Δεκαεπτά χρόνια μετά την απελευθέρωση της σταθερής τηλεφωνίας στην Ελλάδα, όλα δείχνουν ότι η στρατηγική απελευθέρωσης της αγοράς ήταν σε μεγάλο βαθμό επιτυχής. Οι υποδομές έχουν αναβαθμιστεί ουσιαστικά, ο ανταγωνισμός ακόμη καλά κρατεί και οι καταναλωτές γίνονται δέκτες όλο και καλύτερων προσφορών. Ο ΟΤΕ πλέον, παρότι είναι ο σημαντικότερος πάροχος στην αγορά, δεν διαθέτει τη δεσπόζουσα θέση του παρελθόντος, παρά το γεγονός ότι οι παίκτες στην αγορά έχουν περιοριστεί σε μόλις πέντε.
Τα στοιχεία επιβεβαιώνουν την αποτελεσματική λειτουργία της τηλεπικοινωνιακής αγοράς. Οι επιχειρήσεις, αν και έχουν μείνει λιγοστές, διαθέτουν ισχυρή θέση στην αγορά. Ο κυρίαρχος πάροχος στο τέλος του 2016 είχε μερίδιο περίπου 54% στις τηλεφωνικές γραμμές, αλλά υπολείπεται στις ευρυζωνικές συνδέσεις με μερίδιο περίπου 44%. Εκεί οι εναλλακτικοί πάροχοι, χάρις στις πιο επιθετικές πολιτικές τους, κατάφεραν ν’ αποσπάσουν μεγαλύτερο μερίδιο αγοράς. Οι ευρυζωνικές συνδέσεις των εναλλακτικών παρόχων ξεπερνούν τα 2 εκατ. ευρώ, ενώ του ΟΤΕ ανέρχονται σε 1,6 εκατ. Αντίθετα, ο ΟΤΕ κυριαρχεί στις τηλεφωνικές συνδέσεις (αποκλειστική χρήση φωνής), κυρίως ως κληρονομιά του μονοπωλίου του και σε περιοχές όπου δεν επενδύουν συστηματικά οι εναλλακτικοί πάροχοι.
Ο καλύτερος δείκτης που καταδεικνύει την πορεία της απελευθέρωσης είναι αναμφίβολα ο τιμάριθμος. Ο τελευταίος, σύμφωνα με τα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ, υποχωρεί από το 1999 μέχρι σήμερα. Συγκεκριμένα, ο υποδείκτης τιμών καταναλωτή για τις επικοινωνίες έχει υποχωρήσει κατά 25% από το 1999 και μετά, ενώ αντίθετα ο γενικός δείκτης τιμών καταναλωτή έχει διευρυνθεί την ίδια περίοδο κατά 43%. Η μόνη περίοδος που ο υποδείκτης των επικοινωνιών παρουσιάζει μια μικρή άνοδο, της τάξης των 4-5 μονάδων, είναι η περίοδος 2009-2011, αμέσως δηλαδή μετά την εφαρμογή της υπέρμετρης φορολογίας στην κινητή τηλεφωνία. Η ίδια τάση, αλλά με μικρότερη ένταση, παρουσιάζεται στους πρώτους μήνες του 2017 (+2 έως 3 μονάδες), με την επιβολή του τέλους φορολογίας 5% επί των λογαριασμών της σταθερής τηλεφωνίας.
Η τάση αυτή είναι ορατή και στους καταναλωτές, χάρις στις προσφορές που λαμβάνουν σε καθημερινή βάση. Οι υπηρεσίες που λαμβάνουν σήμερα, με αντίτιμο λίγες δεκάδες ευρώ τον μήνα, πριν από δέκα χρόνια απαιτούσαν λογαριασμούς εκατοντάδων ευρώ για το ίδιο σετ υπηρεσιών, εφόσον μάλιστα αυτό ήταν (τεχνολογικά) διαθέσιμο.
Παρά τη θετική επίδραση της απελευθέρωσης της αγοράς, η χώρα υστερεί ακόμη σε υποδομές. Αυτό είναι φανερό και στις ευρωπαϊκές στατιστικές, όπου εμφανίζεται ουραγός π.χ. στα δίκτυα νέας γενιάς. Προς την κατεύθυνση αυτή συνέτεινε το γεγονός ότι κανένας ισχυρός πάροχος δεν ήρθε το 2000 να προκαλέσει τον ΟΤΕ στις υποδομές. Πιθανώς επειδή έκριναν ότι η ελληνική αγορά είναι μικρή. Αυτό, συν το γεγονός ότι η χώρα δεν είχε επενδύσει σε καλωδιακά δίκτυα (π.χ. τηλεόρασης), την έχει καταδικάσει σε μια ένδεια εξελιγμένων υποδομών.
Η κατάσταση αυτή πιθανώς να αλλάξει τώρα που οι επιχειρήσεις Vodafone και Wind φέρονται αποφασισμένες να επενδύσουν στις δικές τους υποδομές (σταθερής τηλεφωνίας). Αυτό είναι κάτι που μπορεί να φανεί σε μία τριετία έως πενταετία. Η οικονομική κρίση ωστόσο δεν συνιστά αρωγό προς αυτή τη κατεύθυνση.