Μια δεύτερη ζωή έχει ξεκινήσει για τα παλιά Ιντερνετ καφέ, που έχουν στην πλειονότητά τους μετατραπεί σε χώρους e-sport, δηλαδή παιχνιδιών που παίζονται διαδικτυακά στην οθόνη του υπολογιστή.
Το πρώτο Ιντερνετ καφέ λειτούργησε στην Κατερίνη το 1996 με την επωνυμία «Netcafe», το επόμενο στη Θεσσαλονίκη το 1997. Από το 1999 μέχρι το 2005 παρουσίασαν ραγδαία ανάπτυξη, κάθε δήμος και… Ιντερνετ καφέ. Την περίοδο εκείνη κάλυπταν την ανάγκη πρόσβασης στο Διαδίκτυο, σε μια περίοδο που οι συνδέσεις με το Ιντερνετ δεν ήταν τόσο διαδεδομένες. Ταυτόχρονα, βέβαια, αποτελούσαν χώρο για να παίζονται και ηλεκτρονικά διαδικτυακά παιχνίδια.
Το 2011, σύμφωνα με στοιχεία επιχειρηματιών του κλάδου, λειτουργούσαν περίπου 1.000 καταστήματα Ιντερνετ καφέ, τα οποία απασχολούσαν από 4-5 άτομα. Η μεγάλη διάδοση του οικιακού Ιντερνετ, η οικονομική κρίση και οι κατηγορίες που αντιμετώπισαν για μετατροπή αρκετών καταστημάτων σε άτυπα στέκια τζόγου, οδήγησαν σε μεγάλη πτώση της επισκεψιμότητας.
«Τα τελευταία χρόνια αναπτύσσεται μια καινούργια συνήθεια, το ομαδικό παιχνίδι στο Ιντερνετ. Δεν παίζει ο καθένας μοναχικά, όπως γινόταν παλιά, αλλά συμμετέχει μαζί με άλλους, επικοινωνούν ταυτόχρονα, ανεβάζουν με βίντεο ή live streaming το παιχνίδι τους. Αναπτύσσεται η ομαδική παρακολούθηση των αγώνων, υπάρχουν ομάδες, πρωταθλήματα, κατάταξη. Οπως οι φίλοι του ποδοσφαίρου πάνε σε μια καφετέρια για να δουν όλοι μαζί έναν αγώνα, έτσι και τα νέα παιδιά των διαδικτυακών online παιχνιδιών θέλουν τον δικό τους χώρο. Αυτό οδήγησε στη δημιουργία των χώρων e-sports», λέει στην «Κ» ο κ. Θανάσης Ζαχαριάδης, που δραστηριοποιείται επιχειρηματικά στον χώρο.
Κι εκεί που περίμενε κανείς τα Ιντερνετ καφέ να σβήσουν, λόγω γενικής παροχής του Ιντερνετ, η διέξοδος βρέθηκε στη μετατροπή των καταστημάτων σε χώρους ηλεκτρονικού gaming.
«Δεν είναι τυχαίο πως στις ανακαινίσεις που γίνονται στα καταστήματα, δημιουργούνται πλέον και σημεία θέασης, όπου σε μεγάλες οθόνες οι πελάτες θα παρακολουθούν αγώνες, που εξελίσσονται εκείνη τη στιγμή στο Ιντερνετ», λέει ο κ. Ζαχαριάδης.
Βεβαίως, μιλάμε για μετατροπή και διάσωση του κλάδου, όχι ανάπτυξη. Σύμφωνα με επιχειρηματίες τα μαγαζιά έχουν μείνει περίπου όσα ήταν το 2010. Η χρήση του υπολογιστή κοστίζει περίπου ένα ευρώ την ώρα, ενώ συχνά ζητείται και εγγραφή.
Ενα πρόβλημα που δεν έχει λυθεί αφορά την είσοδο ανηλίκων, συχνά και κάτω 14 ετών. Ηδη, από το 2008 ο Συνήγορος του Παιδιού είχε ξεκινήσει διαβούλευση για τη λήψη μέτρων προστασίας, μη υιοθετώντας λογικές απαγόρευσης εισόδου. Τον Ιούνιο του 2010 κατέληξε σε έξι προτάσεις, οι οποίες όμως «θάφτηκαν» σε κάποιο συρτάρι από τότε, με αποτέλεσμα να μην υπάρχει σήμερα θεσμικό πλαίσιο φροντίδας και προστασίας. «Θεωρούμε πως οι προτάσεις στις οποίες καταλήξαμε τότε διατηρούν την αξία τους», είπε στην «Κ» ο κ. Γεώργιος Μόσχος, Συνήγορος του Παιδιού. Σύμφωνα με αυτές, η είσοδος σε κατάστημα υπηρεσιών Ιντερνετ, ατόμων κάτω των 14 ετών, πρέπει να γίνεται με έγγραφη άδεια γονέα ή κηδεμόνα, ενώ δεν θα επιτρέπεται παρουσία μετά τις 11 μ.μ. ούτε των εφήβων κάτω των 16 ετών. «Ιδιαίτερο βάρος δίναμε στη δημιουργία πιστοποιημένων καταστημάτων “φιλικών προς τα παιδιά”, με διαχωρισμένο χώρο που θα χρησιμοποιείται αποκλειστικά από ανηλίκους, φίλτρα στους υπολογιστές, απαγόρευση χρήσης αλκοόλ ή τσιγάρου και εγκατάσταση συστήματος που δεν θα επιτρέπει τη χρήση για περισσότερες από δύο ώρες. Απαραίτητη είναι και η παρουσία ειδικευμένων ανθρώπων που θα εξασφαλίζουν τα παραπάνω», τονίζει ο κ. Μόσχος, μιλώντας για ένα αυστηρό σύστημα ελέγχου της πιστοποίησης.
Σήμερα, καθώς στους χώρους αυτούς συναθροίζονται πλέον πολλά παιδιά και έφηβοι απαιτείται η θέσπιση κανόνων, όπου πρέπει να ληφθούν υπόψη οι παλιότερες προτάσεις του Συνηγόρου του Παιδιού.