Και ποιος ο Αγαμέμνων;

2' 6" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Εχουμε ακούσει αναρίθμητες φορές πολιτικούς να εκτοξεύουν στη Βουλή ή, το πιο συνηθισμένο, σε τηλεοπτικούς και ραδιοφωνικούς σταθμούς, την απειλή πως «αν ανοίξουν το στόμα τους, θα γίνει σεισμός». Είτε πράγματι γνωρίζουν κάτι που δεν το ξέρει ο «απλός κόσμος» είτε υποκρίνονται ότι γνωρίζουν, δεν το ανοίγουν ποτέ το στόμα τους· «κρατιούνται», μάλλον «για το καλό της πατρίδας». Κι έτσι εμείς μεν παραμένουμε στο σκοτάδι, αυτοί δε συνεχίζουν να περιφέρονται σαν περήφανοι γνώστες κρυμμένων μυστικών και ντοκουμέντων, σαν «εκλεκτοί» και προνομιούχοι. Εκαναν το παιχνίδι τους, έστειλαν το μηνυματάκι τους εκεί όπου ήθελαν να το στείλουν, προώθησαν τα ιδιωτικά ή κομματικά τους συμφέροντα και κράτησαν την απειλή τους για την επόμενη παράσταση.

Και δημοσιογράφους έχουμε ακούσει πάμπολλες φορές να λένε με ύφος βαρύ όσο και το γυάλινο όνομά τους ότι ξέρουν την πάσαν αλήθεια για το ένα ή το άλλο σκάνδαλο, για τον έναν ή τον άλλον διάσημο της πολιτικής, της οικονομίας ή των Μέσων, μόνο που η καλή τους ανατροφή και η ευγένειά τους δεν τους επιτρέπουν τέτοιας λογής αποκαλυπτήρια και ξεμπροστιάσματα. Και αναρωτιόμαστε κάθε φορά που γινόμαστε μάρτυρες μιας τέτοιας κακόγουστης παράστασης ποιος είναι ο απώτερος στόχος των χονδροειδών υπαινιγμών και των δηλητηριωδών υπονοουμένων. Ποιος εκβιάζεται δηλαδή και τι ακριβώς πρέπει να προσφέρει, ώστε να εξασφαλίσει την προσωρινή έστω σιωπή των εκβιαστών, των παραδημοσιογραφούντων που χρησιμοποιούν την τέταρτη εξουσιούλα τους για να προωθούν τις δουλίτσες τους. Σαν αυτοχειροτονημένοι διαφωτιστές που έχουν γίνει μάστορες στο να συσκοτίζουν.

Συσκοτιστικά, δυστυχώς, και όχι διαφωτιστικά, λειτούργησε και η δημόσια επιστολή παραίτησης της κ. Ελένης Ράικου, επικεφαλής της Εισαγγελίας Διαφθοράς. Οσο διαφορετικές κι αν ήταν οι προθέσεις της, να έχει δηλαδή η επιστολή της χαρακτήρα ενημερωτικό των πολιτών και υποστηρικτικό των θεσμών, η ασάφεια των λεγομένων της (αυτό το «κάτι ξέρω, μα δεν το λέω» σε επισημότερη εκδοχή) δεν βοηθάει όσους δεν είμαστε μέσα στα πράματα (δηλαδή το 99,99%) να καταλάβουμε ποιοι ακριβώς καταγγέλλονται, ώστε να αποδώσουμε τις ευθύνες εκεί όπου όντως ανήκουν.

Η εισαγγελική φράση «αρνούμαι να μετατραπώ σε Ιφιγένεια στον βωμό των συμφερόντων των διεφθαρμένων κρατικών λειτουργών και των μεγάλων συμφερόντων στον χώρο του φαρμάκου» είναι τόσο ανοιχτή σε πολλές και αντικρουόμενες αναγνώσεις και ερμηνείες ώστε τελικά να χάνει την καταγγελτική της οξύτητα και σχεδόν να ακυρώνεται. Κάθε ενδιαφερόμενος ή εμπλεκόμενος σπεύδει να τη διαβάσει με τα γυαλιά των συμφερόντων του ή των πολιτικών του αντιλήψεων και επιχειρεί να την εντάξει στους σχεδιασμούς του, να τη μετατρέψει σε όπλο του. Ετσι όμως προκύπτουν καμιά δεκαριά Αγαμέμνονες, δηλαδή, επί της ουσίας, κανένας. Και από την επιζήτηση της καθαρότητας βρισκόμαστε και πάλι σε θολό πεδίο.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή