Στο πιο μονότονο, ίσως, πρωτάθλημα της Ευρώπης, όπου ο πρωταθλητής είναι τα τελευταία χρόνια λίγο-πολύ γνωστός… μετά τις γιορτές των Χριστουγέννων, το γεγονός ότι φέτος μια «μικρομεσαία» ομάδα βρίσκεται τις τελευταίες αγωνιστικές σταθερά στη δεύτερη θέση της Super League προσθέτει κάποιο ενδιαφέρον σε ένα κατά τ’ άλλα απαξιωμένο προϊόν.
Η ομάδα είναι ο Πανιώνιος και τα τελευταία χρόνια διαθέτει όλα τα χαρακτηριστικά για μια πορεία εκ διαμέτρου αντίθετη από τη φετινή. Με τα οικονομικά δεδομένα του συλλόγου, ο Πανιώνιος θα έπρεπε κάθε χρόνο να είναι υποψήφιος για υποβιβασμό στη Football League/Β΄ Εθνική.
Και όμως· συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο. Παρά τις παλαιότερες διαδοχικές αποτυχίες να λάβει άδεια από την αντίστοιχη Επιτροπή Αδειοδότησης της Ελληνικής Ομοσπονδίας Ποδοσφαίρου εξαιτίας οικονομικών υποχρεώσεων και το περυσινό «χαστούκι» της UEFA, που απαγόρευσε για τον ίδιο λόγο στον σύλλογο της Νέας Σμύρνης να αγωνιστεί στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις (δικαίωμα που ο αποψιλωμένος, οικονομικά, Πανιώνιος είχε κερδίσει με το σπαθί του στο γήπεδο), οι άνθρωποι της ομάδας δεν το έβαλαν κάτω.
Δίνοντας προτεραιότητα στην οικονομική εξυγίανση, συνέχισαν έναν αγώνα που αρχικά έδειχνε μάταιος και καταδικασμένος. Και πιστεύω ότι το τελευταίο που είχαν στο μυαλό τους ήταν ο Πανιώνιος να διεκδικεί τη φετινή άνοιξη (έστω και μαθηματικά, πια) τον τίτλο από τον «μόνιμο» πρωταθλητή Ελλάδας, Ολυμπιακό.
Από αυτήν την άποψη, έχει ενδιαφέρον να δούμε τι έκανε και τι δεν έκανε ο Πανιώνιος για να φτάσει στο «θαύμα του 2017». Γιατί έχω την αίσθηση πως όσα έκανε η διοίκηση του ιστορικού συλλόγου δεν ήταν και πολύ «ελληνικά». Πρώτον, προτίμησε να συνεχίσει να αγωνίζεται στην πρώτη κατηγορία από το να κηρύξει πτώχευση και να υποβιβαστεί στην Γ΄ Εθνική, αξιοποιώντας σχετική νομοθετική ρύθμιση που επιτρέπει στις ανώνυμες ποδοσφαιρικές εταιρείες να «βαράνε κανόνι», να πέφτουν δύο κατηγορίες και να επανέρχονται δριμύτερες απαλλαγμένες από σημαντικό μέρος των χρεών τους. Είναι η συνταγή που ακολούθησαν προσφάτως δύο εξίσου ιστορικές ομάδες, η ΑΕΚ και ο Αρης (ο τελευταίος συνεχίζει να αγωνίζεται στη Football League).
Δεύτερον, επένδυσε υποχρεωτικά στο εγχώριο έμψυχο δυναμικό, κοινώς στους «πιτσιρικάδες» και στους Ελληνες. Χωρίς την απαραίτητη άδεια δεν του επιτρεπόταν να κάνει ελεύθερα μεταγραφές, με αποτέλεσμα να εστιάσει σε νέους, ηλικιακά, παίκτες. Φαίνεται ότι η δουλειά στην ανίχνευση ταλέντων ήταν περισσότερο από εξαιρετική. Κάθε σεζόν ο Πανιώνιος «παράγει» 4-5 παίκτες πρώτης γραμμής, που στη συνέχεια μεταπωλεί σε πιο εύρωστες οικονομικά ομάδες, μειώνοντας έτσι σιγά σιγά το κάποτε δυσθεώρητο χρέος του.
Τρίτον, οι άνθρωποι της ομάδας δεν είπαν ποτέ μεγάλα λόγια και ακόμη και σήμερα, που ο σύλλογος ζει μεγάλες στιγμές, διατηρούν χαμηλό προφίλ.
Ποιος είπε ότι το ξεχαρβαλωμένο ελληνικό πρωτάθλημα δεν έχει να δώσει μαθήματα;