκειται για χώρους στους οποίους γίνονται αιμοληψίες συγκεκριμένες ημέρες και ώρες της εβδομάδας και τα δείγματα αποστέλλονται στο διαγνωστικό εργαστήριο για ανάλυση.
Με διάταξη που ψηφίστηκε την περασμένη εβδομάδα, το υπουργείο Υγείας δίνει διορία τριών μηνών στα διαγνωστικά κέντρα να κλείσουν τους χώρους-αιμοληπτήρια. Στην εισηγητική έκθεση της τροπολογίας αναφέρεται ότι η διάταξη κρίνεται απολύτως αναγκαία και άμεσης προτεραιότητας, δεδομένου ότι γίνεται καταχρηστική διενέργεια αιμοληψίας από δικαιούχους που ήδη διατηρούν διαγνωστικό εργαστήριο και αποφεύγουν να λειτουργήσουν και δεύτερο με τους όρους, τις προδιαγραφές και τις προϋποθέσεις που θέτει η κείμενη νομοθεσία. Σύμφωνα με τον νομοθέτη, αυτό έχει ως αποτέλεσμα αφενός να διαμορφώνονται συνθήκες αθέμιτου ανταγωνισμού και αφετέρου να προκύπτουν ζητήματα διασφάλισης της δημόσιας υγείας.
Στην τροπολογία αυτή αντιδρά έντονα ο Πανελλήνιος Σύνδεσμος Ιατρικών Διαγνωστικών Κέντρων (ΠΑΣΙΔΙΚ), ο οποίος κατηγορεί το υπουργείο Υγείας ότι αφήνει ακάλυπτους χιλιάδες πολίτες που πρέπει πλέον να διανύουν εκατοντάδες χιλιόμετρα προκειμένου να υποβληθούν σε εξετάσεις. Καταγγέλλει, επίσης, «μικρόνοα μικροσυμφέροντα» που επέβαλαν αυτή την πολιτική στο υπουργείο Υγείας. Οπως ανέφερε στην «Κ» ο πρόεδρος του ΠΑΣΙΔΙΚ Γιώργος Βουγιούκας, η λειτουργία των αιμοληπτηρίων βασίζεται σε γνωμοδότηση του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους (425/2002), το οποίο επέτρεπε, κατόπιν αδείας από τον Ιατρικό Σύλλογο της εκάστοτε περιοχής, τη δημιουργία και λειτουργία αυτών των χώρων υπό την προϋπόθεση ότι δεν υπάρχει άλλο εργαστήριο στην ίδια περιοχή και ότι διασφαλίζεται η σωστή διακίνηση των δειγμάτων αίματος.
Σύμφωνα με τον ΠΑΣΙΔΙΚ, η λειτουργία των αιμοληπτηρίων αποτελούσε μια ανακούφιση στους πολίτες κυρίως ορεινών και δύσβατων περιοχών, οι οποίες δεν μπορούσαν να δικαιολογήσουν την επένδυση σε ένα πλήρως εξοπλισμένο εργαστήριο με μόνιμη παρουσία ιατρού. Η πρακτική αυτή εφαρμόζεται εδώ και πολλά έτη, με αποτέλεσμα πολλά εργαστήρια να έχουν επενδύσει σημαντικά ποσά για να εξυπηρετήσουν ευπαθείς ομάδες.