Ο δημοσιογράφος των Financial Times ρωτάει τον υπουργό Οικονομικών των ΗΠΑ Στίβεν Μνούτσιν: «Πιστεύετε ότι το ΔΝΤ πρέπει να συμμετάσχει στη χρηματοδότηση της τελευταίας διάσωσης της Ελλάδας;». Ο υπουργός απαντάει: «Εχω εντυπωσιαστεί ότι σας πήρε 42 λεπτά να με ρωτήσετε για την Ελλάδα». Ισως το μόνο χαρτί που έχει απομείνει στη χώρα είναι ότι δεν υπάρχει κανείς από όσους κάθονται σε πολυθρόνες υψηλής ευθύνης που να μη γνωρίζει ότι κάποια στιγμή θα χρειαστεί να κάνει κάτι για την ελληνική υπόθεση που δεν λέει να κλείσει όπως κάθε πραγματική πληγή που κακοφορμίζει.
Ο κ. Μνούτσιν επιβεβαιώνει την πεποίθηση που είχαμε διατυπώσει όταν ανέλαβε η κυβέρνηση Τραμπ. Ο ίδιος, όπως και ο άλλος ισχυρός παράγοντας της κυβέρνησης, ο υπουργός Εμπορίου Ουίλμπορ Ρος, πιστεύουν πως ναι μεν το Ταμείο οφείλει να παραμείνει στο «προσκεφάλι» της Ελλάδας, με την προϋπόθεση όμως ότι οι πολιτικοί «μας» θα κάνουν, επιτέλους, όσα τους ζητούνται επί τόσα χρόνια, προκειμένου να συνέλθει η χώρα από την κρίση χρέους αλλά κυρίως από τις πολλαπλές αδυναμίες των παραγωγικών της δομών, που εμποδίζουν την επιστροφή σε μια κάποια κανονικότητα.
Η κατάσταση στην αντίπερα όχθη του Ατλαντικού έχει αλλάξει ριζικά. Η νέα κυβέρνηση δεν πρόκειται να μιμηθεί την κυβέρνηση Ομπάμα, που έτρεχε κάθε τόσο για να πιέσει τους Γερμανούς ώστε να είναι πιο «χαλαροί» και τους Ευρωπαίους να αναλάβουν όλες τις ευθύνες τους και ιδιαιτέρως την αναχρηματοδότηση του βαρύτατου κρατικού χρέους της Ελλάδας. Ούτε που έχουν κάποια ιδιαίτερη συμπάθεια στην κυβέρνηση Τσίπρα ούτε που τους διασκεδάζουν οι χειραψίες Καμμένου – Πατούλη και το μόνο που τους απασχολεί είναι οι κίνδυνοι εμπλοκής τους με τα ευρύτερα προβλήματα της περιοχής και, ενδεχομένως, η απόκτηση εναλλακτικής επιχειρησιακής βάσης σε ελληνικό έδαφος σε περίπτωση που τα πράγματα στην Τουρκία πάρουν νέα αρνητική τροπή.
«Ενθαρρύνουμε το ΔΝΤ να συζητάει με την ευρωπαϊκή πλευρά αφού πιστεύουμε ότι πρόκειται κατ’ αρχήν για ευρωπαϊκό ζήτημα», προσέθεσε ο κ. Μνούτσιν στην ίδια προχθεσινή συνέντευξη, για να σημειώσει ότι η αμερικανική κυβέρνηση δεν έχει υπόψη της, ακόμη, κάποιο συγκεκριμένο σχέδιο δράσης «πέραν κάποιων ιδιωτικών συζητήσεων», τις οποίες προφανώς έχει κάνει με παράγοντες των διεθνών κεφαλαιαγορών, με τους οποίους άλλωστε ο συγκεκριμένος αλλά και άλλα μέλη της κυβέρνησης Τραμπ διατηρούν άψογες σχέσεις συνεργασίας.
Μέχρι εκεί! Οι συνεργάτες του Αμερικανού υπουργού είναι γνωστοί ιέρακες (σημειώματα 5ης και 6ης Απριλίου) της μη ανάμειξης του Ταμείου στα εσωτερικά προβλήματα των κρατών, ιδίως μάλιστα των πλουσίων και όσων εξαπατούν τους ψηφοφόρους εγκαταλείποντας πίσω τους δυσθεώρητα χρέη. Το επιτελείο Τσίπρα θα κάνει καλά να βιαστεί να κλείσει τη συμφωνία όσο ακόμη συντηρείται μια ομίχλη συνενοχής.