ΓΕΡΜΑΝΙΑ ΑΠΟΣΤΟΛΗ. Στην καρδιά της Κολωνίας υπάρχει μια χαίνουσα πληγή. Εξω από τον κεντρικό σταθμό της πόλης, στη σκιά του επιβλητικού καθεδρικού ναού, έχει στηθεί ένα κοντέινερ με μικρή αστυνομική δύναμη για να θυμίζει με την παρουσία της την τραγική απουσία της στα γεγονότα της Παραμονής Πρωτοχρονιάς του 2015, όταν εκατοντάδες γυναίκες δέχθηκαν επιθέσεις από οργανωμένες συμμορίες ανδρών, πιθανότατα βορειοαφρικανικής καταγωγής. Μέχρι σήμερα δεν έχουν δοθεί επαρκείς απαντήσεις για τα περιστατικά σεξουαλικών επιθέσεων και μικροκλοπών εκείνης της νύχτας. Ούτε για την ταυτότητα των δραστών, αλλά ούτε και για την αδυναμία των Αρχών να προχωρήσουν σε συλλήψεις και παραπομπή τους στη Δικαιοσύνη.
Η Κολωνία, γενέτειρα της Αγριππίνας, της μητέρας του Νέρωνα, είναι η μεγαλύτερη πόλη της Βόρειας Ρηνανίας-Βεστφαλίας με σχεδόν διπλάσιο πληθυσμό από το Ντίσελντορφ και τριπλάσιο από τη Βόννη, την πάλαι ποτέ πρωτεύουσα της Δυτικής Γερμανίας. Σε ενάμιση μήνα διεξάγονται στη Ρηνανία-Βεστφαλία, το μεγαλύτερο κρατίδιο της Γερμανίας με 17,8 εκατ. κατοίκους, τοπικές εκλογές, και ζητήματα σαν κι αυτό θα παίξουν αναμφισβήτητα ρόλο στη διαμόρφωση των συσχετισμών μεταξύ των κομμάτων. Οι τελευταίες δημοσκοπήσεις εμφανίζουν τους Σοσιαλδημοκράτες να προηγούνται με σημαντική διαφορά με 37%, αλλά και τους Χριστιανοδημοκράτες να συσπειρώνονται σταδιακά με 30% και να κλείνουν την ψαλίδα. Βέβαιη θα πρέπει να θεωρείται και η είσοδος της ξενοφοβικής Εναλλακτικής για τη Γερμανία στην τοπική βουλή με 9%. Είναι όμως παρακινδυνευμένο να βγάζει κανείς συμπεράσματα για τις ομοσπονδιακές εκλογές του Σεπτεμβρίου από τις τοπικές αναμετρήσεις, όπως αυτή της περασμένης Κυριακής στο Ζάαρ, το δεύτερο μικρότερο κρατίδιο της χώρας, όπου η Χριστιανοδημοκράτης υποψήφια, Ανεγκρετ Γκραμπ-Καρενμπάουερ, ήταν πολύ δημοφιλής, και από το οποίο κατάγεται ο Οσκαρ Λαφοντέν, το ιερό τέρας του κόμματος της Αριστεράς, ή την επικείμενη στο Σλέσβιχ Χόλσταϊν στις αρχές Mαΐου. Το μόνο που θα είχε νόημα είναι μια συνολική αποτίμηση των τάσεων στις τρεις αυτές εκλογές, καθώς στα συγκεκριμένα κρατίδια ζουν 21 εκατ. άνθρωποι, το ένα τέταρτο του γερμανικού πληθυσμού.
Στο Ντίσελντορφ, που είναι μια από τις πλουσιότερες πόλεις της χώρας με 378 εκατομμυριούχους, περισσότερους ακόμη και από το Μόναχο και το Αμβούργο, επικρατεί κατασκευαστικός οργασμός. Μπουλντόζες σκάβουν ανοίγοντας τον δρόμο για νέα γραφεία κοντά στην Koe, την κεντρική εμπορική λεωφόρο. Ο ιδιοκτήτης πανδοχείου στο πρώην Ανατολικό Βερολίνο μού αναπτύσσει με λεπτομέρεια τη θεωρία συνωμοσίας του, ότι το νέο αεροδρόμιο στο Σένεφελντ θα ολοκληρωθεί το 2035, γιατί η Fraport έχει συμφέρον να καθυστερήσει η παράδοσή του και οι μετοχές της ανεβαίνουν με κάθε μέρα που περνάει. Μου δείχνει ένα παλιό ξενοδοχείο στο οποίο φιλοξενήθηκαν πρόσφυγες, «μας είχαν πει ότι θα φέρουν Σύρους, αλλά ήταν όλοι κατάμαυροι», μου εξηγεί. Δημοσιογράφος του «Σπίγκελ» στην Κολωνία μού λέει πόσο εκτίμησε πως ο Σουλτς δεν επιχείρησε να καρπωθεί τη δυσφορία για τη μεταναστευτική πολιτική της Αγκελα Μέρκελ.
Υπάρχει μια διάχυτη ευφορία για την ανάδειξη του Μάρτιν Σουλτς στη θέση του υποψήφιου καγκελάριου των Σοσιαλδημοκρατών. Αυτό όμως που ενδέχεται τελικά να του κοστίσει είναι η εξαγγελθείσα πρόθεσή του να δώσει ένα τέλος στον μεγάλο συνασπισμό. Η διακήρυξη αυτή σκορπά τον πανικό στον μέσο Γερμανό ψηφοφόρο γιατί η μοναδική βιώσιμη εναλλακτική που προβάλλει αυτή τη στιγμή είναι η συνεργασία με το κόμμα της Αριστεράς και τους Πράσινους. Η «κοκκινο-κοκκινοπράσινη» συμμαχία παραμένει ταμπού στο μυαλό της γερμανικής κοινής γνώμης, καθώς η πλειονότητα των Γερμανών πολιτών θεωρεί ότι οι πρώην κομμουνιστές πρέπει να παραμείνουν εκτός εξουσίας.