Είπε ο κ. Καμμένος: «Μόνο η Αμερική μπορεί να μας βοηθήσει να ανοίξουμε τα φτερά μας (…). Το Σχέδιο Μάρσαλ δεν είχε μνημόνια ούτε τοκογλυφικά επιτόκια». Μάλιστα! Κυκλοφορεί επιπλέον ότι κατ’ ιδίαν εκφράζει την άποψη ότι η δολαριοποίηση της ελληνικής οικονομίας αποτελεί ασφαλέστερη οδό από την παραμονή μας στο ευρώ. Θα παρακαλούσα τον κ. Σταθάκη να καλέσει για ένα μεσημεριανό ποτό τον «Αμυνας», ώστε να του εξηγήσει πώς ακριβώς εξελίχθηκαν τα πράγματα με την αμερικανική βοήθεια. Ο υπουργός Ενέργειας έχει εκπονήσει μία από τις καλύτερες μελέτες για το Δόγμα Τρούμαν και το Σχέδιο Μάρσαλ, από όπου και το συμπέρασμά του: «Κοινή συνισταμένη της περιόδου είναι ότι οι μεταρρυθμίσεις που επιχειρήθηκαν από τον ξένο παράγοντα απέτυχαν».
Θα του υπενθυμίσει επίσης ότι ο έλεγχος του αμερικανικού παράγοντα εφαρμόστηκε επί όλων των κεντρικών τομέων της κρατικής διοίκησης, ήταν άμεσος και εξαιρετικά αυστηρός, στη βάση λεπτομερούς προγράμματος και ανάλογων στόχων. Η American Mission for Aid to Greece (AMAG) είχε πολλές περισσότερες «αρμοδιότητες» συγκριτικά με οιαδήποτε «τρόικα». Η ελληνική κυβέρνηση της εποχής είχε μάλιστα ανακοινώσει ρητώς και προκαταβολικώς ότι «θα επιθυμεί να συμβουλεύεται την Αποστολή (AMAG) πριν πάρει οποιοδήποτε οικονομικό μέτρο που μπορεί να επηρεάσει την επιτυχία του προγράμματος οικονομικής βοήθειας». Σε μηνιαίο σημείωμα προόδου (ό,τι πλησιέστερο στην τωρινή αξιολόγηση), ο επικεφαλής της AMAG γράφει ότι «η αμερικανική αποστολή έχει προχωρήσει από το στάδιο του σχεδιασμού της γενικής πολιτικής σε μια περίοδο διαπραγματεύσεων με την κυβέρνηση, οι οποίες χαρακτηρίζονται σκληρές και από τις δύο πλευρές» (Σταθάκης, σελ. 163). Αρα, ως προς το ζήτημα των ελέγχων, ο κ. Καμμένος επιθυμεί μια συμπεριφορά «στα τέσσερα» κυριολεκτικώς.
Θα τον δικαιολογούσα αν η αναφορά του εδραζόταν στο γεγονός ότι επρόκειτο για βοήθεια, δηλαδή για μεταβίβαση πόρων από την Αμερική στην Ελλάδα και όχι για δάνεια, όπως αυτά του μνημονίου. Παραδόξως όμως, το προπαγανδιστικό γραμμόφωνο έχει κολλήσει, όπως αποδεικνύει η επανάληψη του γνωστού μύθου περί «τοκογλυφικών» επιτοκίων, κάτι πολύ σοβαρό για υπουργό μιας κυβέρνησης που παρακαλεί τους Ευρωπαίους για περισσότερα δάνεια, με τη σύμφωνη γνώμη μάλιστα του Προέδρου της Δημοκρατίας, που ορθώς επιθυμεί σπουδαιότερο ρόλο για τον κεντρικό δανειστή, τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Διάσωσης.
Αναρωτιέται κανείς πώς λειτουργεί αυτή η κυβέρνηση, αφού εκτός από τον κ. Καμμένο με τις αποδράσεις του, ο κάθε υπουργός και οι περισσότεροι πολιτικοί παράγοντες της πλειοψηφίας έχουν κάτι ολότελα δικό τους να πουν. Ο κ. Τσίπρας διακρίνεται για τη μοναδική, πολιτικώς, ικανότητά του να αφήνει τον καθένα να λέει ό,τι θέλει, αρκεί να μην αμφισβητηθεί το ενοικιοστάσιο στο Μαξίμου. Οπως θα δείξουν οι ψηφοφορίες που αναμένονται όταν με το καλό κλείσει η αξιολόγηση.