Οι πρώτες εκατό μέρες του Τραμπ

Οι πρώτες εκατό μέρες του Τραμπ

2' 31" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

M​​ήπως οι πρώτες εκατό μέρες στην προεδρία έκαναν τον Ντόναλντ Τραμπ να παλαβώσει;

Δεν θέτω το ερώτημα ως γιατρός. Δεν κάνω διαγνώσεις. Το θέτω ως αναγνώστης εφημερίδων. Διαβάζω όλες αυτές τις συνεντεύξεις των πρώτων εκατό ημερών που δίνει και μου φαίνονται πραγματικά πολύ περίεργες.

Από το πουθενά, έπειτα από εβδομάδες που τον απειλεί με πόλεμο, ο Τραμπ μας λέει ότι θα ήταν «τιμή του» να διαπραγματευθεί απευθείας με τον ηγέτη της Β. Κορέας. Από το πουθενά λέει ότι σκέφτεται το ενδεχόμενο επιβολής ενός φόρου στα καύσιμα για να πληρώσει για ένα πρόγραμμα επενδύσεων στις υποδομές.

Δεν υπάρχει ούτε ένας δικτάτορας στον κόσμο για τον οποίο δεν έχει κάποιο εγκώμιο. Επαναλαμβάνει ένα γνωστό ψεύδος –ότι ο Μπαράκ Ομπάμα τον έθεσε υπό παρακολούθηση– και λέει στους δημοσιογράφους να πάνε ν’ ανακαλύψουν την αλήθεια, όταν, ως πρόεδρος, θα μπορούσε να μάθει την αλήθεια από το FBI με ένα τηλεφώνημα. Οταν πιέζεται σχετικά με το αν εμμένει στον ισχυρισμό του, απαντά: «Δεν εμμένω σε τίποτα».

Πρόκειται για μια πολιτική στρατηγική που ξεδιπλώνεται ή για ένα ψυχιατρικό σύνδρομο; Δεν ξέρω – αλλά αυτό που καταλαβαίνω είναι ότι στις επόμενες 100 μέρες οτιδήποτε είναι δυνατό, καλό ή κακό. Είναι σαφές ότι ο Τραμπ είναι ικανός να αλλάζει κατεύθυνση και να κάνει οποιαδήποτε συμφωνία με οποιονδήποτε για οποιοδήποτε θέμα.

Ηταν βέβαιο ότι ο Τραμπ θα ήταν απρόβλεπτος ως πρόεδρος γιατί δεν προετοιμάστηκε καθόλου για τον ρόλο –αυτός είναι ο λόγος που τώρα λέει ότι βρίσκει πολλά προβλήματα πολύ πιο δύσκολα από ό,τι περίμενε– και γιατί δεν γνώριζε τους περισσότερους υπουργούς του. Το υπουργικό του συμβούλιο είναι σαν μία ομάδα καλαθοσφαίρισης της γειτονιάς, που δεν τους συνδέει κάποιο κοινό όραμα αλλά η κοινή διάθεση να αγνοήσουν τη θεμελιώδη άγνοια, την ασταθή συμπεριφορά και την απρέπεια του Τραμπ και να αναλάβουν θέσεις-κλειδιά ώστε να τον συγκρατήσουν εξίσου όσο καθοδηγούνται από αυτόν.

Στις πρώτες 100 του μέρες, σύμμαχοι και αντίπαλοι έσωσαν τον Τραμπ και τη χώρα από τις πιο ακραίες και ασυλλόγιστες προεκλογικές του υποσχέσεις. Το επιτελείο εξωτερικής πολιτικής του τον απέτρεψε από το να σκίσει τη συμφωνία για το πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν και να μεταφέρει την πρεσβεία των ΗΠΑ στο Ισραήλ από το Τελ Αβίβ στην Ιερουσαλήμ.

Ο λάτρης των πυραύλων δικτάτορας της Β. Κορέας τον έσωσε από το να κατηγορήσει την Κίνα ότι χειραγωγεί το νόμισμά της και να ξεκινήσει έναν εμπορικό πόλεμο με το Πεκίνο, γιατί ο Τραμπ συνειδητοποίησε ότι χρειάζεται την Κίνα για να θέσει υπό έλεγχο τη Β. Κορέα και να αποφύγει τον πόλεμο.

Η Boeing και η General Electric τον συγκράτησαν από το να κλείσει την Τράπεζα Εξαγωγών-Εισαγωγών, που θα άφηνε τους Αμερικανούς εξαγωγείς σε πολύ μειονεκτική θέση. Τα ομοσπονδιακά δικαστήρια απέτρεψαν την επιβολή της απαγόρευσης εισόδου των μουσουλμάνων που επιχείρησε να επιβάλει. Οι Ρεπουμπλικανοί σε συνοριακές πολιτείες μπλόκαραν το τείχος που θέλει να οικοδομήσει στα σύνορα με το Μεξικό. Οι αγρότες, των οποίων οι εξαγωγές προς το Μεξικό έχουν εκτοξευθεί από τότε που τέθηκε σε ισχύ η NAFTA, τον μετέπεισαν από την πρόθεσή του να αποχωρήσει από τη συμφωνία.

Στις επόμενες 100 μέρες, ποιος θα μας προστατεύσει;

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή