Επιμέλεια: Αιμίλιος Χαρμπής / Συνέντευξη: Ian Nathan
Πολλοί από όσους το 1979 πήγαν στις αίθουσες για να δουν το ορίτζιναλ «Alien» πίστευαν πως θα παρακολουθήσουν μια διαστημική ιστορία, παρόμοια με τον διασκεδαστικό «Πόλεμο των άστρων», που είχε κάνει πάταγο μόλις δύο χρόνια πριν. Ο Ρίντλεϊ Σκοτ, ωστόσο, δεν είναι Τζορτζ Λούκας. Είναι χαρακτηριστικό πως στην πρώτη «δοκιμαστική» προβολή της ταινίας αρκετοί από τους θεατές τρόμαξαν τόσο που κρύφτηκαν πίσω από τις κουρτίνες του σινεμά.
Σχεδόν τέσσερις δεκαετίες μετά -και έπειτα από μερικά περισσότερο ή λιγότερο επιτυχημένα σίκουελ-, ο θρύλος του «Alien» είναι ζωντανός. Ο ίδιος ο Ρίντλεϊ Σκοτ επέστρεψε σε αυτόν τo 2012, έστω και ατύπως, με τον «Προμηθέα», ένα φιλμ ολοφάνερα εισαγωγικό σε μια νέα «Alien» εποποιία. Το κυρίως πιάτο, ωστόσο, μας έρχεται την προσεχή Πέμπτη με το «Αlien: Covenant», το οποίο, όπως υπόσχεται ο ίδιος ο δημιουργός του, πρόκειται να μας οδηγήσει στην «πίσω πόρτα» του μύθου.
«Ως αίσθηση, μάλλον γυρνάμε πιο πολύ στο αρχικό “Alien”, μια και έχουμε να κάνουμε με ένα καθαρό θρίλερ. Νομίζω ακόμα ότι είναι πολύ πιο τρομακτικό από τον “Προμηθέα”. Από τη στιγμή που θα ξεκινήσει, είναι ανελέητο, όχι όμως με τον τρόπο των φιλμ δράσης που γεμίζουν ασφυκτικά από τέτοιου είδους σκηνές. Εδώ υπάρχει ψυχολογικό σασπένς. Τα στοιχεία του “Προμηθέα” που διατηρούνται είναι ακόμα πιο μεγαλοπρεπή – ο κόσμος, για παράδειγμα, που προσπαθούμε να εξερευνήσουμε, ο πλανήτης όπου βρισκόμαστε. Αυτά τα πράγματα είναι παρόμοια. Εκείνο που αληθινά έκανε το “Alien” να ξεχωρίζει είναι ότι ποτέ δεν άφηνες το σκάφος, ήταν πολύ κλειστοφοβική η εμπειρία. Τέτοια στοιχεία υπάρχουν σίγουρα κι εδώ. Βλέπουμε, εξάλλο,υ κι έναν πολύ πιο εκτενή κόσμο, περισσότερο εκτεθειμένο και ζωντανό από ό,τι οι χώροι ενός σκάφους», λέει ο πρωταγωνιστής Μάικλ Φασμπέντερ σχετικά με την ταυτότητα του νέου «Alien».
Λίγα λόγια για το στόρι: Το πλήρωμα του αποικιακού πλοίου «Covenant» φτάνει σε κάποιον απομακρυσμένο πλανήτη του γαλαξία, ανακαλύπτοντας αυτό που αρχικά μοιάζει με αχαρτογράφητο παράδεισο. Σύντομα όμως όλοι θα καταλάβουν ότι πρόκειται για έναν κόσμο στοιχειωμένο με ανείπωτους τρόμους και απειλές, μοναδικός κάτοικος του οποίου είναι ο «συνθετικός» Ντέιβιντ (Μάικλ Φασμπέντερ), γνωστός μας από την αποστολή του «Προμηθέα». Κάπως έτσι ξεκινούν όλα. Περισσότερο πάντως και από τον νέο πλανήτη ή την -προφανώς σημαντική- επιστροφή του εμβληματικού σατανικού πλάσματος, είναι ο χαρακτήρας του Φασμπέντερ που παρουσιάζει εδώ πραγματικό ενδιαφέρον.
Για την ακρίβεια, ο διπλός ρόλος τον οποίο υποδύεται, αφού, εκτός από τον Ντέιβιντ, παίζει ακόμα τη νεότερη, αναβαθμισμένη(;) έκδοσή του, ονόματι Γουόλτερ. Από πού άντλησε όμως υλικό προκειμένου να οδηγηθεί (και να μας οδηγήσει) στα μονοπάτια της τεχνητής νοημοσύνης;
«Πριν από αυτή την ταινία δεν είχα δει καθόλου τις προηγούμενες τεχνητές ενσαρκώσεις του franchise. Έμπνευσή μου ήταν στην πραγματικότητα ο Πίτερ Ο’ Τουλ, ο Ντέιβιντ Μπόουι και ο ολυμπιονίκης της κατάδυσης Γκρεγκ Λουγκάνις – αυτές ήταν οι τρεις επιρροές μου για τον χαρακτήρα. Και οι ίδιες, σε μεγάλο βαθμό, παραμένουν και σήμερα. Επίσης, πριν από τον “Προμηθέα” είχα δει το “Blade Runner”, ώστε να μελετήσω τα ανθρωπόμορφα ρομπότ (Replicants) που υπάρχουν εκεί», λέει εκείνος, παραδεχόμενος προφανώς ότι γνώριζε πολύ λίγα για το σύμπαν του «Alien» όταν ανέλαβε αρχικά τον ρόλο. Και συνεχίζει: «Αυτή τη φορά, στο αεροπλάνο για το Σίδνεϊ είδα τελικά τα “Alien” και “Aliens”. Ήθελα να παρατηρήσω πώς συμπεριφέρονταν τα δύο ρομπότ εκεί». Τώρα, σχετικά με τον Γουόλτερ, ο Φασμπέντερ πιστεύει πως υπάρχει μάλλον περισσότερος Λέοναρντ Νίμοϊ σε αυτόν, μια επιρροή δηλαδή από τον Σποκ του “Star Trek”, παρά οτιδήποτε άλλο.
« Έψαχνα κάτι χωρίς συναισθηματικό περιεχόμενο, κάτι που να ανταποκρίνεται μόνο στη λογική. Είναι σίγουρα ενδιαφέρον να βλέπεις τον χαρακτήρα του Ας (σ.σ.: από το πρώτο “Alien”), πιστεύω πως ο Ίαν Χολμ τον ερμήνευσε επίτηδες πολύ ανθρώπινα. Πρέπει να ξαναδείς την ταινία γνωρίζοντας ότι είναι ρομπότ για να συνηθίσεις την ιδέα. Εγώ, αντίθετα, έχω εντελώς διαφορετική προσέγγιση, την ίδια που είχα και στον “Προμηθέα”, όπου γνωρίζουμε από νωρίς πως ο Ντέιβιντ είναι ρομπότ».
Όπως προαναφέραμε, το θέμα γύρω από τους χαρακτήρες που ερμηνεύει, αυτό δηλαδή της τεχνητής ζωής και της ηθικής της διάστασης, είναι σήμερα πολύ πιο μοντέρνο και επίκαιρο από ό,τι τον καιρό του πρώτου φιλμ· γι’ αυτό, άλλωστε, κατέχει και κεντρικό ρόλο στη σημερινή εκδοχή. Ως εκ τούτου, θα ήταν ίσως φυσικό ο Ιρλανδός ηθοποιός να επηρέασε τον Ρίντλεϊ Σκοτ στην προσέγγιση του «Alien: Covenant». O ίδιος πάντως το αρνείται: «Έκανα βέβαια πότε πότε συζητήσεις με τον Ρίντλεϊ, αλλά δεν είχα σοβαρή συμβολή στο σενάριο. Κρατήσαμε επαφή. Είμαστε φίλοι και βγαίναμε για δείπνο όλον αυτόν τον καιρό και το συζητούσαμε, αλλά δεν διεκδικώ τίποτε από τα credits του σεναρίου. Όταν η ταινία ξεκίνησε και άρχισα να παίζω, τότε ναι, πρόσθεσα κι εγώ κάποιες ιδέες». ■