Πες μου τι σακίδιο έχεις, να σου πω ποιος είσαι. Στη μνημονιακή Ελλάδα, π.χ., μπορεί να είσαι υπουργός, ενθουσιώδης ποδηλάτης ή από εκείνους που υιοθετούν την επιστροφή των backpacks στην πιο εξελιγμένη και στυλιστικά «ψαγμένη» εκδοχή τους.
Στις δύο τελευταίες περιπτώσεις, η τάση είναι διεθνής και μια απογευματινή βόλτα στη γεμάτη από πολυτελή brands rue du Faubourg Saint-Honoré στο Παρίσι πρόσφατα ήταν «αποκαλυπτική»: στον Berluti, π.χ., τον αντρικό οίκο γνωστό για υποδήματα πολυτελείας από τα τέλη του 19ου αιώνα, η εγκατάσταση στη βιτρίνα περιείχε ένα και μόνο αντικείμενο, ένα δερμάτινο σακίδιο σε χρώμα «ζεστό» καφέ. Λίγες Rive droite βιτρίνες πιο κάτω, ένα backpack σε πιο χίπστερ εκδοχή –δέρμα «βουτηγμένο» σε ασήμι– είχε βρει περίοπτη θέση στη βιτρίνα του Saint Laurent, ενώ σακίδια ήταν τα πρώτα προϊόντα τα οποία θα αντίκριζε κάποιος αν είχε κέφι για μια επίσκεψη στην μπουτίκ της Prada στον ίδιο δρόμο.
«Επειδή η μόδα είναι στην ελευθερία του πνεύματος και της κίνησης, το σακίδιο ποτέ δεν ήταν τόσο της μόδας», παρατηρούσε πρόσφατα η διαδικτυακή πλατφόρμα της γαλλικής Vogue, ενώ η βρετανική «αδελφή» της το έθεσε ως εξής: «Ο χειροπράκτης σας θα σας πει ότι ποτέ δεν έφυγε (το σακίδιο) από τη μόδα, αλλά εμάς δεν μας έπεισε μέχρι που είδαμε τη νάιλον, με μονόγραμμα βερσιόν, της Burberry».
Εχουν περάσει πολλά χρόνια από το πρώτο backpack με φερμουάρ –δύο φερμουάρ για την ακρίβεια– που σχεδιάστηκε το 1938 από τον Τζέρι Κάνινγχαμ, ο οποίος μεγάλωσε σε ορειβατική οικογένεια στο Κολοράντο των Ηνωμένων Πολιτειών. Σήμερα, εταιρείες όπως η Soot προτείνουν το Electropack, ένα σακίδιο το οποίο έχει τη δυνατότητα να φορτίσει κινητές συσκευές μέχρι και δύο εβδομάδες εκτός δικτύου ενέργειας, ενώ σακίδια σήμερα μετατρέπονται και σε ποδήλατα.
Αν το σούπερ σακίδιο της Ντόρας χωράει ό,τι ακριβώς χρειάζεται η μικρή εξερευνήτρια για να φέρει μαζί με τους φίλους της εις πέρας κάθε δύσκολη αποστολή, τι θα πρέπει να προσφέρει ένα «βασικό» backpack στον σύγχρονο καταναλωτή; Χώρο, μοιρασμένο βάρος, θήκες για λάπτοπ, ταμπλέτα και τηλέφωνο και προστασία από τη βροχή είναι μια καλή αρχή.
Στο μεταξύ, στη βιομηχανία της μόδας το σακίδιο μετατρέπεται εύκολα σε εξαιρετικό «καμβά» για να «παίξει» κανείς με λογότυπα αλλά και ντιζάιν γενικότερα. H Prada, π.χ., έχει χρησιμοποιήσει μεγάλες παγέτες, η Chanel έχει δουλέψει με γκράφιτι, ενώ η Eastpak, εταιρεία που ειδικεύεται στο είδος, προτείνει σακίδια με μοτίβο λεοπάρδαλης.
Και ενώ το σακίδιο παραμένει απαραίτητος σύντροφος μαθητών και φοιτητών, αλλά και συνειδητή επιλογή πολλών εργαζομένων, κάποιοι στυλίστες αποθαρρύνουν τους άντρες από το να το χρησιμοποιούν με κοστούμι ή σακάκι, για καθαρά πρακτικούς λόγους – τσαλακώνονται τα υφάσματα και χαλάνε οι βάτες.
Στην Ελλάδα το σακίδιο ξεπέρασε τον εκπαιδευτικό και εκδρομικό του χαρακτήρα, για να γίνει σύμβολο μιας νέας πολιτικής κουλτούρας που οδηγεί σε μια γενικότερη αίσθηση απαλλαγής από το πρωτόκολλο. Ενας από τους πρωτοπόρους της τάσης ήταν ο ιδρυτής του Ποταμιού Σταύρος Θεοδωράκης, ενώ υποστηρικτές του νέου κώδικα στυλιστικής συμπεριφοράς αναδείχτηκαν υπουργοί όπως ο Γιώργος Σταθάκης, ο Πάνος Σκουρλέτης και το κατεξοχήν fashion icon της κρίσης, ο Γιάνης Βαρουφάκης, μεταξύ άλλων. Το κόκκινο Kipling σακίδιο του Ευκλείδη Τσακαλώτου έχει τραβήξει κι αυτό με τη σειρά του τα φλας – ο σημερινός υπουργός Οικονομικών αγαπάει το κόκκινο στα αξεσουάρ, καθώς και η θήκη της ταμπλέτας του αλλά και ένα λουράκι ρολογιού έχουν το ίδιο χρώμα.
Εκτός βουλευτικών εδράνων, η μεγάλη ροή ποδηλατών στους ειδικούς ποδηλατόδρομους που αναπτύχθηκαν τα τελευταία χρόνια ανά την Ελλάδα έχει παίξει τον δικό της ρόλο στην αυξανόμενη χρήση σακιδίων. Αγνωστο παραμένει αν ο πρώτος ποδηλατόδρομος στην πρωτεύουσα που αναμένεται να ενώσει τη «βόρεια» Κηφισιά με το «νότιο» Φάληρο θα συνοδεύεται από κάποια ειδική συλλογή σακιδίων με θέμα «σωστό στυλ για αστική επιβίωση». ■