Δεν θα ’πρεπε να παραξενεύονται στην κυβέρνηση, ούτε βέβαια να ενοχλούνται, που το ωραίο τους αφήγημα, με τίτλο «Πλεόνασμα πλεονασμάτων» (κατά το «Ασμα ασμάτων»), αντί να προκαλεί μαζικό ενθουσιασμό, γίνεται δεκτό με κάτι ανάμεσα σε θυμό και ειρωνεία. Οσοι εκ των στυλοβατών της έχουν μνήμη, έστω αυτήν την ημιεπιλεκτική μνήμη μεν την οποία έχει μάθει να πορεύεται το ανθρώπινο γένος, δεν μπορεί παρά να θυμούνται τα μισά έστω απ’ όσα οι ίδιοι κατήγγελλαν για τα πλεονάσματα που επίσης θριαμβολογώντας και επίσης αναίτια πρόβαλλε η προ αυτών κυβέρνηση, της Ν.Δ. και του ΠΑΣΟΚ. Και όσοι έχουν επιπλέον μάτια για να βλέπουν και αυτιά για ν’ ακουν, δεν ανήκουν δηλαδή στη φλαμπουράρεια κατηγορία εκείνων που αρκούνται στις πληροφορίες που τους προσφέρουν οι ψευδαισθήσεις τους, θα έχουν ήδη διαπιστώσει πως η ευημερία των αριθμών δεν αποτυπώνεται σε καμία πτυχή του πραγματικού κοινωνικού βίου.
Στένεμα παραμένει το στένεμα, και έλλειμμα το έλλειμμα της ελληνικής οικογένειας, αν εξαιρεθούν οι ανέκαθεν ευτυχούντες υπερπεντακοσιομέδιμνοι, που ο πατριωτισμός τους εξάγει το κεφάλαιό του σε τράπεζες ασφαλείς. Μπορεί, στο επίπεδο των αριθμών και της στατιστικής, το πλεόνασμα να ξεπέρασε πέντε και δέκα φορές τον μνημονιακό στόχο, και να έμειναν έτσι ικανοποιημένες οι Βρυξέλλες, πρόκειται όμως για ένα φαινομενικό, επίπλαστο απόθεμα. Είναι γραφτό δε (δηλαδή υπογεγραμμένο στα σκληρά συμβόλαια της χώρας με τους πιστωτές της) να μη μετατραπεί σε μερικώς ανακουφιστικό κοινωνικό μέρισμα, προς υποστήριξη των πλέον αδυνάμων έστω.
Τα παραπανίσια ποσά, που προέκυψαν πρωτίστως από τη βίαιη υπερφορολόγηση (εν συγκρίσει με το 2015, το 2016 εισπράχτηκαν από φόρους, είτε στην παραγωγή και στις εισαγωγές είτε στο εισόδημα και στην περιουσία, επιπλέον 2,81 δισ. ευρώ) και σε πολύ μικρό βαθμό ενισχύθηκαν από τη διαφημιζόμενη «πάταξη της λαμογιάς», προορίζονται για να αποπληρωθούν οι τόκοι των δανείων. Το ετοιμόρροπο κοινωνικό κράτος, όπως μορφοποιείται στην περίθαλψη και την εκπαίδευση, θα πρέπει να αποδιαλυθεί, πριν μας επιτραπεί να υποστυλώσουμε τα υπολείμματά του. Και το κρυφό έλλειμμα το οποίο οφείλεται στις εκατοντάδες χιλιάδες συντάξεις που δεν έχουν αποδοθεί στους δικαιούχους, θα ξεπεράσει σίγουρα το ένα δισ. πριν αποφασιστεί ότι θα ήταν ανθρώπινο, πολύ ανθρώπινο, να συνταξιοδοτηθούν εν ζωή όσοι το δικαιούνται. Περιττός λοιπόν ο πλεονασματικός ενθουσιασμός. Και τότε και τώρα.