Κιθ Πάλμερ, ένας «άγνωστος» ήρωας

Κιθ Πάλμερ, ένας «άγνωστος» ήρωας

2' 1" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Πριν από το μεσημέρι της περασμένης Τετάρτης ουδείς γνώριζε τον Κιθ Πάλμερ. Δεν υπήρχε κανένας λόγος πριν από τις πρόσφατες δολοφονικές επιθέσεις στο κέντρο του Λονδίνου. Ο Κιθ Πάλμερ κέρδισε την πικρή δημοσιότητά του μέσα από τον θάνατό του. Ο άλλοτε αξιωματικός του Βασιλικού Πυροβολικού, έπειτα αστυνομικός επιφορτισμένος με την ασφάλεια πολιτικών και διπλωματών στο Κοινοβούλιο, βρισκόταν σε υπηρεσία όταν ο δράστης της τρομοκρατικής επίθεσης στο Λονδίνο όρμησε πάνω του. Ο, άοπλος εκείνη τη στιγμή, 48χρονος αστυνομικός (Police Constable, δεν υπάρχει αντίστοιχο στην Ελληνική Αστυνομία) της Μητροπολιτικής Αστυνομίας του Λονδίνου άφησε την τελευταία πνοή του προσπαθώντας να αποτρέψει τον τρομοκράτη από την πρόθεσή του να κάνει μεγαλύτερο κακό. Εν ολίγοις, έκανε τη δουλειά του.

Η στάση που τήρησαν μέσα στην αίθουσα της Βουλής των Κοινοτήτων η πρωθυπουργός Τερέζα Μέι, ο αρχηγός των Εργατικών Τζέρεμι Κόρμπιν, ακόμη και η συγκινητική παρέμβαση του συντηρητικού βουλευτή Τζέιμς Κλέβερλι, ο οποίος είχε θητεύσει στο Βασιλικό Πυροβολικό μαζί με τον Κιθ Πάλμερ, πέρα από τον συναισθηματισμό, ήταν μέρος μιας άτυπης, διακριτικής αλλά απολύτως συμπαγούς τελετουργίας: Οι πολιτικοί εκπρόσωποι του κράτους τιμούν και αποδίδουν τις απαραίτητες τιμές σε εκείνους που έπεσαν υπερασπιζόμενοι τις αξίες και τις αρχές του. Εν προκειμένω, ο Κιθ Πάλμερ έπεσε προασπιζόμενος ζωές στο πεδίο του καθήκοντος, αλλά και την αόρατη, όμως επί της ουσίας υπερκείμενη αξία: εκείνη της δημοκρατίας.

Οι κρατικές μηχανές των σοβαρών κρατών είναι συνήθως άμορφες μέσα στη γραφειοκρατική συγκρότηση και ομοιομορφία τους αλλά και την ουσιαστική βάση της αποστολής τους. Στις περισσότερες περιπτώσεις, δεν πρόκειται για δουλειές που προσφέρουν χρήμα, αναγνώριση ή ευκαιρίες για προβολή. Ως εκ τούτου, τα πρόσωπα έχουν δευτερεύουσα, αν όχι οποιαδήποτε σημασία. Ωστόσο, σπάνια, υπάρχουν στιγμές που κάποιοι κρατικοί λειτουργοί υπερβάλλουν εαυτούς ή, στην εσχάτη των περιπτώσεων, όπως στο περιστατικό της Τετάρτης στο Λονδίνο, θυσιάζουν τον ίδιο τον εαυτό τους.

Δυστυχώς, εικόνα αντίστοιχη με τη χθεσινή του βρετανικού Κοινοβουλίου δεν θα βρεθεί εύκολα στην ιστορία της ελληνικής Βουλής. Η ιστορία των πεσόντων εν ώρα καθήκοντος, αλλά και των οικογενειών τους, παραμένει μικρή, πικρή, κρυμμένη από τα μάτια του κοινού, αλλά και το ενδιαφέρον των πολιτικών. Τα προηγούμενα χρόνια, το πολιτικό σύστημα αντιμετώπισε τα Σώματα Ασφαλείας, είτε ως αναγκαίο κακό είτε ως ένστολους οικιακούς βοηθούς. Αρκετοί από εκείνους που σήμερα κάθονται στα έδρανα του Κοινοβουλίου και κάποιοι που ευτυχώς έχουν μείνει εκτός έκτισαν καριέρα λοιδορώντας την αστυνομία. Δεν μπορεί να υπάρξει κράτος με αυτοσεβασμό, αν δεν δύναται να διασφαλίσει ένα αυστηρό και σταθερό πλαίσιο λειτουργίας για τον σκληρό πυρήνα του.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή