Το σάουντρακ της Κυριακής

2' 24" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Aν έφτιαχνα το Λεξικό της Κυριακής, η δική μου Κυριακή θα ήταν φτιαγμένη από τις λέξεις:

Αθλητική Κυριακή. Για μένα η Κυριακή έχει ήχο… Tο σήμα της εκπομπής, ίδιο και απαράλλαχτο από τα παιδικά μου χρόνια, σημαίνει μόνο ένα πράγμα: η μέρα τελείωσε. Αθλητική Κυριακή έβλεπε ο πατέρας μου. Τώρα βλέπει ο γιος μου. Το σήμα αντηχεί και ο έφηβος περιμένει πώς και τι να παρακολουθήσει. Κάνουμε πολλά και άγρια παζάρια για το ποια ώρα θα πρέπει να κλείσει η τηλεόραση και να εκτιναχθεί (επιτέλους) στο δωμάτιό του.

Αργία. Ακόμα θυμάμαι τη μέρα (ήμουν στο Δημοτικό) που μας ανακοίνωσαν στην προσευχή ότι στην επίσημη αργία της Κυριακής θα προστεθεί (γιούπι!) και το Σάββατο. Σαββατοκύριακο: για μένα, τότε φτιάχτηκε η λέξη. Τσιρίξαμε στην αυλή, σηκώσαμε τα χέρια ψηλά, στην αρχή μάλλον δεν το πιστεύαμε. Στις διακοπές, όταν χάνω τις μέρες, όταν μπερδεύω την καθημερινή με Κυριακή, τότε μονάχα ξέρω ότι ξεκουράστηκα. 

Γρίλιες. Τις Κυριακές η μαμά μάς έστελνε στο κρεβάτι νωρίς. Αδύνατον να κοιμηθώ. Τις άλλες μέρες ήταν λίγο πιο εύκολο. Τις Κυριακές κουκουλωνόμουν και κοιτούσα μέσα από τις γρίλιες τα φώτα απέναντι. Πού να το εξηγήσω στον γιο μου, θα του φανεί χαζό: δεν άκουγα μουσική, δεν έβλεπα τηλεόραση – ούτε καν διάβαζα. Κολλούσα το μάτι μου στο τζάμι (κάτω από το πάπλωμα) και κοιτούσα έξω. Χίλιες ιστορίες περίμεναν εκεί. 

Καιρός. Η Κυριακή με βροχή είναι για χουχούλιασμα. Βαραίνουν τα σκεπάσματα –έξω σκοτεινιά–, είναι ωραία χωρίς το ξυπνητήρι, στα ζεστά σεντόνια. Η Κυριακή με ήλιο είναι για βόλτα. Βουνό (Χορτιάτης) ή θάλασσα (Περαία). Στην παραλία με φίλους. Στην Ανω Πόλη, για τσίπουρα. Ηλιος πανηγυρικός και το ντιν των ποτηριών που τσουγκρίζουν.

Σχολείο. Για μένα η Κυριακή μυρίζει πάντα σχολείο: τετράδια που πρέπει να μπουν στην τσάντα, μολύβια που πρέπει να ξυστούν, μαζί και η τελευταία επανάληψη. Κάπως θα λέγεται το σύνδρομο αυτό. Ισως να φταίει το ότι είμαι καθηγήτρια: το απόγευμα της Κυριακής ετοιμάζω την τσάντα και τα ρούχα μου για τη Δευτέρα. Βάζω το ξυπνητήρι στις 7. Την 1η ώρα τη Δευτέρα οι μαθητές είναι συνήθως σε καταστολή. Ολοι το ξέρουν.

Ψητό της κατσαρόλας. Την Κυριακή η μαμά μαγείρευε ψητό της κατσαρόλας με ρύζι και πατάτες τηγανητές. Πατούσε με το κουτάλι το ρύζι σε ένα φλιτζάνι. Το αναποδογύριζε κι αυτό μεταμορφωνόταν σε ένα περιποιημένο βουνό με σάλτσα ντομάτας και ροδέλες από βραστό καρότο στην κορυφή. Τα πρωινά της Κυριακής ο μπαμπάς μάς πήγαινε στην παιδική χαρά. Την ώρα που επιστρέφαμε, βρίσκαμε σερβιρισμένο το κυριακάτικο φαγητό στο τραπέζι. Στο μεταξύ η μαμά είχε κάνει όλες τις δουλειές – λες και υπήρχε ένα μαγικό χέρι στο σπίτι. Τότε ακόμη κανείς δεν τη βοηθούσε, ήμασταν όλοι γαϊδούρια – μόνο που το κατάλαβα μετά.

Η Κυριακή έχει soundtrack: «Lazing on a Sunday afternoon» των Queen. Ακούγεται στη διαπασών, σε λούπα.                      ■

* Το τελευταίο βιβλίο της Σοφίας Νικολαΐδου «Χορεύουν οι ελέφαντες» κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Μεταίχμιο. 

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή