Φυτεμένες στέγες, επαναχρησιμοποίηση βρόχινου νερού, πλωτές σκάλες, φωτοβολταϊκά, ανακύκλωση νερού, ηχοφραγές πορτών, θερμομόνωση δαπέδων. Οι παραπάνω –άγνωστες στο ευρύ κοινό– τεχνικές, που αποτελούν την πεμπτουσία της βιοκλιματικής αρχιτεκτονικής, έχουν εφαρμοστεί σε 24 σχολικά κτίρια στην Αττική, χάρη στη σύμπραξη δημόσιου και ιδιωτικού τομέα. «Μας αρέσει το νέο μας σχολείο, η αίθουσα των καλλιτεχνικών, το κλειστό γυμναστήριο, ο εκτυπωτής 3D» λένε οι μαθητές του 2ου Δημοτικού Σχολείου Καλλιθέας Πεντέλης, που λειτουργεί από τον Σεπτέμβρη πληρώντας όλα τα παραπάνω κριτήρια αειφορίας. Περπατώντας στους διαδρόμους τα βήματα των παιδιών «γίνονται» αθόρυβα χάρη σε μια ηχοαπορροφητική μεμβράνη στο δάπεδο, οι πόρτες διαθέτουν σύστημα προστασίας δακτύλων, ώστε αυτά να μη… μαγκώνονται, οι τουαλέτες έχουν αυτόματο φωτισμό. «Το κόστος λειτουργίας του ιατρείου μας αγγίζει τα 30 ευρώ, καθώς το σχολείο είναι έτσι κατασκευασμένο που αποτρέπει τα ατυχήματα και τα κρυολογήματα», αναφέρει με καμάρι ο διευθυντής του δημοτικού, κ. Νικήτας Τσιρίγος. Η μετάβαση στο βιοκλιματικό κτίριο, που όπως περιγράφει ο δήμαρχος κ. Δημήτρης Στεργίου «βρίσκεται στη νοτιοανατολική πλευρά του Πεντελικού», απαίτησε χρόνο προσαρμογής. «Μια μέρα μου τηλεφώνησε ο κατασκευαστής ότι μια δασκάλα είχε ανοίξει το παράθυρο και η θερμοκρασία είχε πέσει στους 19 βαθμούς», διηγείται ο κ. Τσιρίγος, «όταν τη συμβούλευσα να το κλείσει, αναζητούσε στο ταβάνι για… κρυφή κάμερα».
Πλησίον λειτουργεί ανάλογο νηπιαγωγείο, ενώ με την ίδια φιλοσοφία έχουν ανεγερθεί με κόστος 110 εκατ. ευρώ σχολικά κτίρια σε Γέρακα, Κορωπί, Δήμο Αθηναίων, Ιλιον, Περιστέρι, Ωρωπό, Κερατσίνι. «Στο Θησείο αναστηλώσαμε τα εγκαταλελειμμένα νεοκλασικά της Ασωμάτων, που είχαν γίνει στέκια ναρκομανών και αστέγων, στο Κερατσίνι μετατρέψαμε σε Καλλιτεχνικό Λύκειο το παλιό αρμένικο Χαμάμ» περιγράφει ο κ. Νίκος Μαντζούφας, ειδικός γραμματέας ΣΔΙΤ. «Προσφέρουμε ένα υπερσύγχρονο χώρο διδασκαλίας στους μαθητές, που φοιτούσαν σε διπλοβάρδιες ή έκαναν μαθήματα σε κοντέινερ, ενώ διασώζουμε και την πολιτιστική μας κληρονομία». Προβλέπεται, μάλιστα, σταδιακή άνοδος της αξίας των ακινήτων στα πέριξ, ενώ πολλοί γονείς δημότες π.χ. Πεντέλης επιθυμούν να μετεγγράψουν τα παιδιά τους από το ιδιωτικό στο δημόσιο σχολείο. Στη ΣΔΙΤ, που βραβεύτηκε ως Συμφωνία της Χρονιάς από το περιοδικό World Finance, συμμετείχαν ο Δήμος Πεντέλης, η Κομισιόν και η Τράπεζα Ευρωπαϊκών Επενδύσεων, η ΑΤΕΣΕ Α.Ε., η ΑΒΑΞ Α.Ε., οι Κτιριακές Υποδομές και το υπουργείο Οικονομίας και Ανάπτυξης. Η αποπληρωμή του αναδόχου από το Δημόσιο γίνεται σε βάθος 25ετίας και βάσει της λειτουργικότητας του κτιρίου, μεταξύ ιδιώτη και Δημοσίου μεσολαβεί ένας ανεξάρτητος μηχανικός, ενώ το έργο δεν συνυπολογίζεται στο εθνικό χρέος. Τα παραπάνω αποτελούν εχέγγυα για ποιοτικό αποτέλεσμα.
Οταν το 2007 στελέχη των υπουργείων άκουσαν τον όρο ΣΔΙΤ κοιτάχτηκαν με απορία, πολλοί δε δήμαρχοι εξέφρασαν ιδεολογικές αντιρρήσεις. Στα τέλη του 2011 είχαν βρεθεί οι ανάδοχοι, όμως οι τράπεζες είχαν μηδενική δανειοδοτική ικανότητα, οι ανάδοχοι, ωστόσο επένδυσαν ίδια κεφάλαια. Τότε εμφανίστηκε η Κομισιόν με το χρηματοδοτικό της εργαλείο «Jessica», που ενεργοποιήθηκε πρώτη φορά. «Μπορούν όλα τα παιδιά να φοιτούν σε τέτοια σχολεία, αρκεί να αξιοποιήσουμε τις δυνατότητες πολλών ευρωπαϊκών χρηματοδοτικών προγραμμάτων, όπως το πακέτο Junker», καταλήγει ο κ. Αργύρης Περουλάκης, υπεύθυνος εταιρικών σχέσεων στην αντιπροσωπεία της Κομισιόν.