«Παγωμένες» διατηρεί και η νέα συμφωνία με τους δανειστές τις αρχές της επεκτασιμότητας και της ευνοϊκότερης ρύθμισης των συλλογικών συμβάσεων, τουλάχιστον έως το τέλος του προγράμματος. Αν και η κυβέρνηση επεδίωκε έως την τελευταία στιγμή έστω μια «τίμια ισοπαλία» στα εργασιακά, φαίνεται πως τελικά καταγράφει και σε αυτό το πεδίο μια σημαντική ήττα. Και αυτό, γιατί στον τομέα των ομαδικών απολύσεων καταργείται η προέγκριση όχι μόνον από τον εκάστοτε υπουργό Εργασίας (υπουργικό βέτο) αλλά και από το Ανώτατο Συμβούλιο Εργασίας (ΑΣΕ). Η νέα διαδικασία προβλέπει, σύμφωνα με τις πρώτες πληροφορίες, όχι δυνατότητα απόρριψης από το ΑΣΕ, αλλά ελέγχου για το αν τηρούνται όλες οι απαραίτητες νομοθετημένες διαδικασίες. Ετσι, η κυβέρνηση μπορεί να πανηγυρίζει πως τουλάχιστον διατηρήθηκε το προβλεπόμενο ποσοστό επιτρεπόμενων απολύσεων, στο 5% και έως 30 εργαζόμενοι τον μήνα και δεν επαναθεσμοθετήθηκε το λοκ άουτ.
Οσο για την επαναφορά των συλλογικών συμβάσεων, παρά την πρόθεση της υπουργού Εργασίας Εφης Αχτσιόγλου να νομοθετηθεί ρητά ότι από την 1η Σεπτεμβρίου 2018 αίρεται η αναστολή των δύο αρχών, της επεκτασιμότητας και της ευνοϊκότερης ρύθμισης, οι δανειστές αποδέχθηκαν να νομοθετηθεί η διατήρηση της αναστολής που ψηφίστηκε το 2011 για τις συλλογικές διαπραγματεύσεις μέχρι το τέλος του προγράμματος του ESM. Στο αρχικό κείμενο παρέμεναν μάλιστα ανοικτά δύο πολύ σημαντικά θέματα, για να αντιμετωπιστούν από τις επόμενες αξιολογήσεις, ως προαπαιτούμενα. Δεν είναι άλλα από την αύξηση του ελάχιστου ποσοστού που θα απαιτείται για να ληφθεί απόφαση για απεργία από πρωτοβάθμια σωματεία (50%), καθώς και την αναθεώρηση του ισχύοντος πλαισίου για τη διαιτησία.
Η συμφωνία προβλέπει επίσης τη θέσπιση νομοθεσίας που θα επιτρέπει η ταχεία δικαστική διαδικασία που χρησιμοποιείται για να κρίνει τη νομιμότητα των απεργιών να χρησιμοποιείται και για διαφορές που προκύπτουν από την εφαρμογή του άρθρου 656 του Αστικού Κώδικα σε περιπτώσεις απεργιών. Αναφορικά με τον συνδικαλιστικό νόμο, ζητείται να εκσυγχρονιστεί, με τη δημιουργία ψηφιακού μητρώου για συνδικαλιστικές οργανώσεις, ενώ προβλέπεται ο… εξορθολογισμός της εργατικής νομοθεσίας μέσω της κωδικοποίησης του εργατικού δικαίου. Ειδικό κεφάλαιο υπάρχει και για την κοινωνική πρόνοια, με τους δανειστές να ζητούν, βάσει και των συστάσεων της Παγκόσμιας Τράπεζας, κατάργηση των παροχών που αλληλεπικαλύπτονται με το Κοινωνικό Εισόδημα Αλληλεγγύης.