Πώς μπορείς να καταλάβεις ότι είναι Κυριακή χωρίς να τσεκάρεις το ημερολόγιό σου; Μα τα σημάδια της κυριακίλας, της ημέρας-φάντασμα, που περνά και χάνεται, χάνεται και ποτέ δεν πιάνεται, είναι παντού:
Θα έχεις ξυπνήσει πιο νωρίς από το κανονικό, για να σαμποτάρεις την εξέλιξη της ημέρας πριν καν αυτή ξεκινήσει.
Θα έχεις ίχνος πονοκεφάλου, αυτόν που δεν θέλει χάπι, θέλει ΝΑ ΜΗΝ ΕΙΧΕΣ ΞΥΠΝΗΣΕΙ ΤΟΣΟ ΝΩΡΙΣ.
Θα αρχίσουν να χτυπάνε μηνύματα. Είναι από όσους είχατε πει να τα πείτε μέσα στο Σαββατοκύριακο, αλλά αφήσατε το Σάββατο να ξοδευτεί σε κάτι βόλτες στο Νιάρχος, σε κάτι τσίπουρα, στην καλοπέραση, και να τα τώρα. Θα αγνοήσεις τα μηνύματα, διότι είναι Κυριακή και θεωρητικά θα μπορούσες ακόμα να κοιμάσαι.
Θα καθίσεις στον καναπέ κοιτώντας το ταβάνι. Δεν θα πάει καλά, γιατί θα παρατηρήσεις έναν λεκέ στο ταβάνι. Θα ήταν από τις προάλλες που παραπάτησες και εκσφενδονίστηκε η κούπα του καφέ. Κατάφερες να ρίξεις καφέ στο ταβάνι, και μπράβο σου.
Θα βάλεις να δεις ένα επεισόδιο του «Top of the Lake» ή κάτι αντίστοιχο. Θα δεις πέντε.
Θα πεινάσεις νωρίτερα από το κανονικό. Αλλά θα λες αποκλείεται να πεινάω, είναι 1 το μεσημέρι, διάολε! Επρεπε να κοιμάσαι για τον επιπρόσθετο λόγο ότι μόνο τότε δεν πεινάς.
Η μαμά θα τηγανίζει κεφτεδάκια και θα το καταλάβεις από τον ήχο του απορροφητήρα που φτάνει στο διαμέρισμά σου, δύο ορόφους κάτω. Είναι ο ήχος της κόλασης, σου τσιγαρίζει το είναι, αλλά τον υπομένεις με την αδερφή σου πολλές δεκαετίες, διότι στο τέλος έχει κεφτεδάκια. Οι σκυλίτσες του Παβλόφ.
Θα ανέβεις να τσιμπήσεις ένα. Θα τσιμπήσεις πέντε.
Θα απαντήσεις «ΟΚ» στο κωδικό «μπραντς πετράλωνα 3;».
Θα χτυπήσουν υπενθυμίσεις του στυλ «λογαριασμός Vodafone», «τηλέφωνο κυρία Τριμπουλίδου». Η γλυκούλα, μωρέ, τις είχες βάλει να χτυπήσουν στις 2, για να μη σε ξυπνήσουν. ΧΑ.
Θα τσεκάρεις τι ώρα αρχίζουν τα ματς και με ποιον παίζουμε. Ωραία που για λίγο ο Πανιώνιος πήγαινε για πρωτάθλημα, αλλά παλιά, που κατά βάση χάναμε, είχες ένα άγχος λιγότερο.
Θα πατήσεις play σε τραγούδι που ανέβασε φίλος σου στο Facebook, γιατί είναι Κυριακή και έχεις όλο τον χρόνο του κόσμου (θα διπλοτσεκάρεις ότι δεν έχει κανέναν ημιμαραθώνιο και άρα πρέπει να ξεκινήσεις μία ώρα νωρίτερα για Πετράλωνα, δηλαδή να τρέξεις, α χα χα, γελάς μόνη σου με το αστείο). Θα ακούσεις Μαρίκα Νίνου back to back επί 45 λεπτά. Τι τραγουδάρες όμως έχει πει, ε;
«Να κάνω μάσκα προσώπου; Αν όχι τώρα, πότε; Αν όχι εγώ, ποιος;» Η σκέψη θα σου φάει τον χρόνο που θα έπαιρνε η περιποίηση, δεν προλαβαίνεις.
Στο brunch θα παραγγείλεις αυγά benedict, τα οποία θα τελειώσουν σε δύο νανοσεκόντ, βία τρία. Θα καταλήξεις να πιεις τρία ποτήρια κρασί όσο οι άλλοι είναι στον πρώτο καφέ της ημέρας, γιατί ξύπνησαν ώρα Ελλάδος, όχι Αυστραλίας.
Θα γυρίσεις κουδούνι, αλλά θα υποσχεθείς ότι δεν θα κοιμηθείς, γιατί, αν κοιμηθείς τώρα, δεν θα κοιμηθείς μετά και, αν δεν κοιμηθείς μετά, θα κοιμηθείς το πρωί και όλη η εβδομάδα θα πάει έτσι, με τζετ λαγκ.
Ο σκύλος θα θέλει βόλτα, εσύ θα κάνεις την πάπια.
Θα βάλεις το 6ο επεισόδιο του «Top of the Lake». Θα σε πάρει ο ύπνος στους τίτλους έναρξης.
Θα ξυπνήσεις στη 1 μ.μ., αλλά δεν θα ξέρεις ποιας μέρας. Ποιος το περίμενε πως θα ’ταν Κυριακή;
Θα βγάλεις τον σκύλο βόλτα στα σκοτάδια. Αχ, για κάποιους κάθε μέρα είναι Κυριακή. ■