Το «δικαίωμα» στην ασυνέπεια

Το «δικαίωμα» στην ασυνέπεια

2' 20" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Α​​πό όλους τους μεγάλους «επιτελείς», οι (ασυνεπείς) πολιτικοί είναι εκείνοι που ξέρουν καλύτερα να επωφελούνται από τα δεινά, να εκμεταλλεύονται τους τριγμούς της ανισορροπίας. Οι δικές μας καταστάσεις τούς ενδιαφέρουν μόνο στο βαθμό που είναι μεταθέσιμες…

«Το πρόβλημα δεν είναι οι κανόνες που επιβάλλουν οι “ισχυροί” σε αυτούς που χρειάζονται οικονομική βοήθεια, αλλά το ότι οι χώρες που δανείζονται δεν εκτελούν με συνέπεια τις δυσάρεστες μεταρρυθμίσεις. Το πρόβλημα δεν είναι οι κανόνες αλλά η μη εφαρμογή τους», είπε προ ημερών ο Σόιμπλε και, επί του σημείου, δεν θα μπορούσε να τον διαψεύσει κανείς. Η τήρηση των κανόνων δεν είναι από τα δυνατά σημεία μας, σύμφωνα με έκθεση του Διεθνούς Οργανισμού Δικαιοσύνης. Η χώρα μας εμφανίζει ιδιαίτερα χαμηλές επιδόσεις στην αντιμετώπιση της διαφθοράς, στην τήρηση της τάξης, την επιβολή των κανόνων, την εφαρμογή της αστικής και ποινικής δικαιοσύνης. Στην παγκόσμια κατάταξη (113 χώρες) καταλαμβάνει την 41η θέση. Μεταξύ 24 επιλεγμένων αναπτυγμένων χωρών, καταλαμβάνει την 22η θέση.

Η τήρηση των κανόνων εξαρτάται απόλυτα από τη βούληση και την ηθική ωριμότητα πρώτα των αρχόντων και ύστερα των πολιτών. Οταν είναι δύσκολο να τηρηθεί ο ΚΟΚ, να επιβληθεί ο αντικαπνιστικός νόμος, φαντάζει σχεδόν ακατόρθωτο να γίνουν πράξη μέτρα (όχι εισπρακτικά, αλλά βαθιά μεταρρυθμιστικά) που συμφωνήθηκαν υπό πίεση και έχουν υψηλό πολιτικό κόστος. Νικάει ευκολότερα η νοοτροπία της εμπρόθετης αδράνειας, ο καιροσκοπισμός ενός απεριόριστου πολιτικού εγώ, η έπαρση της εθελοτυφλίας.

Οι νόμοι είναι για να μην εφαρμόζονται, είναι η ριζωμένη μας βεβαιότητα. Το μυστικό της κυβερνητικής σωτηρίας στην όξυνση της κρίσης, στις θυελλώδεις ελληνικές ημέρες των αποκαρδιωτικών καταστάσεων, όταν τα κοινωνικά συμβάντα εκρήγνυνται σαν αλυσιδωτός πάταγος, έγκειται στο να καταφέρει να γλιτώσει από την αυστηρότητα των πρώτων στιγμών και από τον πέλεκυ των πρώτων αποφάσεων. Αν τα καταφέρει, τα παραδείγματα είναι τόσα που εγγυώνται πώς κανένας κίνδυνος δεν επικρέμαται άμεσα πάνω από το κεφάλι της. Για αργότερα, βλέπουμε. Θα μπορούσε να παραφράσει κανείς τη ρήση μεγάλου πολιτικού ανδρός: «Αυτά τα ελέγαμεν χθες· ήταν διά να… εισπράξωμεν τη δόση. Αλλα αυτά τα οποία λέγομεν σήμερον».

Η πολιτική ασυνέπεια εμφανίζεται σε δύο μορφές, στην πρώτη προχωρούμε σε μια δέσμευση η οποία στην πορεία δεν τηρείται και στη δεύτερη, υποστηρίζουμε μια θέση που δεν συμβαδίζει με την ταυτόχρονη υποστήριξη μιας αντίθετης θέσης μας. Την παρούσα κυβέρνηση χαρακτηρίζουν αμφότερες οι μορφές ασυνέπειας. Δεν εξετάζεται εδώ η ιδεολογία, η ορθότητα ή μη, επιβεβλημένων ή μη μέτρων, εξετάζεται η ασυνέπεια, που δεν εκλαμβάνεται ποτέ ως μη ηθική στάση.

Είναι εντυπωσιακό πόσο εύκολα ένας αρχηγός παραδίδεται στην ασυνέπεια και πόση επιείκεια δείχνει η κοινωνία σε όσους αυτοαναιρούνται. Εγινε σεβαστό, λόγω κρίσης, το δικαίωμα να είναι κανείς ασυνεπής. Η «αρχή» που επιτρέπει στις κυβερνήσεις να παίρνουν μέτρα και να εφαρμόζουν μόνο όσα δεν διαταράσσουν την υπάρχουσα τάξη πραγμάτων.

Ομως, όπως έλεγε ο Πλάτων (Νόμοι), «σε όποια πόλη ο νόμος υποτάσσεται και ακυρώνεται από τους άρχοντες, βλέπω πολύ γρήγορη την καταστροφή της».

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή