Υπάρχει ένας νόμος του κράτους, ο αντιρατσιστικός. Πολλοί θεωρούν ότι περιορίζει την ελευθερία έκφρασης. Θεμιτή η επιφύλαξη. Εγώ τον θεωρώ απαραίτητο, επειδή προστατεύει ανθρώπους αδύναμους, μέλη μειονοτήτων, χωρίς δημόσιο βήμα από τη ρητορική μίσους που εκφέρεται κυρίως από φορείς εξουσίας. Αλλοι διαφωνούν εντελώς, επειδή θεωρούν ότι είναι τυποκτόνος και υπεύθυνος για την επιβολή μιας πολιτικής ορθότητας που τελικά θυματοποιεί τους διωκόμενους και εξοργίζει περαιτέρω τους φορείς του μίσους. Είναι όμως νόμος του κράτους. Κατατέθηκε λοιπόν από τον Παναγιώτη Δημητρά, διαχειριστή του blog «Παρατηρητήριο Ρατσιστικών Εγκλημάτων», ένας ογκώδης φάκελος που περιλαμβάνει 34 δικογραφίες και αφορά, μεταξύ άλλων, τον κωμικό Λάκη Λαζόπουλο, ιερείς, τον φυγόδικο Αρτέμη Σώρρα και τη συγγραφέα Σώτη Τριανταφύλλου. Οι εισαγγελείς έθεσαν στο αρχείο τις δύο πρώτες περιπτώσεις και παρέπεμψαν σε δίκη τις άλλες. «Είναι ύβρις για του Ολυμπιακούς Αγώνες να βλέπεις ανάπηρους να κάνουν παραολυμπιάδα», είχε πει ο Σώρρας. «Περιμένω λοιπόν να κατεβούν στους δρόμους όλοι οι καλοί άνθρωποι της Ανατολής (σ.σ: μουσουλμάνοι) και να στηρίξουν τη δυτική δημοκρατία που τους προστατεύει και τους ταΐζει: αν δεν το κάνουν ή αν το κάνουν με μισή καρδιά, θα επιβεβαιωθεί η υποψία της ρητής, υπόρρητης ή διφορούμενης στήριξης στον ισλαμοφασισμό», έγραψε η συγγραφέας. Αν η Σώτη Τριανταφύλλου είναι καλή συγγραφέας και τη συμπαθούμε, είναι απολύτως άσχετο με την υπόθεση. Δηλαδή αν ήταν η Λένα Μαντά, που δεν είναι ακριβώς του γούστου των φιλελεύθερων διανοουμένων, θα ετύγχανε άλλης αντιμετώπισης; Κι εμένα το βιβλίο της Σώτης «Σάββατο βράδυ στην άκρη της πόλης» είναι από τα αγαπημένα μου και η ίδια χορεύει υπέροχα και έχει απαράμιλλο στυλ. Αλλά δεν μπορούμε να παίρνουμε θέση σαν να πρόκειται για ματς «Δημητράς ή Σώτη;». Το ζήτημα είναι πιο περίπλοκο. Δεν έχουμε πρόβλημα οι Ελληνες βουλευτές να μιλάνε για την ομοφυλοφιλία ως «κουσούρι»; Μας αφήνει παγερά αδιάφορους γυναίκες να αποκαλούνται «καλτσοδέτες» στον δημόσιο λόγο; Ανεχόμαστε ξενοφοβική ρητορική από τα χείλια παπάδων; Δεν τρέχει κάστανο με τις τρανσφοβικές αποστροφές δημοσιογράφων; Αν ναι, τότε ας καταργήσουμε τον αντιρατσιστικό νόμο. Αν όχι, ας τον εφαρμόσουμε κι ας δημιουργήσουμε μια αίσθηση ευθύνης σε όσους κατέχουν εξουσία και καθορίζουν τον δημόσιο διάλογο. Η νομοθεσία εκφράζει πάντα το Zeitgeist, το πνεύμα της εποχής κατά την οποία θεσπίζεται. Σήμερα ο ρατσισμός σε κάθε μορφή του είναι παρωχημένος και αντιβαίνει στο κοινό αίσθημα.
«Δημητράς ή Σώτη;»
1' 50" χρόνος ανάγνωσης
