Η οικογένεια Σικιαρίδη και τα Ελληνικά Υφαντήρια «επιστρέφουν» στην Πειραιώς

Η οικογένεια Σικιαρίδη και τα Ελληνικά Υφαντήρια «επιστρέφουν» στην Πειραιώς

2' 30" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Ακούγεται κλισέ, αλλά η ιστορία πίσω από τα «Ελληνικά Υφαντήρια» μοιάζει με παραμύθι. Πηγαίνει πίσω στον χρόνο, στον 19ο αιώνα και στην κοσμοπολίτικη Οθωμανική Αυτοκρατορία. Εκβάλλει στην οδό Πειραιώς, στο κτιριακό συγκρότημα όπου τις τελευταίες δεκαετίες στεγάζεται η Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών, εκεί όπου η οικογένεια Σικιαρίδη και η οικογένεια Αμπαζόγλου, δεμένες με γάμους μεταξύ τους, ίδρυσαν μία από τις θρυλικές εριουργίες.

«Η documenta μάς ζήτησε να κάνουμε μια σύντομη ταινία για τον χώρο που ανήκε κάποτε στην οικογένειά μας», λέει η αρχιτέκτων Ελισάβετ Σικιαρίδη, που μαζί με τον αδελφό της Σίμο Σικιαρίδη είναι οι αφηγητές στο διάρκειας 18 λεπτών ντοκιμαντέρ «Fabric». Η ταινία προβάλλεται στον χώρο της Παλιάς Βιβλιοθήκης της ΑΣΚΤ (Πειραιώς 256) κατά τη διάρκεια της documenta και συνοδεύεται από μια μικρή έκθεση. Είναι ο κύκλος ζωής των «Ελληνικών Υφαντηρίων», αλλά παράλληλα είναι μία ιστόρηση του μεγάλου επιχειρηματικού κάδρου μέσα στο οποίο δρούσαν οι αστοί υπήκοοι της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Είναι η εστίαση στον ρόλο της Αθήνας μετά το 1922 και την εκβιομηχάνιση με τα πολλά εργατικά χέρια των προσφύγων, είναι η κοινωνική ανταπόδοση των παλαιών αστών, είναι, τέλος, το εργασιακό ήθος. «Ομόνοια, Πίστις, Εργασία», διαβάζουμε σε ένα μαρμαρόγλυπτο ρητό που διασώζεται ακόμη στα ερείπια της ΑΣΚΤ.

«Το ντοκιμαντέρ παρουσιάζει την ιστορία του εργοστασίου “Ελληνικά Υφαντήρια” αλλά και την ιστορία της οικογένειάς μας, που, ξεκινώντας από την Ανατολική Καππαδοκία, με σταθμούς στην Κωνσταντινούπολη και στη Βηρυττό, εγκαταστάθηκε στα μέσα της δεκαετίας του 1920 στην Αθήνα και ίδρυσε την επιχείρηση», λέει η Ελισάβετ Σικιαρίδη.

Ιδρυτής του εργοστασίου ήταν ο Σίμος Σικιαρίδης, παππούς των αφηγητών. Πριν από το 1924 οι δουλειές απλώνονταν από την Οθωμανική Αυτοκρατορία στη Δύση, από όπου αγοράζονταν τα υφάσματα. Αλλά όταν οι οικογένειες Σικιαρίδη και Αμπαζόγλου αποφασίζουν να εγκατασταθούν στην Αθήνα, γεννιέται η ιδέα της παραγωγής μαλλιού για την κατασκευή υφασμάτων. Είναι η στιγμή που τα «Ελληνικά Υφαντήρια» συνδράμουν στην εκβιομηχάνιση της χώρας. Οι Αμπαζόγλου είχαν μεγάλη δράση ως έμποροι σιτηρών στην Κωνσταντινούπολη. Διαθέτουν το μέγαρο Cercle d’Orient και το Cinema Emek στο Πέραν, καθώς και ακίνητα στην Πρίγκηπο. Οι Σικιαρίδηδες αναπτύσσουν μεγάλη δραστηριότητα μέσα στην Ανατολία και τη Βηρυττό, τα δίκτυα της εποχής είναι πυκνά. Οταν έρχονται στην Αθήνα, αγοράζουν οικόπεδα στην Πειραιώς. Σε μερικά χτίζουν το εργοστάσιο και την κατοικία τους και τα άλλα τα πωλούν σε άλλες βιομηχανίες. Ιδρύουν το Σικιαρίδειο Ιδρυμα με στόχο αρχικά να περιθάλπει παιδιά που έπασχαν από τράχωμα, αλλά λόγω πολέμου αυτό δεν έγινε. Μεταπολεμικά και έως το 1971, το Ιδρυμα προστατεύει παιδιά που κινδυνεύουν από φυματίωση. Η οικογένεια επενδύει και στο κέντρο της Αθήνας και χτίζει το πρωτοποριακό «Ρεξ». Στη Βηρυττό ιδρύεται το 1951 η Ελληνική Κοινοτική Σχολή Αναστασία Σικιαρίδου.

Παρά το rebranding σε «Αγγλοελληνική Εριουργία Α.Ε.», το εργοστάσιο σταδιακά χάνει τον βηματισμό του στην αγορά, το άνοιγμα στο πρετ-α-πορτέ αποτυγχάνει και το 1981 έρχεται η πτώχευση. Χάρη στον Νίκο Κεσσανλή, που αναζητούσε χώρο για την ΑΣΚΤ, ο χώρος διασώζεται, αγοράζεται από το κράτος και από το 1992 στεγάζει τη Σχολή.

«Δεν έμεινε σχεδόν τίποτε από την ιστορία της οικογένειας», λέει η Ελισάβετ Σικιαρίδη. «Αλλά ο χώρος έχει βρει την ιδανική λειτουργία».

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή