Νέες ταινίες: Μια παράξενη κυνηγός και το έγκλημα στην Ινδονησία

Νέες ταινίες: Μια παράξενη κυνηγός και το έγκλημα στην Ινδονησία

3' 13" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Μήνα ντοκιμαντέρ θα μπορούσαμε να πούμε ότι διανύουν οι ελληνικές αίθουσες, καθώς, μετά τα δύο της προηγούμενης εβδομάδας, άλλο ένα ζευγάρι ταινιών τεκμηρίωσης έρχεται σήμερα· η μία μάλιστα με δύο χρόνια καθυστέρηση. Μαζί τους κι ένα βιογραφικό δράμα του Ιταλού Μάρκο Μπελόκιο, o οποίος μεταφέρει στην οθόνη μια νουβέλα του Μάσιμο Γκραμελίνι.

Ξεκινώντας από τα ντοκιμαντέρ, αρχικά μεταφερόμαστε στις επιβλητικές εκτάσεις της μογγολικής στέπας όπου ένα δεκατριάχρονο κορίτσι έχει βαλθεί να γίνει «Η κυνηγός με τον αετό» (***). Η Αϊσολπάν ζει νομαδικά με την οικογένειά της, ακολουθώντας παραδόσεις που πηγαίνουν ολόκληρες χιλιετίες πίσω στον χρόνο. Η πιο εντυπωσιακή από αυτές είναι αναμφίβολα το κυνήγι με τους χρυσαετούς, τους οποίους οι ίδιοι εκπαιδεύουν και αναθρέφουν σαν παιδιά τους. Το κυνήγι ωστόσο είναι εδώ και αιώνες καθαρά ανδρική υπόθεση. «Οι γυναίκες μένουν στο σπίτι, μαγειρεύουν, αρμέγουν την αγελάδα, κόβουν ξύλα…» ακούμε να λέει ένας ηλικιωμένος άνδρας από τη φυλή της Αϊσολπάν. Ο πατέρας του κοριτσιού, αντιθέτως, είναι πεπεισμένος πως η κόρη του είναι ικανή να γίνει εξίσου επιδέξια κυνηγός με κάθε αγόρι, αρκεί να έχει αρκετή θέληση και την κατάλληλη καθοδήγηση.

Η κάμερα του Οτο Μπελ ακολουθεί τους δυο τους σε όλη τη διαδικασία της μύησης στην αρχαία παράδοση. Με εντυπωσιακά επίγεια αλλά και εναέρια πλάνα, παρακολουθούμε αρχικά το ριψοκίνδυνο πιάσιμο του νεαρού αετόπουλου από την ίδια την κοπέλα και στη συνέχεια την εκπαίδευσή του. Με ατσάλινη θέληση και επιμονή οι δυο τους θα γίνουν ομάδα, θα λάβουν μέρος στο διάσημο φεστιβάλ του Χρυσού Αετού και τέλος θα ταξιδέψουν μέσα σε φοβερά αντίξοες συνθήκες για το πρώτο αληθινό κυνήγι στο χιονισμένο απέραντο της στέπας.

Το δεύτερο ντοκιμαντέρ αυτής της εβδομάδας είναι το υποψήφιο για Οσκαρ (2016) «Η όψη της σιωπής» (****) του Τζόσουα Οπενχάιμερ. O Αμερικανός σκηνοθέτης συμπληρώνει το αριστουργηματικό «Τhe Act of Killing» με μια ιστορία μέσα από τα μάτια της «άλλης πλευράς». Συνοπτικά: Στην Ινδονησία του 1965, η στρατιωτική χούντα παίρνει την εξουσία και ευθύς επιδίδεται στην εξολόθρευση των εχθρών της. Περισσότεροι από 1 εκατομμύριο κομμουνιστές σφαγιάζονται μέσα σε ένα χρόνο, σε μαζικές εκτελέσεις οι οποίες ακόμα και σήμερα περιβάλλονται στη χώρα με τον μανδύα της «δικαιοσύνης». Στην ταινία, ο Οπενχάιμερ ακολουθεί με την κάμερά του τον Αντι, αδελφό ενός εκ των θυμάτων, ο οποίος συναντά και συνομιλεί με εκτελεστές της εποχής.

Οι συγκλονιστικές, ωμές περιγραφές αλλά και ο τρόπος που αυτές δένονται με την καθημερινότητα των συγγενών των θυμάτων είναι εκείνα που διακρίνουν την «Οψη της σιωπής». Ακόμα η γενναιότητα των αποκαλύψεων, μέσα σε ένα περιβάλλον φανερά εχθρικό, είναι παραδειγματική καθώς ο σκηνοθέτης γνωρίζει στην εντέλεια το θέμα του. Το γεγονός δε πως ο Αντι εξετάζει ως οφθαλμίατρος την όραση των εκτελεστών κατά τις συνομιλίες τους φαντάζει σχεδόν σουρεαλιστικά ειρωνικό.

Στο «Ονειρα γλυκά» (***) o Μάρκο Μπελόκιο ασχολείται με την επίδραση του τραύματος της παιδικής ηλικίας. Ο μικρός Μάσιμο περνάει την καθημερινότητα παίζοντας και κάνοντας βόλτες με τη μητέρα του, η οποία τον λατρεύει. Ο θάνατος ωστόσο θα την πάρει ξαφνικά μακριά του, με τον ίδιο να μην ξεπερνά ποτέ την απώλεια. Πολλά χρόνια αργότερα και καθώς οι περιστάσεις θα ανοίξουν και πάλι την παλιά «πληγή», ο Μάσιμο θα αναζητήσει ανακούφιση στο πρόσωπο μιας συμπονετικής γιατρού. Ο Μπελόκιο δομεί το δράμα του γύρω από την υποδειγματική, χαμηλότονη ερμηνεία του Βαλέριο Μαστραντρέα. Ο ενήλικος Μάσιμο παρουσιάζεται σε διαφορετικές στιγμές της ζωής του, όλες στοιχειωμένες από το τραγικό γεγονός των παιδικών του χρόνων, με τη λύτρωση να έρχεται μόνο μέσα από την αλήθεια και τη συνειδητοποίηση.

CINEMA ALERT

Τον Μαρκ Γουόλμπεργκ τον συναντάμε αυτήν την εβδομάδα στη «Μέρα των ηρώων», όπου υποδύεται τον αρχιφύλακα Τόμι Σόντερς, μέλος της ομάδας που αναζητεί τους δράστες μετά τη βομβιστική επίθεση στον Μαραθώνιο της Βοστώνης το 2013. Τα τελευταία χρόνια, ωστόσο, περισσότερο ενδιαφέρον έχει η δραστηριότητά του ως παραγωγού. Με ταινίες όπως τα «Prisoners», «Ο μόνος επιζών» και τηλεοπτικές σειρές σαν το «Boardwalk Empire» και το «Entourage» στο ενεργητικό του, δείχνει ότι στον συγκεκριμένο τομέα τα καταφέρνει και με το παραπάνω.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή