Είναι φανερό ότι ο πρωθυπουργός και μαζί του η κυβέρνηση Συρανέλ αγωνίζονται με όλες τους τις δυνάμεις για να φτιάξουν ένα νέο αφήγημα –όπως άλλωστε συνέστησε σε πρόσφατη συνέντευξή του στο «Βήμα της Κυριακής» ο Αμερικανός πρεσβευτής στην Αθήνα – για να κρατηθούν στην εξουσία , αλλά και να παραμείνουν ένας ισχυρός πόλος της πολιτικής ζωής της χώρας στο ορατό μέλλον. Για να τα καταφέρουν κάνουν και λένε ό,τι μπορούν, ξεπερνώντας ακόμη και τους γνωστούς εαυτούς τους, ενώ ταυτόχρονα δίνουν την αίσθηση ότι δεν υπάρχει οροφή προκειμένου να πετύχουν σχέδια, στόχους και φιλοδοξίες. Με λίγα λόγια, θεωρούν ότι τα πάντα επιτρέπονται, έτσι πορεύονται και με τον ίδιο τρόπο θα συνεχίσουν.
Το αφήγημα που προσπαθούν να συντάξουν περιλαμβάνει πολλά και διάφορα, τα περισσότερα αντιφατικά. Είναι σαφές ότι ο Αλ. Τσίπρας επιχειρεί απεγνωσμένα να πείσει ότι η ανάταξη της οικονομίας είναι προ των πυλών, ότι ένας χείμαρρος επενδύσεων, κινεζικών ή άλλων –εξ ου και η νέα καταπληκτική αποκάλυψη στο Πεκίνο ότι η Ελλάδα και η Κίνα μοιράζονται κοινό παρελθόν (;) και έχουν κοινό όραμα για το… μέλλον (;;;)– θα κατακλύσει σύντομα τη χώρα, ότι τα μέτρα αποτελούν «εξιτήριο» από τα μνημόνια και εξάλλου τα αντίμετρα θα τα εξουδετερώσουν οπωσδήποτε.
Από κοντά και οι απειλές ότι αν το ΔΝΤ, που κάποτε δεν το θέλαμε, δεν συμμετάσχει στο πρόγραμμα, τα μέτρα δεν θα ληφθούν! Και παράλληλα, το αντιεπενδυτικό κλίμα καλά κρατεί (Ελληνικό), το πελατειακό κράτος κτίζεται ποικιλοτρόπως και με επιμονή, η ενίσχυση του κρατισμού κλιμακώνεται, το δίκτυο της προπαγάνδας απλώνεται, δεν σταματούν ούτε η διχαστική ρητορική ούτε οι διχαστικές πρακτικές.
Η κυβέρνηση ελπίζει ότι θα μπορέσει να εκμεταλλευθεί μία αναφορά, έστω και αόριστη, των δανειστών για το χρέος, ότι κάποια στιγμή η χώρα θα βγει στις αγορές, ότι θα ενταχθεί στη διαδικασία της ποσοτικής χαλάρωσης και ίσως θα χαλαρώσουν και τα capital controls. Oλα αυτά βεβαίως θα είναι θετικές εξελίξεις, προς το παρόν όμως η πραγματικότητα λέει άλλα. Λέει ότι συνεχίστηκε η ύφεση το πρώτο τρίμηνο φέτος, ότι μειώθηκαν οι επενδύσεις στη βιομηχανία το 2016, ότι οι στόχοι των εσόδων δεν επιτυγχάνονται, οι καταθέσεις στις τράπεζες εξακολουθούν να μειώνονται και κυρίως ότι η λεγόμενη μεσαία τάξη αφανίζεται μεθοδικά σαν να είναι ο εσωτερικός εχθρός. Αυτή η πραγματικότητα δεν αλλάζει, παρά τις φιλότιμες προσπάθειες του Αλ. Τσίπρα και των άλλων να μπερδεύουν το πρωτογενές πλεόνασμα με την αύξηση του ΑΕΠ.
Δεν υπάρχει όντως αμφιβολία ότι ο πρωθυπουργός δείχνει να έχει καταλάβει επιτέλους ότι χωρίς επενδύσεις η πίτα δεν μεγαλώνει. Από την άλλη πλευρά, ωστόσο, η συστηματική ωραιοποίηση της πραγματικότητας φτάνει τα όρια της γελοιότητας και ακόμη περισσότερο, οι πράξεις της κυβέρνησής του ακυρώνουν διαρκώς τα λόγια του.