Τι (δεν) θα αλλάξουν οι εκλογές στην Ευρώπη

Τι (δεν) θα αλλάξουν οι εκλογές στην Ευρώπη

2' 37" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Υπάρχουν πιθανότητες να κλείσει η δεύτερη αξιολόγηση; Μικρές πλέον, κυρίως εξαιτίας της απομόνωσης στην οποία οδηγήθηκε η κυβέρνηση με τους εντελώς ακατάλληλους χειρισμούς της. Ακόμη μικρότερα είναι τα περιθώρια που διαθέτει πλέον ο πρωθυπουργός για να ενσωματώσει το ΔΝΤ. Ο κ. Τσίπρας έχει χάσει μέσα σε λίγες εβδομάδες το μικρό απόθεμα αξιοπιστίας που είχε μέχρι ακόμη και τον Φεβρουάριο. Στις αγορές κεφαλαίων πιστεύουν ότι δεν διαθέτει πραγματικό σχέδιο επενδυτικής ανάκαμψης και ήδη θεωρούν ότι είναι πολύ αργά για να φέρουν δουλειές στην Ελλάδα. Ακόμη κι αν κάποια τεχνική συμφωνία μπορούσε να κλείσει μέσα στην άνοιξη, ο χρόνος μέχρι τέλος του 2017 δεν είναι αρκετός για να κινητοποιηθούν όσα κεφάλαια (και είναι πολλά!) σκοπεύουν να πάρουν μερίδιο από τις ελληνικές υπεραξίες σε αναμονή.

Αν οι αγορές συγκλίνουν σε αυτό το συμπέρασμα, το κάνουν γιατί συνταράσσονται από τους προβληματισμούς που διατρέχουν το Μαξίμου. Στο πρωθυπουργικό περιβάλλον είναι πολλοί εκείνοι που νομίζουν ότι μπορεί να υπάρξουν ευκαιρίες εφόσον ο κ. Σουλτς κερδίσει. Κρίνουν ότι η απομάκρυνση του κ. Σόιμπλε θα είναι η από μηχανής λύση στην εμπλοκή που προκαλεί το Ταμείο. Γενικότερα αφήνουν στους συνομιλητές τους να καταλάβουν ότι στον ΣΥΡΙΖΑ θα προτιμήσουν να περιμένουν κάτι καλύτερο, όταν θα έχουν ολοκληρωθεί οι αλλαγές στο πολιτικό τοπίο των κρατών του ευρωπαϊκού κέντρου ή, τουλάχιστον, ο νέος ορίζοντας μετά την εκλογική καταιγίδα που ξεκίνησε με την Ολλανδία. Δυστυχώς όμως, ούτε το ολλανδικό σενάριο βγήκε στους ανθρώπους του Μαξίμου, αφού η νέα πλειοψηφία θα κτιστεί γύρω από τον δοκιμασμένο κ. Ρούτε, ο οποίος, προφανώς, θα είναι ακόμη πιο απαιτητικός από πριν, ακόμη και χωρίς τον κ. Ντάισελμπλουμ στην κυβέρνησή του.

Ακόμη χειρότερες διαγράφονται οι προοπτικές με τις διπλές γαλλικές εκλογές. Ο κ. Τσίπρας δεν κατόρθωσε να συναντήσει τον Μανουέλ Μακρόν, που ξεχωρίζει με αποφασιστικά βήματα στην κούρσα για τη γαλλική προεδρία. Βεβαίως, οι σχέσεις του υποψηφίου με τον επιλεγμένο από την Ελλάδα κεντρικό σύμβουλο για το χρέος, την τράπεζα Ροτσίλντ, αποτελούν ασφαλή δίοδο συνεννόησης, κάποια στιγμή. Για την ώρα άλλωστε, το πρόβλημα Τσίπρα είναι ότι η Ελλάδα και τα παράδοξα παράπονα του πρωθυπουργού δεν προξενούν την αγωνία (ή, έστω, το ενδιαφέρον) κανενός στον προεκλογικό αγώνα της Γαλλίας. Μένει η Γερμανία. Ο κ. Σόιμπλε έχει κατορθώσει, μέχρι στιγμής, να εξουδετερώσει την επαφή των ψηφοφόρων με μια νέα ελληνική περιπέτεια, όπως εκείνη που είχε προκαλέσει η απρόβλεπτη Τσίπρα-Βαρουφάκη πριν από δύο έτη. Αλλά και ο κ. Σουλτς εξάντλησε νωρίς το όφελος που του προσέφερε το όπλο της δακρύβρεχτης προσέγγισης για την Ελλάδα και θα γίνει τώρα πολύ αυστηρότερος, ειδικά αν η Αθήνα εμφανιστεί να μην κλείνει τη δεύτερη αξιολόγηση.

Σε τελευταία ανάλυση, το συμπέρασμα που μπορεί κανείς να εξαγάγει είναι ότι ο κ. Τσίπρας εξάντλησε την υπομονή των Ευρωπαίων, ενώ δεν διαθέτει επαρκές έρεισμα στην Αμερική, τη στιγμή που ο Πούτιν είναι προσεκτικότερος από ποτέ και οι Ισραηλινοί αποφεύγουν τα μπλεξίματα. Πλησιάζει η ώρα που θα διαπιστώσουμε ότι, εκτός από την κοινή γνώμη στην Ελλάδα, οι μεγάλες πρωτεύουσες στοιχίζονται με τη νέα συνιστώσα της πολιτικής μας ζωής, την προοπτική διακυβέρνησης από την αντιπολίτευση και ιδίως υπό το άστρο του Κυριάκου Μητσοτάκη. Αρκεί και ο τελευταίος να φανεί ότι θα ανταποκριθεί στο στρυφνό πρόβλημα που θέτει η απογοήτευση των πολλών από την πολιτική μας τάξη.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή