«Βλέπουμε ανθρώπους να πεθαίνουν»

«Βλέπουμε ανθρώπους να πεθαίνουν»

3' 15" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Δεν ξέρω εάν πρόκειται για ακόμη μία έκφραση του περιβόητου ελληνικού επιχειρηματικού δαιμονίου, αλλά ένας τύπος στα στενά πίσω από την πλατεία Κουμουνδούρου «νοικιάζει» σε χρήστες ένα κομμάτι τζάμι για να κόβουν τη δόση τους. Η «ευκαιρία» εμφανίστηκε όταν τα μαρμάρινα σκαλάκια στις εισόδους των πολυκατοικιών και των καταστημάτων καλύφθηκαν με μοκέτες ώστε να μη χρησιμοποιούνται για χρήση ναρκωτικών, έστω αυτές οι ελάχιστες νησίδες να διασωθούν από την επέλαση της πιάτσας.

Μετά λίγα καλά χρόνια, η περιοχή ζει και πάλι ημέρες του 2007, τότε που η ανεξέλεγκτη δράση κυκλωμάτων, εμπόρων, συμμοριών, είχε οδηγήσει σε δεκάδες λουκέτα και μαζική φυγή κατοίκων. Ολα ξανάρχισαν πριν από ενάμιση χρόνο, μετά την εξαγγελία ότι η μονάδα υποκατάστασης του ΟΚΑΝΑ θα επιστρέψει στην οδό Σοφοκλέους από το νοσοκομείο «Σωτηρία». Η μεταφορά ακόμα δεν έχει γίνει, αλλά οι έμποροι έπιασαν αμέσως θέση και έκτοτε λυμαίνονται την περιοχή από τη Σοφοκλέους και τη Βαρβάκειο Αγορά έως την πλατεία Κουμουνδούρου (πλατεία Θεάτρου, Ευριπίδου, Σωκράτους, Μενάνδρου, Επικούρου, Αριστοφάνους, Αισχύλου, Διπύλου κ.λπ.). «Από το ’11 η κατάσταση είχε βελτιωθεί αισθητά. Τόσο που δεν το πιστεύαμε. Τα παιδιά έπαιζαν στην πλατεία (σ.σ. Κουμουνδούρου), έκαναν ποδήλατο, ήταν ανθρώπινα. Τώρα η εικόνα είναι αυτή που βλέπετε» λέει στην «Κ» η κ. Βάσω Νικολακοπούλου, που ζει εδώ. Η ώρα είναι 4 το απόγευμα και δίπλα στην ομάδα των Πακιστανών που παίζουν κρίκετ, το αλισβερίσι καλά κρατεί. Περίπου τριάντα χρήστες βρίσκονται στο αμφιθέατρο της πλατείας, σε άθλια κατάσταση. Αλλοι κοιμούνται, άλλοι τρυπιούνται κάτω από κουβέρτες. Κάθε λίγο περνάει ένα μηχανάκι ή ένα αυτοκίνητο, σταθμεύει για λίγο, ένας κατεβαίνει, γίνεται η συναλλαγή, φεύγει. Λίγα μέτρα παραπέρα βρίσκεται η κλούβα των ΜΑΤ που φυλάει τα γραφεία του ΣΥΡΙΖΑ. «Κάθε φορά που πάμε να τους πούμε “κάντε κάτι, δεν βλέπετε τι γίνεται;” μας απαντούν ότι δεν είναι δική τους αρμοδιότητα» λέει η Σ. από την Κίνα που διατηρεί επιχείρηση στην περιοχή από το 1999. Καθημερινά μπαίνουν τουρίστες στο μαγαζί της για να ψωνίσουν ή για πληροφορίες και βλέποντας την κατάσταση έξω τη ρωτούν «μα τι γίνεται εδώ;». «Τι να τους πω;». Πάμπολλες οι κρούσεις κατοίκων και εμπόρων στην αστυνομία, στον δήμο, στα υπουργεία, αλλά είναι λες και η περιοχή έχει ξεγραφτεί απ’ όλους.

Προχθές, πάντως, η αστυνομία εμφανίστηκε. Στο εγκαταλελειμμένο ξενοδοχείο «Αριστοφάνης» στην οδό Αριστοφάνους, το οποίο λειτουργεί σαν αποθήκη ναρκωτικών («γιάφκα» το λένε οι γείτονες) έγινε μια συμπλοκή. «Ενας από αυτούς που πουλάνε –τον ξέρουμε πια– ανέβηκε στην ταράτσα να ξεφύγει, πήδηξε στη διπλανή και μετά σε μια γυάλινη σκεπή που έσπασε, με αποτέλεσμα να πέσει στο πεζοδρόμιο» λέει στην «Κ» ιδιοκτήτης ξενοδοχείου της Ευριπίδου. «Ηρθαν ασθενοφόρα και περιπολικά, έγινε χαμός». Οσο μιλάμε, το λόμπι είναι γεμάτο πιτσιρικάδες από τη Γαλλία. Το ξενοδοχείο του «δουλεύει» πολύ με σχολεία του εξωτερικού. «Εχουμε πρόβλημα με την πιάτσα απέξω. Ερχονται πελάτες και φεύγουν γιατί βλέπουν την κατάσταση. Φτάνουν με το ταξί και τους λέει ο ταξιτζής “τι, εδώ θα μείνετε;”. Πιάτσα πάντα υπήρχε εδώ, αλλά εδώ και δύο χρόνια η κατάσταση είναι ανεξέλεγκτη».

Μια μέρα μετά το σκηνικό με τον έμπορο στην ταράτσα, η ατμόσφαιρα έξω είναι ακόμα παγωμένη. Οι εξαρτημένοι περιφέρονται με βλέμμα απόγνωσης γύρω από τη «γιάφκα» που χάσκει άδεια. «Εχω ειδοποιήσει την αστυνομία για το τι συμβαίνει στο “Αριστοφάνης” εδώ και δύο χρόνια. Ποτέ δεν τους ενόχλησε κανείς, είναι απορίας άξιο» αναφέρει η κ. Νικολακοπούλου. «Από αύριο πάλι θα λειτουργεί κανονικά».

Η περιοχή έχει προσαρμοστεί στις νέες συνθήκες. Ο ένας ανοίγει το καφενείο του με μια ώρα καθυστέρηση κάθε μέρα, γιατί το πρωί απέξω κοιμούνται εξουθενωμένοι εξαρτημένοι. Δεν τους ενοχλεί, περιμένει να σηκωθούν. Η άλλη κάθε απόγευμα πλένει με το λάστιχο το πεζοδρόμιο της Διπύλου που έχει γεμίσει ακαθαρσίες – αν και η μυρωδιά δεν φεύγει ποτέ. Ολοι έχουν συνηθίσει να βυθίζονται στο σκοτάδι λόγω βραχυκυκλώματος – οι «ένοικοι» της πλατείας φορτίζουν τα κινητά τους στο πίλαρ της ΔΕΗ. Εχουν συνηθίσει οι υπηρεσίες να δηλώνουν αναρμόδιες. Αυτό που δεν συνηθίζεται είναι η θλίψη. «Βλέπουμε ανθρώπους να πεθαίνουν, ανθρώπους με πληγές, νέα παιδιά, να σπαράζει η καρδιά σου».

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή