Προκύπτει, καμιά φορά, μια εκδήλωση τιμής ή αλλιώς μια εκδήλωση δημόσιας εκτίμησης, σεβασμού και αγάπης για έναν δάσκαλο, όπως είναι ο καθηγητής αρχιτεκτονικής Μάνος Γ. Μπίρης, να κορυφώνεται με ενδιαφέρον για την ίδια την πόλη. Πέρα από πρόσωπα.
Κατάμεστη η αίθουσα εκδηλώσεων των εκδόσεων «Μέλισσα» στην οδό Σκουφά, που είχαν διοργανώσει αυτή τη βραδιά τιμής για τον Μάνο Μπίρη, από τη μεγάλη αρχιτεκτονική οικογένεια των Μπίρη. Δυνατές παρουσίες από την αρχιτεκτονική κοινότητα. Ηταν όλοι εκεί, οι γενιές σε διάλογο. Και να που, ο Μάνος Μπίρης, αφού είχε ακούσει τόσα θερμά λόγια από έξι συναδέλφους του, συνεργάτες και φίλους, όλοι ένας κι ένας, και αφού πήρε τελευταίος τον λόγο, μιλώντας για το όραμα προστασίας της αρχιτεκτονικής κληρονομίας (με τον τόνο στην παραλήγουσα) φώτισε μέσα του ένας συνειρμός και μας μίλησε, αίφνης, για έναν πρόσφατο περίπατό του στην Αθήνα, που τον έβγαλε στην οδό Φειδίου. Και στο ερειπωμένο σπίτι στον αριθμό 3 που είναι ένα από τα παλαιότερα της Αθήνας.
«Είναι σε κατάσταση εφιαλτική», είπε. «Εχει ανοίξει η στέγη του, όπως και στο Μέγαρο Αθηνογένους (Σταδίου 50). Και όλοι ξέρουμε τι συμβαίνει όταν υπάρχει χαίνουσα στέγη. Είναι μια υπογραφή για τη σίγουρη κατάρρευση». Ο Μάνος Γ. Μπίρης, καθώς αναφερόταν στη χρόνια εκκρεμότητα της Αθήνας, στο ιστορικό και πολλαπλώς σημαντικό κτίριο γνωστό ως κατοικία του Αυστριακού πρέσβη Αντον Πρόκες φον Οστεν που χτίστηκε το 1836. Στην εποχή του είχε μεγάλο κήπο που επεκτεινόταν γύρω από αυτό εκεί που σήμερα είναι κτίρια γραφείων και πολυκατοικίες. «Ηταν συνδεδεμένο με άπειρα γεγονότα πολιτικά, κοινωνικά και πολιτιστικά στα χρόνια του Οθωνα», είπε ο Μάνος Γ. Μπίρης και τα λόγια του προκάλεσαν ενθουσιασμό και αυθόρμητες παρατηρήσεις και σχόλια από το κοινό, συνάδελφοί του αρχιτέκτονες οι περισσότεροι. «Να υποχρεωθεί το Ταμείο Συντάξεων Προσωπικού Εθνικής Τραπέζης –στο οποίο ανήκει– να το συντηρήσει», είπε ένας. «Να παρέμβει ο Δήμος Αθηναίων», είπε άλλος. «Η νομοθεσία υπάρχει, διάταγμα από το 1988», είπε ο δικηγόρος, Βασίλης Δωροβίνης που ειδικεύεται σε θέματα πολιτιστικής κληρονομιάς (και ένας εκ των ομιλητών). Και η Μάρω Αδάμη, που προηγουμένως είχε και εκείνη μοιραστεί πολλές αναμνήσεις από τη συνεργασία της με τον Μάνο Μπίρη, είπε ότι το σπίτι αυτό, γνωστό επίσης και ως στέγη του Ελληνικού Ωδείου από το 1919, ήταν και κατοικία της Ελένης Τοσίτσα, που χάρισε το οικόπεδο για να χτιστεί το Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο.
Ηταν μία ζωντανή βραδιά. Οχι συνηθισμένη. Ο Νίκος Καλογεράς, ο Μανώλης Κορρές, ο Γιώργος Σαρηγιάννης, ο Βασίλης Κολώνας, με συντονιστή τον Δημήτρη Φιλιππίδη (ναι, ήταν όλοι εκεί) έδωσαν ένα πορτρέτο του Μάνου Γ. Μπίρη αλλά είπαν και πολλά που μένουν τροφή για σκέψη. Ο Μάνος Μπίρης, όμως, είχε κρατήσει στη δική του γιορτή και μια χειρονομία υπέρ της πόλεως.