Διαφορετικά αλλά όμοια

2' 20" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Κ​​ατέστη πράγματι ανιαρή η όλη διαδικασία «εξυγιάνσεως» της οικονομίας διά της υπερψηφίσεως μέτρων προσαρμογής στα ευρωπαϊκώς ισχύοντα, με την εκάστοτε κυβέρνηση να επαγγέλλεται ανόρθωση, επιστροφή εις την «κανονικότητα των αγορών», και την αντιπολίτευση να μάχεται για τα «συμφέροντα» των πολιτών και αναξιοπαθούντων, σε μια διαρκή εναλλαγή των ρόλων, εδώ και μία επταετία. Εάν επρόκειτο για μια παράσταση θεατρική, οι θεατές θα είχαν αποχωρήσει από την αίθουσα ύστερα από την πρώτη πράξη. Αλλά υπομένουν αυτή την παρωδία πολιτικού θεάματος από συνήθεια μάλλον.

Η οικονομική προσαρμογή προϋποθέτει σάρωση του οικονομικού συστήματος, του γραφειοκρατικού μηχανισμού, με τρόπο βίαιο, διότι επί της ουσίας καμία προσπάθεια δεν έγινε προς την κατεύθυνση αυτή από την εποχή που εντάχθηκε η χώρα στην Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα.

Μια τέτοια όμως αλλαγή στον χώρο της οικονομίας δημιουργεί αδήριτη ανάγκη εκ βάθρων μεταβολής σκέψεως πολιτικής, νοοτροπίας, ρητορικής και δράσεως. Πολλοί από τους ηγέτες των πολιτικών κομμάτων, που σήμερα εκπροσωπούνται στη Βουλή, αισθάνθηκαν την ανάγκη να κινηθούν σε αυτό το επίπεδο, αλλά ουδέν το νέο προέκυψε.

Καλό, ωστόσο, να αποφεύγονται οι εύκολες επικρίσεις. Η δύναμη αδρανείας ή, επιεικέστερα, της συνήθειας είναι τρομακτική. Οι μεγαλόπνοες ιδέες δεν αρκούν για να ανατρέψουν μια κατεστημένη αντίληψη πραγμάτων στην όποια κοινωνία. Οσοι εμμένουν, απλώς και μόνον σε αυτές, διατρέχουν τον κίνδυνο να γίνουν γραφικοί ή έστω ακατάληπτοι.

Σε όλα αυτά τα χρόνια των οδυνηρών και βίαιων προσαρμογών στον χώρο της οικονομίας δεν εξουθενώθηκαν απλώς οι ασθενέστερες κοινωνικά ομάδες. Αμείλικτες υπήρξαν οι συνέπειες και στις επιχειρήσεις. Η αντίληψη πραγμάτων που ίσχυε με ελάχιστες μετατροπές εδώ και αιώνες, ο μεταπρατικός οικογενειακός τύπος οικονομίας, κλείνει οριστικά τον κύκλο του. Η τάξη των ελευθέρων επαγγελματιών δεν είναι δυνατόν να λειτουργεί στη βάση οθωμανικών προδιαγραφών. Ο ατομικός και οικογενειακός πλούτος δεν θα μπορεί να επενδύεται σε ακίνητα, περίπου κατά αποκλειστικότητα, όπως συνέβαινε επί αιώνες.

Κατά συνέπειαν, εάν δεν δημιουργηθεί νέα επιχειρηματική αντίληψη, με παραγωγικό πυρήνα, τότε οι επιβαλλόμενοι κανόνες οικονομικής συμπεριφοράς, οι επενδύσεις από το εξωτερικό θα εκλαμβάνονται ως «ξένη κατοχή» και η συζήτηση περί απωλείας της εθνικής κυριαρχίας θα συνεχίζεται αενάως.

Το κυριότερο όμως είναι ότι εάν δεν υπάρξει νέα παραγωγική επιχειρηματική αντίληψη, που θα δημιουργήσει θέσεις εργασίας και επί της ουσίας υποστηρικτές των επιχειρούμενων αλλαγών σε όλα τα επίπεδα της κοινωνίας, δεν πρόκειται να διατυπωθεί νέος πολιτικός λόγος. Διότι τα προβαλλόμενα περί ανάγκης ενισχύσεως της επιχειρηματικής δραστηριότητος διά πρωτοβουλιών της όποιας κυβερνήσεως είναι παλαιάς κοπής. Στοχεύουν στη δημιουργία θερμοκηπίου «ελεύθερης οικονομίας».

Η άνθηση της επιχειρηματικής δραστηριότητος μετά τον πόλεμο στηρίχθηκε –εκτός από την οικοδομή– στις επιδοτήσεις των εξαγωγικών επιχειρήσεων. Το κράτος δημιούργησε, με άλλα λόγια, θερμοκήπιο επιχειρηματιών. Μόλις η Ελλάς εντάχθηκε στην ΕΟΚ και έπαυσαν αυτές –το «μαύρο» χρήμα δηλαδή–, οι εξαγωγικές επιχειρήσεις μας κατέρρευσαν. Μόνον που η παγκοσμιοποιημένη οικονομία είναι σήμερα πολύ πιο άτεγκτη από τους κανόνες της Ευρώπης. Αλλά με αυτό το θέμα θα πρέπει να ασχοληθούν οι «εκσυγχρονιστές», οι εξοικειωμένοι με την επιχειρηματική αντίληψη.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή