Με ένα μικρόφωνο στη γραβάτα

Με ένα μικρόφωνο στη γραβάτα

2' 51" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

«Η ​​​​πολιτική είναι ένα νεύμα», είπε ο Εμανουέλ Μακρόν στο ντοκιμαντέρ «Στο δρόμο για το Ελιζέ» που προβλήθηκε την περασμένη Κυριακή από την ΕΡΤ. Ο νέος πρόεδρος της Γαλλίας δέχτηκε να είναι καλωδιωμένος, φορώντας ένα μικρόφωνο στη γραβάτα του επί μήνες, με τον σκηνοθέτη να γίνεται σκιά του. Από την ανακοίνωση της υποψηφιότητάς του μέχρι και την ημέρα της εκλογής του, την Κυριακή 7 Μαΐου, το 90λεπτο ντοκιμαντέρ αποκαλύπτει τι συνέβη στο «εσωτερικό» της εκστρατείας. Οσο προσεγμένο κι αν είναι το μοντάζ ενός υλικού 150 ωρών άλλο τόσο υπάρχουν στιγμές οι οποίες αποκαλύπτουν τις αντιδράσεις του σε δύσκολες καταστάσεις μεγάλης πίεσης και έντασης. Κι ο Εμανουέλ Μακρόν λες και είναι πλασμένος για τον ρόλο του δημοσίου προσώπου. Ψύχραιμος, με υποδειγματικό αυτοέλεγχο, παρεκτρέπεται με χιούμορ –για να μη θεωρηθεί και ασφυκτικά πειθαρχημένος– χαλαρώνει και μιλάει με στυλ, ο λόγος του έχει εύρος, ευαισθησία, δηλώνει γνώση και καλλιέργεια. Υπογραμμίζει, όπως απέδειξε και με τη σύνθεση της «πολυσυλλεκτικής» κυβέρνησης που συγκρότησε πριν από λίγες ημέρες, ότι το κίνημά του «En Marche!» δεν είναι «ούτε της δεξιάς ούτε της αριστεράς». Στη στενή του ομάδα υπάρχει και μια νέα κοπέλα υπεύθυνη για τον πολιτισμό. Βρίσκει τις ισορροπίες ανάμεσα στο «εύθραυστοι και δυνατοί»: «είμαστε εύθραυστοι γιατί δεν υπάρχουν μηχανισμοί και κανόνες». Λέει: «Ανασυγκροτούμε μια συλλογική φιλοδοξία». Πιστεύει ότι «τον θυμό για να τον αντιμετωπίσουμε πρέπει να έρθουμε σε επαφή μαζί του, αλλιώς μοιάζει ότι τον περιφρονούμε».

Αν συνθέσει κανείς το παζλ των εμφανίσεων, σκέψεων, προτάσεων, αντιδράσεων του Εμανουέλ Μακρόν, την ήρεμη δύναμη που εκπέμπει, το γεγονός ότι διαφωνεί ή παίρνει θέση σε κρίσιμα ζητήματα χωρίς να χαϊδεύει αφτιά ή να κηρύττει εμφύλιους, ότι κινείται σε ένα ευρύ φάσμα καταργώντας παραδοσιακά σύνορα μεταξύ αριστεράς και δεξιάς, ότι υιοθετεί το εφικτό και υπεύθυνο από κάθε πλευρά και –κυρίως– ότι τον εμπιστεύεται ένα πολυπληθές ακροατήριο, τότε βρισκόμαστε μπροστά –ενδεχομένως– σε μια νέα πολιτική πρόταση. Σε μια πολιτική στάση και αντίληψη που απεχθάνεται τα άκρα και κάνει δυναμική είσοδο στον 21ο αιώνα των πάσης φύσεως λαϊκισμών και της δημαγωγίας.

Τα ντοκιμαντέρ που παρακολουθούν «χαλαρά» πολιτικά πρόσωπα –με την προϋπόθεση «να μην κλείνουν την πόρτα στην κάμερα»– δεν είναι σπάνια. Ας θυμίσουμε δύο από την ελληνική πραγματικότητα: το πρώτο («Ενα βήμα μπροστά») προβλήθηκε το 2013 και αφορούσε τον Γιάννη Μπουτάρη, στην πορεία του μέχρι τις δημοτικές εκλογές και την ανάληψη του αξιώματος· το δεύτερο («Στο νήμα») προβλήθηκε το 2014 και κατέγραφε τον Αλέξη Τσίπρα στην προεκλογική εκστρατεία του 2012.

Τότε (30/03/2014), είχαμε γράψει ότι το χάσμα ανάμεσα στον Γιάννη Μπουτάρη και τον Αλέξη Τσίπρα ήταν αγεφύρωτο. Τώρα, τι μπορούμε να πούμε για τον Αλέξη Τσίπρα και τον Εμανουέλ Μακρόν, με γνώμονα πάντα την κινηματογραφική εικόνα; Γιατί δεν μπορεί να συγκρίνει κανείς το αποτύπωμα δύο νέων Ευρωπαίων πολιτικών; Του 39χρονου Μακρόν και του 38χρονου (το 2012) Αλέξη Τσίπρα;

«…Ο κινηματογραφικός Αλ. Τσίπρας μοιάζει σαν να μη συμμετέχει ακόμη και όταν εμφανίζεται σε στιγμές χαλάρωσης με τους συνεργάτες του», σημειώναμε. «Δεν φαίνεται να ταλανίζεται από έγνοιες, από την κρισιμότητα των ιστορικών στιγμών, ακόμη και όταν επαναλαμβάνει σε μια προεκλογική ομιλία του το μότο “αναλαμβάνουμε ευθύνη και εγγυόμαστε”». Καταλήγαμε: «Η προεκλογική τελετουργία έχει κάτι μηχανικό. Θυμίζει παπαγαλία ασκημένου μαθητή και όχι ενσυναίσθηση υποψήφιου ηγέτη».

Η αλήθεια είναι ότι όταν η κάμερα ακολουθεί έναν ζώντα πολιτικό, σε πραγματικό χρόνο, αναμετριέται με την Ιστορία. Η «εγγραφή» δεν είναι προσωρινή γιατί κάτι δηλώνει για τις απαρχές του και κάτι προοιωνίζεται για την πορεία του. Τρία χρόνια μετά αξίζει να αναρωτηθούμε τι έχει αλλάξει από αυτήν την πρώτη «εγγραφή».

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή